Θεμελιώδες αξίωμα στη θεωρία της πολιτικής επιστήμης είναι ότι ο πολιτικός σχεδιασμός δεν γίνεται χωρίς άριστη γνώση των δημοσιονομικών συντεταγμένων, οι πολιτικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται ερήμην της κοινωνικής δυναμικής και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν αποδίδουν εν κενώ οξυγόνου για τα πιο αδύνατα στρώματα του πληθυσμού.
Η κοινωνική ατμόσφαιρα ορίζει τις ανάγκες και οι επικρατούσες συνθήκες επιβάλλουν τις λύσεις. Ωστόσο αυτό που ζούμε μετά την κυβερνητική αλλαγή του περασμένου Ιουλίου αποδίδεται με το αρνητικό φορτίο που περιέχει η φράση: «Τι λες τώρα; Καμία σχέση».
Ομως ακόμη και τώρα, μετά τη βίαιη αποκάλυψη της τερατογένεσης, τα αξιοθρήνητα παπαγαλάκια της φερέφωνης δημοσιογραφίας προσπαθούν (μέρα νύχτα) να μας πείσουν ότι οι άσχετοι ιεροφάντες της «αριστείας» και οι επικίνδυνοι κλειδοκράτορες της εξουσίας εργάζονται άοκνα και αποτελεσματικά ώστε το πολιτικό θερμόμετρο να βρίσκεται σε απολύτως ικανοποιητικά για την εποχή επίπεδα, επειδή «η αίθουσα (του θρόνου) κλιματίζεται». Πολύ γρήγορα θα διαπιστώσουν όλοι τους ότι το κοινωνικό καζάνι θα φτάσει στα όρια βρασμού και μάλιστα χωρίς να διαθέτει βαλβίδα ασφαλείας που ρυθμίζει την κοινωνική εκτόνωση.
Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι και ο αρχηγός ζέχνει από τις επιλογές του. Και οι επιλογές του νεομητσοτακισμού υψώθηκαν και κυματίζουν, με την ευκολία που προσφέρουν οι σημαίες ευκαιρίας στους ιστούς του συντηρητισμού, του «πατριωτισμού», του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και της βίαιης επιβολής του νόμου και της τάξης.
Το μακεδονικό, το προσφυγικό, η οικονομία της αγοράς και η πάταξη των «τρομοκρατών» (στις «φαβέλες» των Εξαρχείων) έδιναν από την πρώτη στιγμή τον τόνο. Οι πρόθυμοι της οπισθοδρόμησης και οι μηχανισμοί τους έθεσαν σε κίνηση την άμεση παλινόρθωση ενός συστήματος που είχε καταρρεύσει με πάταγο χρεοκοπώντας οικονομικά, κοινωνικά και ηθικά τη χώρα.
Η οικογένεια μαζί με επιχειρηματίες, πολιτικοί αντάμα με τους έπαρχους πολυεθνικών, λαθρέμποροι με χρυσαυγίτες και σύσσωμο το μιντιακό σύστημα συντάχθηκαν με τα προτάγματα του μεσαιωνισμού, κατορθώνοντας να κάνουν πράξη τα λόγια του Πιερ Κλοντ Μπουάστ: «Μέσα στην αναμπουμπούλα της επανάστασης, άνθρωποι που δεν ξέρουν να κρατάνε κουπί παίρνουν στα χέρια τους το τιμόνι».
Επειδή «στη θάλασσα αν κατουρήσεις, στο αλάτι θα το βρεις», οι fake υποσχέσεις μιας εικονικής πραγματικότητας εκδικούνται.
Στο μακεδονικό, μετά την «τήρηση της αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας» ήρθε το χαστούκι από τη Βόρεια Μακεδονία και από τους ιδεολογικά ομόσταβλους του Κυριάκου Μητσοτάκη. Διαβάσαμε: «Σε προκλητική ενέργεια προέβη η υπουργός Εργασίας της υπηρεσιακής κυβέρνησης Ρασέλα Μιζράχι (VMRO) επαναφέροντας στο υπουργείο πινακίδα με το προηγούμενο όνομα της χώρας “Δημοκρατία της Μακεδονίας”».
Η Τουρκία (Τσαβούσογλου) χαρακτηρίζει «εθνικιστή» τον Τσίπρα γιατί «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απομόνωνε την Τουρκία, ενώ τώρα τα πράγματα πάνε καλύτερα για την Αγκυρα» και η κυβέρνηση μιλάει για «εσχάτη προδοσία του Τσίπρα»!
Στο προσφυγικό οι χειρισμοί τους (κατάργηση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και η πανικόβλητη επανασύστασή του, η υποχρηματοδότηση των υπηρεσιών υποδοχής και υποδομών φιλοξενίας) έχουν οδηγήσει την κατάσταση σε οξεία και ντροπιαστική ανθρωπιστική κρίση.
Στη Μόρια οι «φιλοξενούμενοι» εκτινάχθηκαν από 5.000 σε 25.000. Μισάνθρωποι και παρακρατικοί χρυσαυγίτες κανοναρχούν στο νησί και η κυβέρνηση εξαγγέλλει θαλάσσια φράγματα ενώ με πράξη νομοθετικού περιεχομένου επιτάσσει εκτάσεις για τη δημιουργία προσφυγικών «Γκουαντάναμο» προκαλώντας ταχυφλεγή εμφύλιο πόλεμο.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο πανικόβλητος Μηταράκης αναβάλλει τις συναντήσεις του με τους «γαλάζιους» δημάρχους και τον περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου, αλλά όχι και τα ΜΑΤ που έσπευσαν να συναντήσουν και να συνετίσουν τους απείθαρχους νησιώτες.
Το στίγμα της οικονομίας δίνει η αποβιομηχάνιση, η απελευθέρωση των τραπεζικών πλειστηριασμών, η ανεξέλεγκτη παράδοση της Χαλκιδικής στην Eldorado, η αύξηση της ανεργίας παρά τις εργασιακές σχέσεις τύπου «Μισισίπι», η επένδυση του Ελληνικού όπου τέθηκε εκτός και ο διαγωνισμός για το καζίνο μετά την προσφυγή και δικαίωση της Hard Rock International.
Ο «νόμος και η τάξη αποκαταστάθηκαν» με την εκδίωξη από τις καταλήψεις κυρίως προσφύγων με μωρά παιδιά και χτυπώντας και συλλαμβάνοντας τους παραβατικούς… Ινδαρέδες και τους φοιτητές της ΑΣΟΕΕ με την απειλή όπλου.
Συνοψίζοντας αρχαιοελληνικά: «Ουκ επιστάμενος τα βράκια έλξειν υπό σφυρά» (δεν ξέρει [ούτε] να σηκώσει τα βρακιά του από τους αστραγάλους).
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος