Νύχτα στην Πειραιώς, εκεί όπου η τσίκνα ανεβαίνει στον ουρανό ξυπνώντας τους αρχαίους θεούς από τον λήθαργό τους και αναστατώνοντας τους θνητούς
Τα γιγαντιαία καλαμάκια, το λουκάνικο και το κοτομπέικον της Βαρβάρας είναι πιο διάσημα από τα πρώτα ονόματα στις πίστες της νυχτερινής Αθήνας.
Πειραιώς και Αναξαγόρα γωνία, σε ένα μικρό άνοιγμα της κεντρικής οδικής αρτηρίας της πόλης βρίσκονται εδώ και 23 χρόνια η Βαρβάρα και ο σύζυγός της Νίκος. Φτάνοντας στην καντίνα περιμέναμε λίγα λεπτά μέχρι να εξυπηρετηθεί ένας πελάτης για να ξεκινήσει η κουβέντα μας. «Τρώω στη Βαρβάρα εδώ και 15 χρόνια» μας είπε προτού πάρει τη σακούλα με το κοτομπέικον και μπει στο αυτοκίνητό του.
Ρωτήσαμε την πάντα χαμογελαστή Βαρβάρα για το μυστικό του πετυχημένου σάντουιτς. «Δεν υπάρχει κάποιο μυστικό, καθώς το βασικό είναι η ποιότητα όχι μόνο στο φαγητό αλλά στο καθετί. Δεν έχω αλλάξει τίποτε τα τελευταία 23 χρόνια και δουλεύω με τα ίδια υλικά. Η μεγαλύτερη προετοιμασία γίνεται στο σπίτι, ειδικά στο κόψιμο του λάχανου και του καρότου· τα υπόλοιπα γίνονται εδώ επιτόπου. Αν κρατάς τη γεύση και την ποιότητα ίδια, ο κόσμος θα το εκτιμήσει και θα σε προτιμήσει».
Καλλιτέχνες, υπουργοί, οικογένειες και τρόλεϊ
Στο μικρό άνοιγμα της οδού Πειραιώς όπου βρίσκεται η καντίνα έχουν σταματήσει κατά καιρούς διάφορων ειδών οχήματα με σκοπό οι επιβάτες τους να γιατρέψουν την πείνα τους. «Εκτός από πολλούς διάσημους που περνούν από εδώ, πέρασε πρόσφατα και ένας υπουργός, από την Ουγγαρία όπως μου είπαν· ένα νέο, όμορφο και ευγενικό παιδί – έφαγε λουκάνικο χωριάτικο που του άρεσε πολύ. Δεν υπάρχουν ηλικίες στους πελάτες, καθώς εκτός από τη νεολαία έρχονται ακόμη άνθρωποι που τους ξέρω από παιδιά, οι οποίοι έχουν τις δικές τους οικογένειες και τρώνε όλοι μαζί».
Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, εκτός από αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες, μέχρι και τρόλεϊ έχω δει να σταματάει έξω από τη Βαρβάρα σε ώρα εκτός λειτουργίας και φυσικά εκτός προγραμματισμένης στάσης, καθώς ο οδηγός χρειαζόταν περισσότερο «καύσιμο» από το όχημά του. «Τα 23 αυτά χρόνια έχω δει όλες τις ηλικίες και κατηγορίες ανθρώπων, σχεδόν από όλη την Αττική. Δεν αντιμετώπισα δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις, παρόλο που πλέον είναι πιο ζόρικα τα πράγματα για όλους. Τα πραγματικά προβλήματα τα αντιμετωπίζει ολόκληρη η κοινωνία σήμερα. Βλέπω με λύπη, ειδικά Παρασκευή και Σάββατο, νέα παιδιά να παίρνουν ένα σάντουιτς και να το μοιράζονται. Ερχονται άνθρωποι δύο μέτρα, που κάποτε είχαν τη δουλειά τους και μια σειρά στη ζωή τους, να ζητούν φαγητό. Εννοείται ότι θα τους κεράσω, αλλά στενοχωριέμαι πολύ με όσα βλέπω. Οι εποχές που κάποιος έπαιρνε δύο και τρία σάντουιτς έχουν περάσει και δεν νομίζω να επιστρέψουν. Είναι και ο λόγος που δεν θα συμβούλευα κάποιον να ανοίξει καντίνα στις μέρες μας».
Τα λουλούδια στη Βαρβάρα από μένα
Μια γυναίκα μόνη σε ένα δύσκολο νυχτερινό επάγγελμα δεν είναι κάτι ιδιαίτερα συνηθισμένο. «Για πολλά χρόνια ήμουν μαζί με τον σύζυγό μου, ο οποίος πλέον έχει κάποια θέματα με την υγεία του. Δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα, καθώς όλοι οι πελάτες με σέβονταν και με πρόσεχαν. Θυμάμαι τις παλιές εποχές, όταν η νυχτερινή ζωή στην Αθήνα ήταν διαφορετική, έρχονταν θαμώνες από τα μπουζούκια και προτού παραγγείλουν μου πετούσαν λουλούδια που είχαν πάρει από τα κέντρα. Ωραίες εποχές, αγνές και ρομαντικές. Η νέα γενιά είναι πιο απρόσωπη, όλοι με το κινητό στο χέρι και δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Δεν υπάρχουν ίσως ενδιαφέροντα γι’ αυτά τα παιδιά, ούτε καν για καλαμπούρι και πλάκα. Ερχονται, κοιτούν την οθόνη τους, παραγγέλνουν και φεύγουν. Ακόμη κι αν είναι μεγάλη η παρέα, δεν τους βλέπω να μιλούν μεταξύ τους, να φλερτάρουν, έστω να τσακώνονται. Είναι πολύ πιο εξελιγμένη γενιά από εμάς, αλλά με λυπεί αυτό το απρόσωπο».
Η Βαρβάρα έβαλε μια δόση από φρεσκοκομμένες πατάτες στο τηγάνι και κάπως έτσι έφτασε η στιγμή να τη χαιρετήσουμε. «Θέλω να ευχηθώ στη νέα γενιά να βρει τον δρόμο της και να μπορέσει να έχει μια καλή ζωή. Αυτή είναι η μεγάλη μου έγνοια βλέποντας πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια, τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα. Να υπάρχουν υγεία και ειρήνη και επειδή δουλεύω στον χώρο του φαγητού, να έχει όλος ο κόσμος κάθε μέρα ένα πιάτο φαΐ και να χαμογελάει»
Φωτογραφίες
Μιχάλης Καραγιάννης/Eurokinissi
