Για μένα η 21η Μαΐου δεν είναι κόμματα.
Είναι η μέρα που θα κρίνει αν έχουμε εκφυλιστεί τελείως ή όχι. Αν δεχόμαστε να συνεχίσει να μας κυβερνά για άλλα τέσσερα χρόνια ένας αδίστακτος, διεφθαρμένος ηγεμόνας.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που μετέτρεψε την πολιτική σε οικογενειακή μπίζνα.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που έφερε τη χώρα στο σημείο να εγκαλείται συνεχώς από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τον διεθνή τύπο για κακοποίηση της Δημοκρατίας. Που οι μόνοι ευρωπαίοι ηγέτες οι οποίοι καταδέχονται να συναντηθούν πλέον μαζί του είναι είτε Ακροδεξιοί (Όρμπαν, Μελόνι) είτε όσοι τον ανέχονται επειδή θέλουν να του πουλήσουν όπλα.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που μετέτρεψε το γραφείο του σε κέντρο παρακολουθήσεων.
Έναν που κρατάει με ηχογραφημένες συνομιλίες τον αρχηγό του τρίτου κόμματος, την ηγεσία του στρατεύματος και τους υπουργούς του.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που έφερε την ελευθεροτυπία στη χώρα μας στην 107η θέση παγκοσμίως, να ανταγωνίζεται κεντροαφρικανικά κράτη με φύλαρχους. Που μετέτρεψε την ενημέρωση σε εκτελεστικό βραχίονά του και τους δημοσιογράφους σε οπλισμένα πιστόλια του.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που γκρέμισε τη διάκριση των εξουσιών και μετέτρεψε τη Δικαιοσύνη σε μοχλό του παρακράτους του. Για να στέλνει σκάνδαλα στο αρχείο και αδιευκρίνιστα στη λήθη.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που πηγαίνει ποδηλατάδες στο λοκντάουν και παίρνει το πρωθυπουργικό αεροσκάφος σαν να είναι δικό του ποδήλατο.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που επιχείρησε να συγκαλύψει τη δράση δύο κολλητών του παιδοβιαστών και που άνοιξε το κόμμα του σε ό,τι κατακάθι υπάρχει, από κοράκια των funds μέχρι ανθρώπους της Greek Mafia.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που του κάνουν καζούρα ακόμη και οι ισχυροί που τον στηρίζουν, υπενθυμίζοντάς του με κάθε αφορμή ότι δεν είναι εντολέας αλλά εντολοδόχος τους.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που διαφήμιζε γελώντας ότι μετράει στρέμματα, όχι φέρετρα. Αλλά που όταν το έφερε η μοίρα να μετρήσει φέρετρα, προσπάθησε να πιτσιλίσει όλο το πολιτικό σύστημα με το αίμα αθώων ψυχών που είχε στα χέρια του.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν άνθρωπο με σαφές αντιληπτικό πρόβλημα και βαθύ πρόβλημα ενσυναίσθησης.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν που κυβερνάει με στρατούς δημοσιογράφων, ολιγαρχών, ημετέρων και εκατοντάδων έμμισθων τρολ που πετάνε καθημερινά λάσπη στα μούτρα της ελληνικής κοινωνίας.
Αν δεχόμαστε να έχουμε πρωθυπουργό έναν με ψευδές πόθεν έσχες, αδήλωτα ακίνητα, αμύθητη περιουσία που δε δικαιολογεί ούτε ο μισθός του πρωθυπουργού, ούτε η ιδιότητα του γιου ενός πρωθυπουργού.
Ως λαός περάσαμε απανωτά σοκ. Χρεοκοπία, μνημόνια, φτωχοποίηση, καραντίνες, νέα φτωχοποίηση με κουπόνια. Ένας λαός που τρώει 13 χρόνια καρπαζιές. Που μόλις πήγε να σηκώσει κεφάλι από τα μνημόνια, διάλεξε πάλι τους δυνάστες του – στη χειρότερη εκδοχή. Του συμπλεγματικού διεφθαρμένου γόνου.
Τέσσερα χρόνια μετά, όμως, τα πράγματα είναι οριακά για την αξιοπρέπειά μας. Μία φορά λάθος, είναι λάθος. Δύο φορές λάθος, θα είναι η νέα μας ταυτότητα.
Είμαστε ένας λαός που, τελικά, κοιτώντας στον καθρέφτη του, δε θέλει να βλέπει ένα καθαρό πρόσωπο αλλά το μεγάλο λαμόγιο που ονειρεύεται να γίνει;
Ή -εξίσου δυσάρεστη εκδοχή- ένας λαός που, από τα απανωτά σοκ, του κάνανε το μυαλό πουρέ και δεν καταλαβαίνει τίποτα;
Στις 21 Μαΐου θα κριθεί ποιοι είμαστε, ποιοι γίναμε.
Κακά τα ψέματα, δεν ήμασταν ο περιούσιος λαός – κι ας μας μεγάλωσαν έτσι. Είχαμε πάντα αρκετά κουσούρια. Είχαμε όμως άμυνες. Στις 21 Μαΐου θα κριθεί αν αντέχουν ακόμα ή αν διαλύθηκαν οι δημοκρατικές μας άμυνες, το ανοσοποιητικό σύστημα ενός λαού.
