Τι ενδιαφέρει τον 17χρονο τι έγινε το 1963 με τους Κοτζαμάνηδες και τα τρίκυκλα, αναρωτιόταν αγανακτισμένος ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε τηλεοπτική του εμφάνιση το 2018. Δεν είναι μόνο ο αναθεωρητισμός της Ιστορίας που επιδιώκει η Δεξιά για την ιδεολογική της ηγεμονία. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνδυάζει ένα τρίπτυχο «θανατηφόρο»: αναθεωρητισμός – νεοφιλελευθερισμός – μπίζνα. Αυτή η «αγία τριάδα» καθορίζει τις πολιτικές αποφάσεις-οδοστρωτήρες που σαρώνουν μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς και τόπους συλλογικής μνήμης. Η κυβέρνηση, που δεν δίστασε να κάνει μπίζνες με την Ακρόπολη, που αφού τσιμεντώθηκε (και) για να εξυπηρετηθούν οι κρουαζιέρες παραδίδεται σε ιδιωτικές εταιρείες που θα διαχειρίζονται σημαντικές υπηρεσίες, οραματίζεται τη βιώσιμη ανάπτυξη της Γυάρου.
Πριν από λίγες ημέρες έγινε η τελετή παρουσίασης του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την «αξιοποίηση» του ιστορικού τόπου, τον οποίο «τρέχει» η ιδιωτική εταιρεία Alumil μαζί με την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Πολιτιστικού και Κοινωφελούς Εργου Αιγέας και τελεί υπό την εποπτεία και συνδιοργάνωση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Με τις ευλογίες της κυβέρνησης και υπό την αιγίδα δύο υπουργείων, ΥΠΕΝ και Πολιτισμού, ένας τόπος ύψιστου συμβολισμού και σημαντικής ιστορικής μνήμης αντιμετωπίζεται ως απλό ξερονήσι, ως ένα ακόμη επενδυτικό πρότζεκτ. «Μπορεί ένας τόπος παραδομένος στη φθορά και την εγκατάλειψη να αποκτήσει νέα ζωή;» διαβάσαμε σε ανάρτηση της εταιρείας. Ενας χώρος ιστορικός, που καταγράφει την οργανωμένη εξόντωση και εξορία των αριστερών, δεν μπορεί να γίνει… hub με νεοφιλελεύθερους όρους «βιώσιμης ανάπτυξης».
Αντί να ψάχνουμε «νέα ζωή» ας βρούμε τρόπο να σεβαστούμε τις ζωές που πέρασαν από εκεί ή θάφτηκαν στα χώματα της Γυάρου και να αναδείξουμε την ιστορικότητά τους. Γιατί εάν η Ιστορία γίνει σιωπή, δεν θα είναι βιώσιμο όχι το μέλλον, ούτε το παρελθόν.