Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το λάθος να διεκδικήσει και να γίνει τελικά πρωθυπουργός σε μια χώρα που εμπιστεύεται –για την ακρίβεια έχει αναπτύξει πελατειακή σχέση– τρία επίθετα: Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης.
• Ολοι αυτοί είδαν τον Τσίπρα να τους χαλάει τη μανέστρα και άρχισαν να αναζητούν τρόπους για να τον ρίξουν.
• Δεν δίστασαν να πατήσουν και επί (απανθρακωμένων) πτωμάτων, ενώ χαρακτήρισαν προδοτική μια ευεργετική συμφωνία για τα εθνικά, προκειμένου να τον… ξεφορτωθούν.
• Πάντα με την αμέριστη συμπαράσταση των καναλαρχών, που δεν του συγχώρεσαν ποτέ το γεγονός ότι τους υποχρέωσε να βάλουν για πρώτη φορά το χέρι στην τσέπη.
• Αφού δεν έβρισκαν κάτι μεμπτό να σχολιάσουν στο πόθεν έσχες του ανθρώπου που ήρθε και φεύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ με μια μηχανή μεγάλου κυβισμού, έπιασαν την… καραμέλα της βίλας στο Σούνιο.
• Την ίδια στιγμή τα ίδια αυτά ΜΜΕ δεν έβλεπαν ούτε τα σπίτια ούτε τις μετοχές ούτε τους αυξημένους τραπεζικούς λογαριασμούς ούτε τα απλήρωτα δάνεια του Μητσοτάκη.
• Για τα χρωστούμενα της ΝΔ στις τράπεζες ούτε λόγος…
• Και τώρα, πριν Αλέξη φωνήσαι, όλοι όσοι τον λοιδόρησαν και τον κατασυκοφάντησαν σχολιάζοντας την παραίτησή του βλέπουν ξαφνικά στο πρόσωπό του έναν ηγέτη με ειδικό βάρος, το άστρο του οποίου έλαμψε σε μια δύσκολη εποχή και κάποια στιγμή θα επιστρέψει.
• Ισως στην επόμενη χρεοκοπία, όταν χρειαστεί πάλι ένας χρήσιμος ηλίθιος για να βάλει ξανά το τρένο στις ράγες μέχρι να βρεθεί μια αφορμή για να ανοίξουν την πόρτα και να τον σπρώξουν από τη θέση του μηχανοδηγού.
• Και δεν θα το (ξανα)κάνουν μόνοι τους, αλλά πάντα με βοήθεια του ίδιου του πληρώματος του τρένου, που θα χρεώνει στον μηχανοδηγό το κακό σέρβις στο μπαρ της αμαξοστοιχίας.
• Ο Μητσοτάκης από την πλευρά του χαιρέτισε την παραίτηση Τσίπρα σχολιάζοντας ότι ο αντίπαλος με τον οποίο δεν τόλμησε ποτέ να αντιπαρατεθεί ταυτίστηκε με την τοξικότητα, τον διχαστικό λόγο και την εκκωφαντική αναποτελεσματικότητα.
• Δύο μέρες πριν ο ίδιος είχε τοποθετήσει στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου εκείνον τον «Τσίπρα, αν ζούσαμε στον εμφύλιο, από μένα θα “πήγαινες”».
• Η πολυδιαφημισμένη αστική ευγένεια πήγε περίπατο και έδωσε τη θέση της στην απαξίωση και την εκδικητικότητα, με τον Μητσοτάκη να συναγωνίζεται επάξια τον Σαμαρά, που τον Ιανουάριο του 2015 έφυγε νύχτα από το Μαξίμου αφήνοντας τα κλειδιά του Μεγάρου στις καθαρίστριες.
• Πλέον, με την Αριστερά ακέφαλη και κατακερματισμένη ο Μητσοτάκης δηλώνει πανέτοιμος να κάνει αντιπολίτευση… στον εαυτό του και αποφασισμένος να αντιμετωπίσει αυστηρά οποιαδήποτε αλαζονική συμπεριφορά.
• Κάτι σαν το… οι παρόντες εξαιρούνται, που λέγαμε όταν ήμασταν μικροί.
