Είναι ανάγκη για άμεση αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, αλλιώς τόσο η χώρα όσο και οι δανειστές θα βρεθούν σε αδιέξοδο. Αυτή την εκτίμηση κάνει στα συμπεράσματά της ενδιάμεσης έκθεσής του για το δημόσιο χρέος, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, «χωρίς αμφιβολία, η παρούσα κατάσταση (της συνεχούς ανατροφοδότησης των δανείων με νέα δάνεια) οδηγεί σε αδιέξοδο, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για τους δανειστές». Οπότε τονίζεται, χρειάζεται «μια αναδιάρθρωση του χρέους, μετά την οποία η Ελλάδα θα μπορεί να εξυπηρετεί το υπόλοιπο χρέος της (μέσω των αγορών), έχοντας πλέον αποτρέψει μία ενδεχόμενη χρεοκοπία».
Συγκεκριμένα, το Γραφείο Προϋπολογισμού εκτιμά ότι «η Ελλάδα έχει παγιδευτεί σε ένα αλληλοτροφοδοτούμενο υφεσιακό «σπιράλ», τόσο λόγω του υψηλού και δυσβάστακτου χρέους (που επηρεάζει βασικούς αναπτυξιακούς συντελεστές), όσο και λόγω της αβεβαιότητας που κυριαρχεί (ως απόρροια της κρίσης χρέους), αλλά και του χαμηλού επιπέδου των θεσμών της χώρας (που είναι υψίστης σημασίας για την οικονομική ανάπτυξη)».
Σημειώνει ότι αυτή η συνθήκη δυσχεραίνει κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια, δημιουργώντας μία εύθραυστη οικονομία, αφού το πρόβλημα του χρέους δεν μπορεί να λυθεί μόνον από την δημοσιονομική προσαρμογή και την ανάπτυξη. ‘Όπως αναφέρει, «η χώρα διανύει ήδη τον 7ο χρόνο ύφεσης, το ΑΕΠ έχει μειωθεί κατά περίπου 25%, το χρέος έχει εκτιναχθεί στο 175% του ΑΕΠ, ενώ η ανεργία είναι σε υψηλότατα επίπεδα». Την ίδια στιγμή, τα όποια κέρδη από τις μεταρρυθμίσεις ή τις επενδύσεις κατευθύνονται στην εξυπηρέτηση του χρέους, αντί να καρπώνονται από τους πολίτες. Αυτό σημειώνει, «επηρεάζει επομένως αρνητικά τη διάθεση για ενστερνισμό του προγράμματος προσαρμογής από ηγεσίες και πολίτες».
Το Γραφείο Προϋπολογισμού αναφέρει ότι «μια σοβαρή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είναι απαραίτητη, για να επανέλθει η χώρα σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης. Αναφορικά με το θέμα αυτό, η διεθνής εμπειρία αναδεικνύει δύο πτυχές: α) η αναδιάρθρωση του υπερβολικού χρέους μιας χώρας καθίσταται επιτακτική, όταν πλέον είναι φανερό ότι η εξυπηρέτησή του δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσω της δημοσιονομικής προσαρμογής ή της αναμενόμενης ανάπτυξης, ενώ και η παροχή ρευστότητας (μέσω νέων δανείων) δεν είναι αποτελεσματική λύση σε μακροχρόνιο ορίζοντα και, β) η αναβολή ή η καθυστέρηση της αναγνώρισης της αναδιάρθρωσης ως μέρος της λύσης στο χρέος, μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις, όπως ακριβώς έχει συμβεί από το 2010 και ένθεν στην Ελλάδα».
Πάντως το Γραφείο Προϋπολογισμού τάσσεται υπέρ της συνέχισης των μεταρρυθμίσεων, τονίζοντας πως «η Ελλάδα πρέπει απαραιτήτως να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις σε κρίσιμους τομείς, όπως στη δικαιοσύνη, στην καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, στην καλύτερη λειτουργία των μηχανισμών του κράτους και στην διακυβέρνηση»
