Η μερική άρση των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας, βρίσκει τη χώρα μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα. Η πρόβλεψη του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής κάνει λόγο για ανεργία που θα κυμανθεί από 26 έως 31,6%.
Σε πιο απλά ελληνικά, ένας στους τρεις άνεργος! Για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, υπενθυμίζεται ότι η κορυφή της ανεργίας στα χρόνια των Μνημονίων κατεγράφη το 2014 με 27% ανεργία…
Ταυτόχρονα η αύξηση της ανεργίας συνεπάγεται πτώση του ΑΕΠ, με παράλληλη μεγέθυνση ελλείμματος και χρέους. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό.
Αν εξαιρέσει κανείς επενδύσεις με αμιγή εξαγωγικό χαρακτήρα, έχει αποδειχθεί ότι δύσκολα κάποιος επενδυτής από το εξωτερικό αποφασίζει να επενδύσει σε μια χώρα με πολύ υψηλή ανεργία: Πρώτον, γιατί είναι μικρή η πίτα εκείνων που μπορούν να καταναλώσουν τα αποτελέσματα της επένδυσής του και δεύτερον, γιατί φοβάται την υφέρπουσα κοινωνική αναστάτωση.
Υπάρχει όμως και ένα τελευταίο ζήτημα για το οποίο αποφεύγει να τοποθετηθεί το πολιτικό μας σύστημα. Τι θα γίνει με τις συντάξεις και τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, όταν η οικονομία είναι στο «κόκκινο».
Για τις συντάξεις ειδικότερα, υπενθυμίζεται ότι το σχετικό κονδύλι του προϋπολογισμού είναι μειωμένο, καθώς στο Υπουργείο Οικονομικών ποντάριζαν στην αύξηση της μισθωτής εργασίας και κατά συνέπεια (στην αύξηση) των εσόδων από εισφορές προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Στην π.Κ. (προ Κορονοϊού) εποχή. Τώρα…
Φαίνεται, τελικώς, ότι το καλοκαίρι δεν θα αποτελέσει το test μόνο για τη διασπορά του κοροναϊού. Αλλά και για την οικονομία, για τα μέτρα που έρχονται (;), πιθανώς δε, και για τα πολιτικά σενάρια…
Πηγή: libre.gr
