Στη στήλη New Entries αναζητούμε καθετί νέο που παίζει στις πόλεις μας. Ανακαλύπτουμε τα μικρά καλλιτεχνικά διαμάντια και τους αφήνουμε να μας αυτοσυστηθούν. Μαθαίνουμε ποιοι είναι, πως ξεκίνησαν, τι αγαπούν, και τι αγαπούν να μισούν.
Είμαι: o Βαλάντης Φράγκος
Η µέρα που σκέφτηκα ότι θέλω να γίνω σκηνοθέτης: Δεν υπήρξε συγκεκριμένη μέρα, ήρθε φυσικά μέσα από τη δουλειά. Σαν εξέλιξη.
Η πρώτη µου ερασιτεχνική παράσταση: “Το γαϊτανάκι” της Ζωρζ Σαρή ως μαθητής.
Η πρώτη µου επαγγελματική παράσταση:
Ως ηθοποιός… “Οι μύθοι του Αίσωπου” με την Κάρμεν Ρουγγέρη (2004)
Ως σκηνοθέτης… “Peer Gynt no man’s land”, (Ibsen scholarship 2013)
Αγαπηµένοι σκηνοθέτες: Warlikowski, Μαρμαρινός, Bergman, Haneke, Sokurov, Αγγελόπουλος, Wong kar-Wai.
Ανεπανάληπτη ατάκα:
Νο 1 ‘‘Στον κόσμο αυτόν όλες οι πασχαλιές πεθαίνουν’’ Μ. Προυστ
Νο 2 “Μου άρεσε πολύ να γελάω όταν δεν έπρεπε’’ Μ. Τσβετάγιεβα
Αλησµόνητη θεατρική παράσταση /ταινία:‘’Αντιγόνη’’ σε σκηνοθεσία του Βογιατζή, μεγάλη στιγμή. Ακόμα μπορώ και τη βλέπω όταν κλείνω τα μάτια μου.
‘’Πατέρας και γιος’’ του Sokurov. Είναι η αγαπημένη μου ταινία.
Σινεµά ή θέατρο;
Και σινεμά και θέατρο. Και τα δύο στοχεύουν στο ίδιο. Να κάνουν τους ανθρώπους καλύτερους. Με όποιο τρόπο. Πολλές φορές τα αντιμετωπίζουμε σαν απλά θεάματα. Όμως είναι κάτι μεγαλύτερο. Πρέπει να είναι κάτι μεγαλύτερο. Στην περίοδο του covid το σινεμά βοήθησε τους ανθρώπους με τον εγκλεισμό. Το θέατρο όμως έλειψε. Όχι μόνο σαν θέαμα, αλλά σαν χώρος που συναντιούνται άνθρωποι να επικοινωνήσουν. Απαραίτητα και τα δύο.
Εάν δεν ήµουν σκηνοθέτης: Θα μπορούσα να κάνω τα πάντα.
Στον ελεύθερο χρόνο µου: Παίζω με τον γιο μου, τον Θοδωρή, διαβάζω και σκέφτομαι. Κυρίως σκέφτομαι.
Ονειρεύομαι: η παρουσία μου να λειτουργεί ως καταπραϋντικό αποτέλεσμα για τους άλλους.
Η πολιτική: σημαίνει να δίνεις αξία στον άλλον. Να αναγνωρίζεις την ύπαρξή του. Είναι καθημερινότητα, είναι αισθητική, είναι τρόπος να ζεις. Δεν είναι μόνο τα νομοσχέδια και τα σκάνδαλα. Είναι απαραίτητη. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς να έχεις επίγνωση του ποιος είσαι και σε ποια εποχή ζεις.
Η θρησκεία: Είμαι παιδί της επαρχίας. Τις Κυριακές που πηγαίναμε στην εκκλησία δύο πράγματα μου άρεσαν : να τρυπώνω στο ιερό και να πίνω το κρασί της μεταλαβιάς και να παρατηρώ τα μάτια της μάνας μου όταν άκουγε τη λειτουργία. Ως ενήλικας, επειδή λατρεύω τον Κόντογλου, έχω αποκτήσει μια πιο αισθητική σχέση. Μ’ αρέσουν οι ιστορίες στους τοίχους των εκκλησιών.
Μπέτυ Αρβανίτη: “Δεν μπορώ να δώσω άφεση αμαρτιών στους ναζί” [Συνέντευξη]
Info
Ο Βαλάντης Φράγκος σκηνοθετεί την παράσταση «L’echange/Η Ανταλλαγή» του Paul Claudel, από τις 18/10 και κάθε Δευτερά και Τρίτη στο Θέατρο Θησείον/ένα θέατρό για τις Τέχνες.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Ζαραφίδου, Βαλάντης Φράγκος, Παναγιώτης Εξαρχέας, Ελίνα Ρίζου.
