Δύο επιστήμονες γράφουν για το ζήτημα των γλυπτών με αφορμή την επέτειο από την ιστορική ομιλία της Μελίνας Μερκούρη στη διάσκεψη της UNESCO.
Για τις άστοχες πολιτικές της κυβέρνησης αλλά και τη λύση για την επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα γράφουν οι Κώστας Στρατής και Aγγελος Χανιώτης
Στις 30 Ιουλίου 1982, στη γενική διάσκεψη της UNESCO στο Μεξικό, η Μελίνα Μερκούρη, υπουργός Πολιτισμού της πρώτης σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Ελλάδας, όπως αυτοπαρουσιάστηκε, σε μια ιστορική ομιλία της αναγγέλλει ότι η χώρα μας «θα ζητήσει επίσημα την επιστροφή των μαρμάρων της Ακρόπολης».
Αυτή η ιστορική στιγμή εξελίχθηκε σε σημείο-σταθμό στην πλέον πολύκροτη αντιπαράθεση πολιτιστικής κληρονομιάς σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η προσδοκία της επιστροφής πρωτοδιατυπώθηκε ήδη το 1842, όταν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος έκανε τα πρώτα του βήματα.
Το αίτημα επαναλήφθηκε το 1924 και το 1961. Ωστόσο, ήταν η δεκαετία του 1980 και η πληθωρική προσωπικότητα της Μελίνας Μερκούρη που έδωσαν σάρκα και οστά στη διεκδίκηση της επιστροφής των γλυπτών με σημείο αναφοράς την πύρινη ομιλία το 1982.
Εχουν περάσει 41 χρόνια και το ζήτημα παραμένει άλυτο. Βήματα γίνονται κατά καιρούς, αλλά και οπισθοχωρήσεις, άτσαλοι χειρισμοί και λάθος τακτικές που αποσκοπούν σε πολιτικά οφέλη τα τελευταία χρόνια.
Διαβάστε εδώ το κείμενο του Κώστα Στρατή: Επιστροφή, επανένωση και το ολίσθημα της ανταλλαγής
Και εδώ το κείμενο του Aγγελου Χανιώτη: Να μπει τέλος στην πολιτική εκμετάλλευση της υπόθεσης
