Γιώργος Χατζηπιερής + Φοίβος Δεληβοριάς: “Ένα μικράκι ελεφαντάκι 420 κιλά” [Συνέντευξη]

Ο δημιουργός του αγαπημένου παιδικού τραγουδιού Γιώργος Χατζηπιερής, μιλά στο Docville και την Αφροδίτη Ερμίδη και ο Φοίβος Δεληβοριάς γράφει για «Το ελεφαντάκι».

Εάν έχετε μικρό παιδί στην οικογένειά σας, σίγουρα έχετε ακούσει έστω και μια φορά για το ελεφαντάκι που «τρώει εφτά κασόνια μακαρόνια κι όλο κάνει τούμπες και γελά» με την τρυφερή ερμηνεία του Φοίβου Δεληβοριά. Το συγκεκριμένο τραγούδι όχι μόνο έχει αγαπηθεί όσο λίγα από τα παιδιά (έχει σχεδόν 14 εκατομμύρια προβολές στο ΥouΤube!) αλλά έχει γίνει ύλη αναγνωστικών και διδάσκεται σε μαθήματα μουσικής σε σχολεία.

Συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο «Ο τεμπέλης δράκος και άλλες ιστορίες», έναν από τους τρεις του «Τεμπέλη δράκου», σε μουσική και στίχους του Γιώργου Χατζηπιερή και με τη συμμετοχή καλλιτεχνών όπως η Ελ. Αρβανιτάκη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Σ. Μάλαμας κ.ά. Πρόσφατα ο δημιουργός συμπλήρωσε με εξαίσια εικόνα το τραγούδι ως βιντεοκλίπ στο ΥouΤube και με αφορμή αυτό συζητήσαμε για μουσική και για παιδιά.

Κ. Χατζηπιερή, πώς γεννήθηκε ο «δράκος» σας και μάλιστα τεμπέλης;

Οι δράκοι ασκούσαν πάντα επάνω μου μια ανεξήγητη γοητεία. Με τη δύναμη, τις φωτιές που βγάζουν, τη δυνατότητά τους να πετάνε, τις απόκρημνες σπηλιές όπου ζουν και τις απίθανες περιπέτειες στις οποίες μπλέκονται. Ο δικός μου δράκος έχει όλα τα δρακώδη αυτά χαρακτηριστικά αλλά είναι ολίγον τι τεμπέλης, ίσως ως αντίβαρο στην πολυάσχολη προσωπική μου ζωή. Γεννήθηκε το 2002, κατ’ αρχάς ως μουσική υπόκρουση για το υπέροχο έργο τού να μεγαλώνεις παιδί (την κόρη μου) και κατόπιν ως ολοκληρωμένη μουσική παραγωγή.

Ηταν εύκολο για όλους τους σημαντικούς τραγουδιστές που συμμετείχαν στους τρεις δίσκους σας να βρουν την «παιδικότητα» στην ερμηνεία τους και να απευθυνθούν στα παιδιά;

Ενα από τα πιο ωραία παιχνίδια στη διαδικασία παραγωγής είναι η εξεύρεση των τραγουδιστών. Ουσιαστικά αφήνω το ίδιο το τραγούδι να επιλέξει τον ερμηνευτή του. Πολλές φορές η επιλογή γίνεται λόγω συγγένειας στο ύφος του τραγουδιού, υπάρχουν όμως και ανατροπές που δημιουργούν πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Ο μόνος περιορισμός που θέτω είναι οι ερμηνευτές να είναι αυθεντικοί και να υπηρετούν με αξιοπρέπεια το ελληνικό τραγούδι. Το εκπληκτικό είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως δέχθηκαν να συμμετάσχουν φιλικά με το πρώτο άκουσμα του «σημαδεμένου» γι’ αυτούς τραγουδιού. Τραγούδησαν με ενθουσιασμό και έδωσαν το δικό τους στίγμα στην ερμηνεία. Δεν επενέβην καθόλου παρά μόνο για να τους προτρέψω να τραγουδήσουν με την ψυχή τους και την αλήθεια τους.

Μιλήστε μας για το βιντεοκλίπ με κινούμενα σχέδια για το τραγούδι «Το ελεφαντάκι».

Με το που προχώρησε η τεχνολογία, η εικόνα άρχισε να γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της ακρόασης ενός τραγουδιού. Τα τραγούδια μου άρχισαν να εμφανίζονται με εικόνες που έφτιαχναν διάφοροι χρήστες, και το έκαναν με αγάπη και μεράκι. Ωστόσο ήταν σαν να φορούσαν ξένα ρούχα και ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω το δικό τους κοστούμι. Ετσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε το «Ελεφαντάκι» με την ίδια φιλοσοφία που φτιάχνονται τα τραγούδια. Συνεργάστηκα με την Εφη Παπά, καταξιωμένη δημιουργό με διεθνή βραβεία, έχοντας όμως την αγωνία του πρώτου βήματος στο άγνωστο. Η επιτυχία που είχε (περισσότερα από 1 εκατ. θεάσεις σε δυο μήνες) είναι κίνητρο για να συνεχίσουμε και με άλλα.

Γιάννης Λογοθέτης (ΛοΓό): «Είμαι επαγγελματίας έξυπνος» [Συνέντευξη]

Τα τραγούδια σας, παρόλο που απευθύνονται σε παιδιά, δεν ακολουθούν τον εύκολο δρόμο τόσο ως προς το στιχουργικό όσο και προς το μουσικό και ενορχηστρωτικό κομμάτι. Ωστόσο έχουν βρει τεράστια ανταπόκριση στα παιδιά. Τι σας δείχνει αυτό;

Υπάρχει ένα πολύ απλό κόλπο. Οταν γράφω απομονώνω την παιδική μου ζώνη (αυτήν που υπάρχει σε κάθε άνθρωπο αλλά οι περισσότεροι την κρύβουν κάτω από πέπλα σοβαροφάνειας) και λέω τις ιστορίες ως παιδί. Χωρίς διδακτισμούς, ως ίσος προς ίσον, με άδολη ματιά, με φαντασία χωρίς όρια, με σκανταλιές και χιούμορ. Θεωρώντας και τα παιδιά ώριμους ακροατές που αξίζουν πολύ περισσότερα από τα απλά παιδιάστικα τραγουδάκια που μοιάζουν με έτοιμες συσκευασίες από ράφια σουπερμάρκετ. Επιπλέον, συνεργάζομαι πάντα με ανθρώπους κορυφαίους στο αντικείμενό τους που έχουν θέρμη και καλοσύνη και βλέπουν τον κόσμο με καθαρή ματιά. Ετσι όλη η παραγωγή είναι μια διαδικασία γιορτής και χαράς που πιστεύω ότι αποτυπώνεται και στο ψηφιοποιημένο αποτέλεσμα.

Οταν γράφω απομονώνω την παιδική μου ζώνη και λέω τις ιστορίες ως παιδί. Χωρίς διδακτισμούς, ως ίσος προς ίσον, θεωρώντας και τα παιδιά ώριμους ακροατές

Εσείς προσωπικά ποια ανάγκη, ποια συναισθήματά σας καλύπτετε με τη δημιουργία παιδικών τραγουδιών;

Είναι μια συνεχής προσπάθεια να είμαι σε επικοινωνία με μια αγνή, ανόθευτη περιοχή του εαυτού μου και πιστεύω ότι μέσα στα χρόνια αυτό με έχει κάνει πιο θετικό άνθρωπο. Καθώς γίνομαι αποδέκτης εξαιρετικά μεγάλης ανταπόκρισης και αγάπης, ο μόνος τρόπος να ανταποδώσω είναι η συνέχεια της πορείας. Τουλάχιστον για όσο χρόνο μπορώ να το κάνω, χωρίς εκπτώσεις.

O Φοίβος Δεληβοριάς μιλά για το «Ελεφαντάκι»

«Δεν ξέρω αν μπορούσαμε να φανταστούμε κι εγώ κι ο Χατζηπιερής τι νόημα θα αποκτούσε το “Ελεφαντάκι” όταν ήρθε στο σπίτι μου μια μέρα και μου πρότεινε να το τραγουδήσω. Είχε τόσο υπέροχα τραγούδια ο “Τεμπέλης δράκος” που πραγματικά δεν ξέρω γιατί διάλεξαν αυτό τα παιδιά –σε βαθμό υστερίας. Ισως γιατί το “νερό”, το “μπάνιο”, η “αγκαλιά”, ο “ουρανός” είναι από τις πρώτες λέξεις που καταλαβαίνει κανείς. Ισως γιατί το φλαουτάκι στην αρχή και το όλο χαρούμενο ύφος δημιουργούν αυτό το περίφημο “mozart effect” της αλεγρίας που έχουν ανάγκη. Δεν ξέρω! Ξέρω όμως πως με τον Γιώργο μοιραζόμαστε την ίδια μελαγχολική διαρκή παιδικότητα η οποία είναι ασταμάτητα χαρούμενη και δυσκολεύεται που η ζωή την εμποδίζει να εκφραστεί. Ισως κάτι να καταλαβαίνουν τα πιτσιρίκια και όλα τα υπόλοιπα να είναι λεπτομέρειες. Θα ευχαριστώ για πάντα τον Γιώργο για το δώρο αυτό».