Τα λόγια με τα οποία ο Γιώργος Νταλάρας αποχαιρέτησε τον Θάνο Μικρούτσικο, στο Docville του Documento.
Σ’ έναν τέτοιο μαχητή της ζωής δεν ταιριάζουν επικήδειοι. Ο Θάνος Μικρούτσικος θα είναι παρών όχι μόνο με το έργο του αλλά και με το αφήγημα της ζωής του. Στο σπίτι του αμέσως μετά την κηδεία ήταν σαν μια γιορτή, μια συναυλία. Παρούσες όλες οι γενιές. Οι φίλοι, τα παιδιά τους, τα παιδιά των παιδιών. Ο Θάνος μιλούσε στις νέες γενιές και θα συνεχίσει να μιλάει με τα τραγούδια του. Από το ξεκίνημά του η έμπνευση και το ταλέντο του γέννησαν μια σύγχρονη, δυνατή μουσική, πολλές φορές με ροκ στοιχεία.
Παράλληλα έσκυψε με αγάπη και θαυμασμό στη λαϊκή μουσική. Ήταν επίμονος και αφοσιωμένος στο κοινωνικό και πολιτικό τραγούδι. Διάβαζε με εξαιρετικό τρόπο τους ποιητές. Αυτή η δυνατότητα πήγαζε και από το ταλέντο του αλλά και από τον σεβασμό και την αγάπη του στην ποίηση. Τρανό παράδειγμα η αγάπη και η σπουδή στον Καββαδία, που λες και πια μερικά τραγούδια γεννήθηκαν ταυτόχρονα, στίχος και μουσική. Στην οικογένειά του, τη Μαρία, τη Σεσίλ, την Κωνσταντίνα, την Αλεξάνδρα, τον Στέργιο, θα λείψει πολύ ο Θάνος, όπως θα λείψει στους φίλους του, στο τραγούδι, στον πολιτισμό, γιατί είναι βέβαιο ότι θα συνέχιζε για πολλά χρόνια με το έργο του, την ενεργή του παρουσία, τον πολιτικό του λόγο.
Αφήνει όμως μεγάλη παρακαταθήκη τα τραγούδια του και ένα υπόδειγμα στην πίστη, στο όνειρο και στην ουτοπία. Εμένα μου εμπιστεύτηκε μερικά από τα ωραιότερά του. Τον ευχαριστώ και θα του χρωστάω αιώνια ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Ηταν ένας μαχητής της ζωής, ένας εραστής της ζωής. Πολυπράγμων και άξιος στη μουσική του αλλά και στα μεγάλα και τα μικρά της καθημερινής του ζωής, που ήταν γεμάτη δημιουργία, προσφορά, χαρά και ανεξάντλητο χιούμορ.
