«Σε δείχνω με το δάχτυλο, είσαι το πιο όμορφο κουμάσι, μωρό μου. Είσαι, το ξέρω, κουφάλα, μα έχεις τόση ομορφιά» (Νικόλας Ασιμος, «O σάλιαγκας κι ο μάλιαγκας»)
Κείμενο: Τάσος Κατρής-Θεοδωρόπουλος
Ρεπορτάζ: Παύλος Μεθενίτης
Όταν πέρυσι παρακολουθούσα το αξιοθρήνητο µιούζικαλ homage «80s The musical» µε την Καιτούλα Γαρµπή στη γνωστή κινησιολογική της τριγωνοµετρία σκολίωσης να αποθεώνει το «Πρόβα πρόβα, πριν να δω τον Καζανόβα, πρόβα, έχω απόψε ραντεβού», αισθάνθηκα ότι κάτι σηµαντικό έλειπε από την εικόνα και τη σκηνή. Γράφοντας αυτές τις αράδες µε τα δάχτυλα κουρασµένα από τη βαρεµάρα, αντιλήφθηκα πως αυτό που έλειπε ήταν ο Γιώργος Λιάγκας στον ρόλο του Καζανόβα.
Θα µου πεις «ρε παλικάρι, αφού το βαριέσαι γιατί το ζορίζεις;». Γιατί µε εκπλήσσει ο τρόπος µε τον οποίο ο ίδιος πουσάρει το ανύπαρκτο κάθε ποιότητας στη δηµόσια εικόνα του σαν άποψη, όπως εξίσου µε εκπλήσσει το γκελ που έχει (µάλλον είχε) σε ένα ετερόκλητο κοινό, το οποίο του έδωσε τη ναπολεόντεια αβάντα να αισθάνεται ταυτόχρονα opinion maker και από κλητήρας δήµαρχος. ∆εν υπάρχει πιο φωναχτό παράδειγµα εγκλωβισµού σε χωροχρονική λούπα, εφόσον τα πάντα πάνω του κράζουνε δεκαετία του ’80 και του ’90, ενώ δεν αποκλείω το ενδεχόµενο να πάθει σοκ αν τον ενηµερώσεις ότι πλέον τα µπουζουξίδικα µε το ζόρι λειτουργούν ΠΣΚ.
Ο πιανίστας και η τσελιγκοπούλα
Η τηλεοπτική και συζυγική συνύπαρξή του µε τη Φαίη Σκορδά έδωσε τη δυνατότητα να πραγµατοποιηθεί ίσως το πιο ταιριαστό και αισθητικά συνεπές ντουέτο που έχει να επιδείξει εδώ και χρόνια η ελληνική σοουµπίζ. Σαν χολιγουντιανό ροµάντζο success story γυρισµένο στο Αργυροπούλι Τυρνάβου Λάρισας από το οποίο κατάγεται ο Λιάγκας.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του ως µηχανολόγος – µηχανικός (και αµήχανος) στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο τα βράδια δούλευε πιανίστας σε piano bar και ονειρευόταν να γίνει αεροπόρος. Την ίδια περίπου εποχή, η Φαίη Σκορδά από τσελιγκοπούλα – θεατρολόγος ξεκινούσε την τηλεοπτική της καριέρα Γ΄ Εθνικής στη Θεσσαλονίκη, µε πασαπόρτι για ανάλογου ύφους και αισθητικής εκποµπές lifestyle της κοµµώτριας στην Αθήνα. Το πώς και οι δυο τους κατέληξαν πρώτη µούρη στο Καβούρι της ελληνικής τηλεόρασης και ζευγάρι στη ζωή µπορεί να το εξηγήσει µόνο ο Κοέλιο στον «Αλχηµιστή νούµερο 2: Επεα πτερόεντα και σαρακατσάνικα».
Κανείς από όσους ρωτήσαµε δεν γνώριζε (ή δεν ήθελε;) να µας πει πώς ο γεννηθείς το 1969 Λιάγκας ασχολήθηκε µε τη δηµοσιογραφία. Ο θρύλος λέει πως την ιδέα τού την έσπειρε ο σκηνοθέτης Κώστας Καραγιάννης, θεωρία που αν µελετήσεις τη µυθοπλαστική φιλµογραφία του Καραγιάννη έχει µια βάση. Το πώς ξεκίνησε την καριέρα του ο Τζορτζ είναι καλά κρυµµένο µυστικό σε ανεκδοτολογικούς ψιθύρους. Ενας από αυτούς τους ψιθύρους που δεν καταφέραµε να διασταυρώσουµε αφορά τη συνέντευξη που υποτίθεται ότι κατόρθωσε να πάρει από µεγάλο όνοµα, υπόδικο, περιµένοντάς τον στωικά και τρώγοντας πασατέµπο έξω από τις φυλακές την ώρα που όλοι οι συνάδελφοί του είχαν αποτύχει. Είναι µια ιστορία που τη διηγείται συχνά, εφόσον µε αυτή θεώρησε ότι έβγαλε από πάνω του την ταµπέλα της δευτεράντζας και όλοι άρχισαν να τον αντιµετωπίζουν µε σεβασµό.
Από κει και πέρα έκανε βαρκάδα «ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρµενίζουµε». Από το σοβαρό στο φαιδρό, µε την ίδια όµως πάντα αντιµετώπιση. ∆ηλαδή τι «έγινε φονικό κι ο δράστης τεµάχισε τα πτώµατα και τα έβαλε στο µίξερ», τι το δελτίο ειδήσεων στο Star µε κύριο θέµα το ρεπορτάζ παραλίας, το ίδιο πράγµα. Ενηµερωτικά, ρεπορτάζ παραλίας είναι αυτό που ο ρεπόρτερ τρέχει στη Λούτσα και ενώ η κάµερα ζουµάρει στον κώλο της λουόµενης, ο παρουσιαστής του δελτίου σχολιάζει µε σοβαρότητα «στα ύψη το θερµόµετρο και σήµερα». Και αυτό λογικό, εφόσον στη δηµοσιογραφία δάσκαλός του ήταν ο Σταµάτης Μαλέλης, ο οποίος όχι τυχαία µετά έπαθε σοβαρό επεισόδιο κατάθλιψης. Πώς να µην την πάθει την κατάθλιψη ο έρµος, όταν ο Λιάγκας για να αποδείξει σε όλους ότι είναι το αγαπηµένο νινί του αφεντικού τον τρέλανε τον άνθρωπο, αφού κάθε πέντε λεπτά µίλαγε και καλά στο κοντρόλ, λέγοντας «ναι, Σταµάτη, κατάλαβα», «έλα, Σταµάτη, µε ακούς;», ακόµη και αν εκείνη τη στιγµή ο Μαλέλης είχε πάει στον καµπινέ.
Στη συνέχεια µετακινήθηκε στο Μega, όπου παρουσίασε αρκετά τηλεπαιχνίδια, όπως «Η εκδίκηση της ξανθιάς». Προφητικός τίτλος, αφού το 2010 παντρεύτηκε µια ξανθιά που ύστερα από χρόνια µοιάζει λίγο µε τη Φαίη Σκορδά όπως τη γνωρίσαµε. Από τον Οκτώβριο του 2010 ως τον Ιούλιο του 2013 ανέλαβε από κοινού µε τη σύζυγό του την παρουσίαση της πρωινής ψυχαγωγικής εκποµπής του Mega µε τίτλο «Πρωινό mou». Το καλοκαίρι του 2013 συµφώνησε µε τον ΑΝΤ1 και µέχρι το 2016 παρουσίασε την εκποµπή «Το πρωινό», πάλι µε τη Φαίη Σκορδά ως συµπαρουσιάστρια και το «mou» να απουσιάζει, καθώς µε το αξάν του όποτε το έλεγε έµοιαζε µε µουγκάνισµα. Από το 2014 παρουσίαζε το talent show «The voice» στον ΑΝΤ1, παθαίνοντας ίλιγγο και αστιγµατισµό κάθε φορά που η Βανδή πατούσε το µπαζ και στριφογυρνούσε η καρέκλα.
H εκδίκηση της ξανθιάς που γράψαµε παραπάνω ήρθε όταν χώρισαν τα τσανάκια τους, µε τη Φαίη να παραµένει στο πρωινάδικο και τον Λιάγκα να παρουσιάζει το τηλεπαιχνίδι «Lucky room», το οποίο στην πρεµιέρα του πάτωσε µε θεαµατικότητα 14,8%. Τέτοιο στραπάτσο είχε να φάει από το 2006 ως υποψήφιος δηµοτικός σύµβουλος στον ∆ήµο Βουλιαγµένης και το 2007 ως υποψήφιος µε το ΠΑΣΟΚ στον νοµό Λάρισας. Σε καµία από τις δύο περιπτώσεις δεν κατάφερε να εκλεγεί, όντας ένας από τους ελάχιστους αναγνωρίσιµους που κατέβηκαν στην εκλογική αρένα και κατέληξαν να τραγουδάνε το «Βίβα, Ρένα». Ασχετο, αλλά µου άρεσε η ρίµα. Εξάλλου και ο ίδιος τηλεοπτικά αυτήν τη µέθοδο ακολουθεί. Της ασχετοσύνης µέσω σχετικών συνδέσµων και φιλοσοφικών αποφθεγµάτων του καφενέ, µε το κλασικό νεοελληνικό ύφος «αν ήµουν εγώ πρόεδρος, θα…». Θα τι; Θα έκλεινε όλες τις αδελφές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και θα φόραγε στις γυναίκες µπούρκα, µε εξαίρεση την Κατερίνα Στικούδη που έχει δηλώσει πως του αρέσει να τη βλέπει µε στρινγκάκι; Οι οµοφοβικές του δηλώσεις έχουν αφήσει εποχή, ενώ η συµπεριφορά του απέναντι στη γυναίκα του στο πλατό τον καθιστά ειδικό για δηµιουργία σειράς χιουµοριστικών ανεκδότων µε θέµα την κλειτοριδεκτοµή.
Το 2015 του επιβλήθηκε από την ΕΣΗΕΑ ποινή πεντάµηνης διαγραφής µε αυτεπάγγελτη δίωξη, µε το εξής κατηγορητήριο: «Το ΠΠΣ ασκεί αυτεπάγγελτη πειθαρχική δίωξη κατά του Γιώργου Λιάγκα, ο οποίος εµφανίζεται µε την εικόνα του να διαφηµίζει από τηλεοράσεως το αποσκληρυντικό πλυντηρίου τάδε». Αν επρόκειτο για αποσκληρυντικό εγκεφάλου, ίσως να τη γλίτωνε. Είναι εµφανές όµως πως αυτό που ενόχλησε την ΕΣΗΕΑ ήταν ότι «εµφανιζόταν µε την εικόνα του», εφόσον το καλοκαίρι του ’15 τον είχαν φωτογραφίσει στην παραλία µε µπάκα στα 117 κιλά. Οταν αδυνάτισε λίγο, κερδίζοντας µια θέση στη διαφήµιση τυριού µε χαµηλά λιπαρά, η ΕΣΗΕΑ δεν είχε το ίδιο πρόβληµα.
Τα κιλά έρχονταν και έφευγαν, κάτι που καταλάβαινες παρακολουθώντας τον να βγαίνει στην οθόνη µε µοβ µούρη από την προσπάθεια να ρουφήξει την κοιλιά του την ώρα που στην κοσµοθεωρία του όποιος δεν έχει αναλογίες µοντέλου πρέπει να ρίχνεται στον Καιάδα. Οσο για τα κοροϊδευτικά του σχόλια για το Photoshop στις φωτογραφίσεις της Ελλης Στάη και της Βίκυς Χατζηβασιλείου στο περιοδικό «Down Town», πληρώθηκε µε το ίδιο νόµισµα όταν τον Ιανουάριο του 2016 το περιοδικό τον έβαλε εξώφυλλο µε ένα φοβερό σώµα, άλλου άντρα φυσικά, και λεζάντα: «Εχει δίκιο ο Λιάγκας, το Photoshop κάνει θαύµατα!».
Η Τζούλια Αλεξανδράτου της mainstream TV
Αναµφισβήτητος σταρ σε εκποµπές της ιρανικής τηλεόρασης, προκύπτει σαν νεκροθάφτης όταν φοράει κοστούµι για «λαµπερά» σόου όπως το «Rising star» που παρουσιάζει τώρα, µη µπορώντας να αποβάλει από πάνω του την ξιπασιά του επαρχιώτη που έγινε σαλονάτος. Η εικόνα του όπως και το χιούµορ του θυµίζουν µεσήλικα ηθοποιό που ξεκίνησε έφηβος σε βιντεοκασέτες όπως «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», ενώ σύµφωνα µε τον σταλινικό κανόνα (έχει δηλώσει και αριστερός) όσο πέφτουν οι µετοχές του τόσο ανεβαίνει η έπαρσή του.
Αµήχανος ακόµη και ως προς τη διαχείριση της αδικαιολόγητης επιτυχίας του, κοµπάζει σαν ο σιορ Νιόνιος του Καραγκιόζη να διαβάζει διαγώνια τον «Θαυµαστό καινούργιο κόσµο» του Χάξλεϊ και να προσπαθεί να αποδώσει τον παραπάνω συνδυασµό σαν µιούζικαλ κλακέτες µε σπασµένο γοβάκι Σταχτοπούτου σε µαθήµατα σαδοµαζοχιστικού τεστ αντοχών των τηλεθεατών και των συνεργατών του. Απόλυτο παράδειγµα του «εικόνα σου είµαι, κοινωνία, και σου µοιάζω» τηλεοπτικά, είναι το αντίστοιχο της Τζούλιας Αλεξανδράτου στις τσόντες. Ζαλισµένος, χαµένος, δηµοφιλής για όλους τους λάθος λόγους και ανίκανος να κατανοήσει τους καλούς τρόπους κατανάλωσης της σαµπάνιας.
Αυτόβουλο ψυχολουμπάγκο
Με στραφταλιζέ στις αποχρώσεις της χρυσόμυγας metal ποπό
Ψυχολογεί ο Χάνιμπαλ Λέκτερ
Ως ψυχίατρος με ειδικότητα από τον κινηματογράφο και τα βιβλία που περιγράφουν τις περιπέτειες της ζωής μου στον γκουρμέ κανιβαλισμό, οφείλω να ομολογήσω ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πείραζα μαγειρικά το κατά τ’ άλλα τροφαντό και γεμάτο γλυκάδια, φαντάζομαι, σώμα του κ. Λιάγκα. Και αυτό επειδή πιστεύω στη θεωρία φυλών του Αμαζονίου που υποστηρίζουν ότι τρώγοντας το σώμα ενός ανθρώπου κληρονομείς τη δύναμη και τα χαρίσματά του. Δεν είναι απλώς ότι είμαι μεγαλόψυχος και τον αφήνω να τα έχει μόνο αυτός (τα χαρίσματα) προκειμένου να τα αναπτύξει στο σημείο εκείνο που ο τηλεοπτικός πομπός θα μεταμορφωθεί σε τηλεοπτικό ποπό στραφταλιζέ σε απόχρωση χρυσόμυγας, η οποία χρυσόμυγα δεν έχει καμία ντροπή ως προς το να αποδεχτεί την ταυτότητά της και τα μέρη στα οποία της αρέσει να φωλιάζει και να τρέφεται. Είναι ότι αν το παραπάνω συμβεί (που συμβαίνει) καταναλώνοντας τον Γιώργο ως τροφή, ταυτόχρονα εισάγω στον οργανισμό μου και την προαναφερθείσα τροφή της χρυσόμυγας, όπως π.χ. δεν κάνει να τρως τόνο γιατί τιγκάρεις στα βαρέα μέταλλα, πιο γνωστά και ως heavy metal. Γιατί ο Γιώργος ο Λιάγκας είναι ο μόνος που θα μπορούσε να αναλάβει και καθήκοντα frontman στους Iron Maiden με μπασίστα τον Νότη Σφακιανάκη σε εναλλακτικό talent show.
