Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη και μουσικό Γιώργο Καλογερόπουλο με αφορμή το τραγούδι του «Τρομαγμένο μου» το οποίο ερμηνεύει η Αννα Βίσση και είναι αφιερωμένο στον Ζακ Κωστόπουλο.
∆ύο χρόνια µετά τη δολοφονία του Ζακ/Zackie η πληγή δεν έχει κλείσει. Ανθρωποι που τον γνώρισαν και τον αγάπησαν όπως και άλλοι που δεν τον γνώρισαν αλλά τον αγάπησαν εκφράζονται συχνά δηµοσίως υπερασπίζοντας το δικαίωµα στη διαφορετικότητα και στηλιτεύοντας τον καθηµερινό φασισµό. Μια τέτοια στιγµή είναι το τραγούδι «Τροµαγµένο µου» µε λόγια της Λίνας ∆ηµοπούλου, µουσική του φίλου του Ζακ Γιώργου Καλογερόπουλου και ερµηνεία της Αννας Βίσση.
Πόσο απείχε ο Ζακ από την εικόνα του λήσταρχου που «φιλοτέχνησαν» τα συστηµικά ΜΜΕ;
Ο Ζακ που γνώρισα απείχε παρασάγγας από το βολικό για πολλούς µοντέλο του ληστή, ναρκοµανούς, περιθωριακού που προσπαθούν να του φορέσουν για να ξεπλύνουν το πολύχρωµο και ανεξίτηλο αίµα του που έχυσαν απροκάλυπτα στο πεζοδρόµιο της Γλάδστωνος (θα προτιµήσω το «οδός ZackieOh») την 21η Σεπτεµβρίου του 2018. Η καλοσύνη στο βλέµµα του, η τόσο δοτική προσωπικότητά του, η γαλήνη, η εξυπνάδα, το ταµπεραµέντο και το ταλέντο του είναι λίγα απ’ όσα µπορώ να θυµηθώ. Ο Ζακ ήταν ένας άνθρωπος από αγάπη. Αλλά ας συµφωνήσουµε σε κάτι: όσο κι αν προσπάθησαν µε τον καταιγισµό ψεµάτων, µαγειρεµένων ανακριβειών και προσβολής στην προσωπικότητα του φίλου µας, εµείς θα είµαστε απέναντι για να υπενθυµίζουµε ότι το µίσος τους δεν περνάει. Για τον Ζακ και για όλους τους Ζακ του κόσµου. Η δολοφονία είναι δολοφονία και αυτό δεν αλλάζει µε τίποτε. Ο Ζακ ήταν σαν ένα µεγάλο δέντρο µε καρπούς: έδινε, έδινε, έδινε όταν είχε κι όταν δεν είχε. Κάποιοι λοιπόν ενώπιον κάποιων αποφάσισαν να τον ξεριζώσουν και να αφήσουν στη γη µια τρύπα. Αλλά οι σπόροι του δέντρου αυτού κατοικούν µέσα µας. Και θα βγάλουµε νέα δεντράκια που κάποτε θα µεγαλώσουν και θα προσφέρουν καρπούς.
Ακόµη κι αυτήν τη στιγµή κάποιοι λένε ότι µε το βιντεοκλίπ θέλετε να επωφεληθείτε οικονοµικά. Τι απαντάτε;
Η βασική µου ιδιότητα πέρα από το θέατρο είναι η µουσική· την ονοµάζω ιδιότητα καθώς είναι ένα εκφραστικό µέσο µε το οποίο τα έχω πολύ καλά. Είναι η προσευχή µου. Η δύναµή µου. Επρεπε να συσσωρεύσω κάπου και κάπως την ανείπωτη θλίψη µου. Μου βγήκε αβίαστα στο πιάνο αυτή η µελωδία. Ζήτησα από τη Λίνα ∆ηµοπούλου να γράψει τα λόγια. Μου τηλεφώνησε και µου τραγούδησε το πρώτο κουπλέ και το ρεφρέν. Τότε ράγισα. Ενιωσα περήφανος που έκανα κάτι τόσο πικρό, τόσο άγριο, που δεν το χωρά ο νους µου, σε µια µουσική µελαγχολική και λίγο αισιόδοξη, µε ευχές να ταξιδεύει µαζί µε την ενέργεια του Ζακ, αν υπάρχει κάτι πιο όµορφο µετά. Οσοι δούλεψαν γι’ αυτό το πρότζεκτ το έκαναν εθελοντικά. Τα έσοδα θα πάνε στην οικογένεια για τα έξοδα της δικαστικής διαµάχης. Ο στόχος µας είναι η µνήµη, η αγάπη και η ευαισθησία. Λυπάµαι πολύ τους ανθρώπους που µεταφράζουν τα πάντα σε χρήµατα και σε ιδιοκτησίες. Χάνουν το βαθύτερο νόηµα.
Πώς καταλήξατε στην επιλογή της Αννας Βίσση;
Αδιαµφισβήτητα η Αννα Βίσση είναι από τις µεγαλύτερες φωνές της Ελλάδας. Εκτός από το ότι την εκτιµώ απεριόριστα ως τραγουδίστρια, αισθάνθηκα ότι πρέπει να την προσεγγίσω και να της προτείνω να χαρίσει τη φωνή της στο τραγούδι µας, γιατί δεν φοβάται, έχει άποψη, αντίληψη και κριτήριο. Ξέρετε, πολλοί άνθρωποι λένε ότι η µουσική χωρίζεται σε ποιοτική και µη. Μεγάλο ψέµα και άλλη µια αφορµή για διχασµούς. Ο,τι περιέχει αλήθεια είναι ποιοτικό, ό,τι περιέχει αλήθεια έχει σηµασία. Η Αννα Βίσση είναι αληθινή. Ενας άλλος λόγος που µε έκανε να πάρω αυτή την απόφαση είναι ότι και ο Ζακ τη λάτρευε – όσο βαφόµασταν για την παράστασή µας ακούγαµε τα τραγούδια της. Είναι ένας προσωπικός συµβολισµός που δίνει και µέσα µου ένα µελαγχολικό χαµόγελο, µια ωραία ανάµνηση. Πιστεύω ότι θα ήταν περήφανος.
Οταν ερχόταν στα γραφεία της εφηµερίδας ο Ζακ πάντα διηγούνταν ιστορίες κυνηγιού στον δρόµο. Οι φασίστες κυνηγούσαν µέλη της LGBTQ+ κοινότητας και µετανάστες µε θεατές τους νοικοκυραίους και τους αστυνοµικούς. Η δολοφονία του στο κέντρο της Αθήνας πιστεύετε ότι άλλαξε τη διάθεση του κόσµου;
Πάντα υπάρχουν άνθρωποι και απάνθρωποι, πάντα θα υπάρχουν αυτοί που αγαπούν και αυτοί που µισούν. ∆υστυχώς για µένα έτσι είναι χωρισµένα τα πράγµατα. Σαν µια πάλη καλού και κακού. Οσο όµως αγριεύουν οι δυνάµεις καταστολής τόσο ανθίζουν τα λουλούδια της αγάπης. ∆εν ξέρω αν άλλαξε κάτι στις ψυχές των ανθρώπων µετά τη δολοφονία του Ζακ, η δική µου πάντως κόπηκε στη µέση. Εύχοµαι να µη συµβεί ξανά ποτέ κάτι τόσο αποτρόπαιο.
Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η υπόθεση;
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι έχει οριστεί η ηµεροµηνία για το δικαστήριο στις 21/10/2020. Θα είµαστε εκεί. Αν και τίποτε δεν τον φέρνει πίσω, οφείλουµε όλοι να παλέψουµε για τη δικαίωσή του. Η σκέψη µου είναι πάντα µε τους πολύ κοντινούς του ανθρώπους και την οικογένειά του.
Ποια είναι η πιο γλυκιά ανάµνηση που κρατάτε από τον Ζακ;
Οταν µου έπιασε το χέρι λίγο προτού βγούµε στη σκηνή του Athens Pride και καθώς ετοιµαζόταν να τραγουδήσει ζωντανά σε τόσες χιλιάδες κόσµου µου είπε: «Κοίταζέ µε να µου δίνεις κουράγιο!» µε αυτό το αξέχαστο χαµόγελο. Το χαµόγελο που έκρυβε µέσα του όλα τα χαµόγελα και τα δάκρυα µαζί.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Documento
