Το να ασχολείσαι με τον Άδωνη Γεωργιάδη προσωπικά αποτελεί, είναι βέβαιο τούτο, χάσιμο χρόνου και απώλεια αυτοεκτίμησης. Όμως να βγαίνει ένας υπουργός μιας Κυβέρνησης, ακόμη και αυτής του Κυριάκου Μητσοτάκη και να παραπληροφορεί από τους τηλεοπτικούς δέκτες και το twitter (νυν Χ), μπορεί να είναι ίδιον του τρόπου που ασκούν την εξουσία εδώ και πέντε έτη αλλά παραμένει επικίνδυνο. Ο λόγος για το θέμα που ανέκυψε με το μέσο ημερομίσθιο εκφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (υπήρχε εκτεταμένο ρεπορτάζ και κατέδειξε το νόμο Χατζηδάκη με το ελαστικό 8ωρό και τον ελεύθερο χρόνο για μάζεμα της ελιάς στο Documento της Κυριακής) που με βάση ανάλυση του ΚΕΠΕ, μας κατατάσσει στην τελευταία θέση στην Ευρώπη των 27 ξεπερνώντας και τη Βουλγαρία. Συγκεκριμένα με βάση την ανάλυση του ΚΕΠΕ η Ελλάδα κατέχει πλέον την τελευταία θέση στην Ευρώπη του μέσου μισθού ανά δεδουλευμένη ώρα εργασίας, υπολογισμένου σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης.
Διαβάστε σχετικά: Η Ελλάδα κάτω από τη Βουλγαρία: Οι Ελληνες μισθωτοί είναι οι φτωχότεροι της ΕΕ των 27
Πώς διαστρέβλωσε την πραγματικότητα
Όμως ο Άδωνης Γεωργιάδης δεν ορρωδεί προ ουδενός! Βγήκε σε τηλεοπτική εκπομπή να αναλύσει ότι όλοι λέμε ψέματα και οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα, ζουν σε μία χώρα που κατά τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει καταπληκτική ποιότητα ζωής! Για να δώσει βάση στην μπουρδολογία του, παρουσίασε πίνακα με το μέσο μισθό στην Ευρώπη των 27 και για να προσδώσει σημαντικότητα στις ψευδολογίες του, ανέφερε ότι αυτός ο πίνακας προέρχεται από τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Όπως δε ανερυθρίαστα ψευδολόγησε, παρουσιάζοντας τον πίνακα με το μέσο μισθό στην Ευρώπη ανέφερε ότι 15 χώρες είναι κάτω από την Ελλάδα σε σχέση με τον μέσο μισθό που λαμβάνουν οι μισθωτοί σ’ αυτές. Είναι πραγματικός αυτός ο πίνακας και η κατάταξη; Ναι είναι η απάντηση είναι πραγματικός. Όμως δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα των στατιστικών όπως τα παρουσιάζει η Eurostat, καθώς δεν μπορεί να γίνει σύγκριση του μέσου μισθού μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών αν δεν γίνει αναγωγή σε μονάδες αγοραστικής δύναμης! Με την αναγωγή λοιπόν και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας η Ελλάδα είναι η δεύτερη φτωχότερη χώρα στην ΕΕ-27 (τελευταία η Βουλγαρία), με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ εκφρασμένο σε όρους αγοραστικής δύναμης (Purchasing Power Parity) και η φτωχότερη χώρα στην ΕΕ-27 με βάση το μέσο μισθού ανά δεδουλευμένη ώρα εργασίας (δηλαδή το μέσο ημερομίσθιο), υπολογισμένου σε όρους κοινής αγοραστικής δύναμης.
Τι είναι η Ισοτιμία Αγοραστικής Δύναμης
Όταν άρχισε να διαμορφώνεται η κοινή Ευρώπη παρουσιάστηκε ένα μεγάλο στατιστικό πρόβλημα. Ακριβώς διότι η κάθε χώρα είχε θεσπίσει διαφορετικά καθεστώτα σε επίπεδο μισθών, αγοράς προϊόντων, άμεσης φορολόγησης, έμμεσης φορολόγησης (ΦΠΑ) ακόμη και νομισμάτων για τις χώρες που βρίσκονται εκτός της ευρωζώνης, δεν υπήρχε τρόπο σύγκρισης για το μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο που διαβιώνει ο κάθε ευρωπαίος πολίτης σε κάθε χώρα της Ευρώπης. Έτσι ήδη από το 2008 (ναι έχουν περάσει 16 χρόνια από τότε κάτι που δεν γίνεται να αγνοεί ένας πρώην υπουργός Εργασίας και Ανάπτυξης) θεσπίστηκαν οι ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης (ΙΑΔ) με τον κανονισμό 1445/2007 που δημοσιεύθηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 20-12-2007 και τέθηκε σε ισχύ στις 9-1-2008.
Σύμφωνα δε με τα όσα αποδέχονται τα κοινοτικά όργανα: «Οι ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης (ΙΑΔ)* αποτελούν τρόπο μέτρησης των διαφορών των τιμών μεταξύ των χωρών. Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) συμφώνησε να υπολογίζονται στο πλαίσιο των εθνικών στατιστικών υπηρεσιών και της Eurostat, της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ. Οι εν λόγω κανόνες αποσκοπούν στη βελτίωση της ποιότητας και της συγκρισιμότητας των δεδομένων που συλλέγονται και υπολογίζονται (εδώ)
Για να το κάνουμε όσο το δυνατόν λιανά, ώστε να μην μένουν εμβρόντητοι όσοι ακούν τον Άδωνη Γεωργιάδη και τους λοιπούς κυβερνητικούς παράγοντες να μπουρδολογούν. Η Eurostat ώστε να έχει μια αξιόπιστη σύγκριση μεταξύ των χωρών κατήρτισε τη μονάδα αγοραστικής δύναμης (PPS). Κατ’ ουσία η Ευρωπαϊκή Στατιστική Αρχή, χρησιμοποιώντας τις αρχές της στατιστικής επιστήμης έφτιαξε ένα τεχνητό νόμισμα το οποίο έχει την ίδια αξία σε όλες τις χώρες ώστε να μπορεί να συγκρίνει μεταξύ διαφορετικών καταστάσεων που επικρατούν στις ευρωπαϊκές χώρες σε σχέση με την αγορά ίδιων ποσοτήτων αγαθών και υπηρεσιών. Από το 2008 η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) συμφώνησε στο πλαίσιο των εθνικών στατιστικών υπηρεσιών και της Eurostat, οι ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης (ΙΑΔ) να αποτελούν τρόπο μέτρησης των διαφορών των τιμών μεταξύ των χωρών. Σύμφωνα δε με τον ορισμό που δίνουν τα κοινοτικά όργανα για τη Μονάδα αγοραστικής δύναμης: ένα τεχνητό κοινό νόμισμα στο οποίο τα συγκεντρωτικά μεγέθη των εθνικών λογαριασμών (π.χ. συγκεντρωτική κατανάλωση, συγκεντρωτικές επενδύσεις) εκφράζονται όταν προσαρμόζονται σύμφωνα με τις διαφορές του επιπέδου τιμών με τη χρήση των ΙΑΔ. Κατ’ αυτόν τον τρόπο επιτρέπεται η συγκρισιμότητα των αποτελεσμάτων.
