Αίσθηση και αποτροπιασμό προκαλεί η καταγγελία τριών εκλεγμένων συνδικαλιστών γιατρών που με κοινή τους δήλωση αποκαλύπτουν ότι από την Πέμπτη 19/9/2019, εντελώς αιφνιδιαστικά και απροειδοποίητα, διακόπηκε όλο το πρόγραμμα χημειοθεραπειών στο Αττικό νοσοκομείο.
Συγκεκριμένα, οι Σ. Καλιαμπάκος, μέλος ΔΣ Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και ΠΙΣ, Π. Παπανικολάου, Γενικός Γραμματέας της ΟΕΝΓΕ και μέλος ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και Μ. Ρίζος, πρόεδρος σωματείου εργαζομένων Αττικού νοσοκομείου, κατήγγειλαν ότι “δεκάδες συμπολίτες μας, ειδοποιήθηκαν να μην προσέλθουν στα προγραμματισμένα ραντεβού τους, χωρίς να τους δίνεται καμιά εξήγηση ούτε κάποια ημερομηνιακή δέσμευση, για το πότε θα πραγματοποιηθούν οι συνεδρίες τους”.
Επισημαίνουν δε τα εξής:
«Το να διακόπτεται το πρόγραμμα αναγκαίων θεραπειών ενός ογκολογικού ασθενούς δεν είναι κάτι απλό. Οι επιπτώσεις στην εξέλιξη και την αντιμετώπιση του κακοήθους νοσήματος είναι απρόβλεπτες. Το γεγονός αυτό (το οποίο έχει επαναληφτεί σε μικρότερη έκταση και στο παρελθόν) δείχνει όλη την αθλιότητα του δημόσιου συστήματος υγείας που συνεχίζεται και εντείνεται, παρά τις υποσχέσεις και τις επικοινωνιακές μεθοδεύσεις. Δείχνει την ωμή πραγματικότητα μιας δημόσιας υγείας που θυσιάζεται στο βωμό των «ματωμένων πλεονασμάτων», της ευρωμνημονιακής-δημοσιονομικής ασφυξίας και της επιχειρηματικής κερδοφορίας.»
Η αιτιολόγηση: Τελείωσαν τα αποθέματα!
Όπως κατήγγειλαν οι τρεις γιατροί, η επίσημη αιτιολόγηση από τη Διοίκηση του ΑΤΤΙΚΟΥ νοσοκομείου είναι ότι το φαρμακείο του δεν έχει άλλο απόθεμα ΧΜΘ σκευασμάτων, διότι το Υπουργείο Υγείας δεν έχει εγκρίνει – αποδεσμεύσει τα αντίστοιχα ποσά φαρμακευτικής δαπάνης.
Η κοινή δήλωση των γιατρών καταλήγει ως εξής:
«Κυβέρνηση, διοικήσεις, πρώην και νυν υπουργοί είναι όλοι υπεύθυνοι. Διατηρούν και αναπαράγουν την ασφυκτική μνημονιακή λιτότητα σε ό,τι αφορά το ΕΣΥ. Από τα φάρμακα και τα νοσοκομειακά υλικά μέχρι τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Τα πάντα για τους επενδυτές, τίποτα για τους εργαζόμενους και το δημόσιο είναι το κυνικό δόγμα τους.
Τέρμα τα λόγια. Όλοι οι υγειονομικοί, οι εργαζόμενοι και οι ασθενείς, τα σωματεία και τα συλλογικά τους όργανα, πρέπει να απαντήσουν άμεσα και δυναμικά στο συνεχιζόμενο υγειονομικό έγκλημα. Η υγεία δεν είναι εμπόρευμα ούτε επικοινωνιακό παιχνίδι πολιτικαντισμού.»