Συγκλονιστικές μαρτυρίες: «Δεν θέλουμε χειροκροτήματα και μεγαλοστομίες. Θέλουμε μάσκες, ολόσωμες φόρμες και πλαστικά γυαλιά χειρουργείου»
Και μάσα χωρίς μάσκα: Εν μέσω πανδημίας, πάρτι με τεστ και εκατομμύρια αλά ΚΕΕΛΠΝΟ από το Μαξίμου
Ι.Σ.ΚΑΡΙΩΤΗΣ Αυτό το άτιμο το ΤΙ
Ο Πολάκης πείραξε το χειρότερο και το πιο σιχαμένο είδος τρωκτικών του δημόσιου χρήματος, που πλούτισε και πλουτίζει από την αρρώστια και τον θάνατο
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΟΙΜΩΔΩΝ: Με υπογραφή Άδωνη ανοχύρωτη πόλη η Θεσσαλονίκη
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Μετέωρη η Ευρώπη, βραχνάς η γερμανική πολιτική
ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΣΤΗΡΙΞΗ Σε καραντίνα τα εργασιακά δικαιώματα
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ Θεραπεία μόνο με ενίσχυση του συστήματος υγείας
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ: Τόκιο 2021 Μετάθεση με βαριά καρδιά
Και μαζί το DOCVILLE: Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΕ ΚΑΘΕΣΤΩΣ (ΜΕΡΙΚΗΣ) ΑΠΑΓΌΡΕΥΣΗΣ
Δημήτρης Αναστασίου, αναπληρωτής καθηγητής Πανεπιστημίου Νότιου Ιλινόις, ΗΠΑ
Ο μαύρος κύκνος του κορονοϊού: δύο πολιτικές στρατηγικές
ΓΡΑΦΟΥΝ ΑΚΟΜΗ: Μάνια Φιλοπούλου • Μαρία Τσιμά • Χρήστος Τσαντής • Βασιλική Λάζου • Ασημίνα Κανιάρη • Αργύρης Μπακιρτζής
ΣΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥΝ: Μιχάλης Κριθαρίδης, Καίτη Μυλωνά, Νατάσα Γκαρά
HotDoc History: Αναδρομή στην Ιστορία των Ανταρτοπολέμων
Το τεύχος του Hot.Doc History που είχαμε προετοιμάσει θα είναι στη διάθεση των αναγνωστών μαζί με το ηλεκτρονικό Documento την Κυριακή 29 Μαρτίου 2020 με την κλασική του σελιδοποίηση.
Το φαινόμενο των ανταρτοπολέμων δεν είναι νεωτερικό. Εχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Στους Σκύθες, στους σκλαβους του Σπάρτακου, στους Ιβηρες κατά των Ρωμαίων, στους Μογγόλους κατά της Κίνας, στους Ουαλλούς και Σκοτσέζους εναντίον των Αγγλων, στους Ισπανούς κατά του Ναπολέοντα.
Μέσα από τις 48 σελίδες του τεύχους αναβιώνουν τα παρτιζάνικα που αναπτύχθηκαν στην Ευρώπη κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Και μετά απ΄ αυτόν επεκτάθηκαν στην Κίνα και το Βιετνάμ. Κατόπιν στην Αφρική με αντιαποικιακό πρόσημο και στην Κούβα με κοινωνικά προτάγματα.
Αναλύονται οι θεωρίες του «παρατεταμένου λαϊκού πόλεμου» του Μάο Τσετούνγκ, του «φοκισμού» των Τσε Γκεβάρα-Ρεζί Ντεμπρέ και του «αντάρτικου πόλεων» του Κάρλος Μαριγκέλα.
Τέλος αναλύονται τα νεότερα φαινόμενα όπως οι Ζαπατίστας ή η μεταπήδηση παλιών ανταρτών σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης, κυρίως στη Λατινική. Με λιγότερο ριζοσπαστικές θέσεις, είναι η αλήθεια.
Docville: Η τελευταία υπόκλιση στον δημιουργό του Αστερίξ
Το μακρινό 2005 η Έλγκα Νταϊφά βρέθηκε στο Παρίσι και έπεισε τον Αλμπέρ Ουντερζό να παραβιάσει τον κανόνα του και να δώσει συνέντευξη.
«Όταν ήμουν εφτά χρόνων ήθελα να γίνω κλόουν για να προσφέρω γέλιο» της είπε και φεύγοντας από το γραφείο του κοντά στην Αψίδα του Θριάμβου ήταν σίγουρη πως είχε μιλήσει με έναν άνθρωπο που τελικά κατάφερε να κάνει τους ανθρώπους να γελάνε.
– H ψυχίατρος και διευθύντρια του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Χαλανδρίου Μάνια Φιλοπούλου γράφει για το πώς κατηγοριοποιούμαστε ανάλογα με τη στάση μας απέναντι στην πανδημία και στηλιτεύει το ΕΣΥ στο οποίο ο μέσος όρος ηλικίας γιατρών – νοσηλευτών είναι περίπου 50 χρόνων, ενώ γιατροί 65 και 67 χρόνων εφημερεύουν.
– Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Νότιου Ιλινόις Δημήτρης Αναστασίου εστιάζει στις δύο πολιτικές στρατηγικές που κατά κύριο λόγο υιοθετούν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο.
– Η ηθοποιός Μαρία Τσιμά καταφεύγει στον Διονύσιο Σολωμό και στους «Ελεύθερους πολιορκημένους» του και προτρέπει «αυτή την άνοιξη της μεγάλης επιδημίας ας κρατήσουμε το χώμα στη χούφτα μας και μετά ας ενώσουμε τα χέρια για να φυτέψουμε τον νέο σπόρο».
– Ο Χρήστος Τσαντής, σύμβουλος ψυχικής υγείας, συγγραφέας και υπεύθυνος των Εκδόσεων Ραδάμανθυς, επισημαίνει μεταξύ άλλων πως «η ενοχοποίηση της κοινωνίας ως συλλογικά υπεύθυνης για τη διάδοση του ιού θα έχει πολύ βαρύτερες επιπτώσεις που ξεπερνούν τα παιχνίδια πολιτικής επικοινωνίας των κυβερνήσεων».
– Η διδάσκουσα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Βασιλική Λάζου ανατρέχει στους Μέσους Χρόνους για να εξετάσει ιστορικά τη βουβωνική πανώλη που ερήμωσε την Ευρώπη.
– Η καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Ασημίνα Κανιάρη γράφει για την τεχνητή νοημοσύνη (AI) και την τέχνη στην εποχή της Covid και λίγο πριν.
– Ο τραγουδοποιός Αργύρης Μπακιρτζής αναδεικνύει πράγματα της καθημερινότητας μέσα στον ζόφο και μνημονεύει τον λόγο του φαντάσματος του Δαρείου από τους «Πέρσες».
