Γιατροί και νοσηλευτές δίνουν ανταπόκριση από τα χαρακώματα των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας.
Γιατροί που κάθε πρωί χρεώνονται ονοµαστικά τις µετρηµένες µάσκες λες και είναι στον στρατό και τους χρεώνουν όπλα. Και στο τέλος µιας επίπονης ηµέρας, όταν αποσύρονται για λίγο από τα χαρακώµατα, πρέπει να αναφέρουν στη διοίκηση πόσες µάσκες ξοδεύτηκαν και αν υπάρχει επάρκεια για να ξαναριχτούν την εποµένη στη µάχη. Νοσηλευτικό προσωπικό που µπαίνει στα τµήµατα ενός τροµακτικά αόρατου εχθρού, του κορονοϊού, µε απλές χειρουργικές µάσκες επειδή δεν έχει µάσκες υψηλής προστασίας. Οι ήρωες της δηµόσιας υγείας που ράβουν µόνοι τους πάνινες µάσκες, αγοράζουν αυτές που χρησιµοποιούν οι κηπουροί για να κόβουν τον χλοοτάπητα και βάζουν από µέσα φίλτρα απορροφητήρα και φίλτρα καφέ. Κι αν δεν έχουν γάντια, τους λένε… δεν πειράζει, να πλένετε καλά τα χέρια σας• αν δεν έχουν αρκετές µάσκες… να φοράνε την ίδια όλη την ηµέρα.
Διαβάστε επίσης: Νοσηλευτές καταγγέλλουν στο Documento: «Στον ίδιο θάλαμο ύποπτα και θετικά κρούσματα»
Ναι, κυρίες και κύριοι αναγνώστες, αυτά και άλλα χειρότερα διαδραµατίζονται τις ηµέρες του κορονοϊού στα δηµόσια νοσοκοµεία µας. Αυτές και ακόµη χειρότερες είναι οι συνθήκες, για τις οποίες δεν έχουµε ιδέα ούτε καν οι πιο υποψιασµένοι από εµάς, κάτω από τις οποίες ζητάµε από γιατρούς και νοσηλευτές να πολεµήσουν τον εχθρό σώζοντας τις δικές µας ζωές και θέτοντας σε κίνδυνο τις δικές τους. Δεν έχουµε ιδέα ότι πολεµάνε χωρίς να έχουν στη διάθεσή τους ούτε τα στοιχειώδη πολεµοφόδια για έναν εχθρό που πλέον χτυπάει από τα µέσα την πρώτη µας γραµµή: τα αθωράκιστα δηµόσια νοσοκοµεία. ∆εν έχουµε ιδέα επειδή εµείς «µένουµε σπίτι» και παρακολουθούµε όλη την ηµέρα αποσβολωµένοι τις επικοινωνιακές καµπάνιες του ενοχικού σπόρου της ατοµικής ευθύνης.
Ενός σπόρου που ριζώνει µέρα µε τη µέρα γερά µέσα µας, γιγαντώνοντας το δέντρο µιας αποπροσανατολιστικής εικονικής πραγµατικότητας. Για να µη βρούµε, λοβοτοµηµένοι γαρ, τον δρόµο προς το δάσος της τεράστιας κρατικής ευθύνης. Για να µείνει στο απυρόβλητο και να είναι πολυχρονεµένη η κυβέρνηση των τραγικών ολιγωριών και λαθών. Η κυβέρνηση που δεν έχει να αγοράσει µάσκες για γιατρούς και νοσηλευτές, αδυνατεί να τους προστατεύσει κάνοντάς τους το σωτήριο τεστ, δεν επιτάσσει αλλά χρυσοπληρώνει αντιδραστήρια και ΜΕΘ των ιδιωτών την ίδια ώρα που τα νοσοκοµεία αναφοράς µετατρέπονται σε νοσοκοµεία διασποράς. Με µια κουρτίνα µόνο να χωρίζει, σε χώρο επειγόντων περιστατικών, τους ύποπτους για Covid-19 από τους υπόλοιπους ασθενείς.
Λοιπόν, τι λέτε; Θέλετε να µάθετε την αλήθεια για την κατάσταση των δηµόσιων νοσοκοµείων της χώρας τις ηµέρες του κορονοϊού; ∆εν θα σας την πούµε εµείς. Τη λένε εδώ οι ίδιοι οι γιατροί και νοσηλευτές, οι πραγµατικοί άριστοι, αυτοί που επέλεξαν να υπηρετήσουν µε χίλια προβλήµατα και µε µισθούς ντροπής τη δωρεάν δηµόσια υγεία. Θα σας τη µεταφέρουν µέσα από τις σελίδες του Documento που ξέρει τι σηµαίνει άνισος αγώνας και τους έδωσε βήµα και χώρο για να γράψουν οι ίδιοι µε τις αφηγήσεις τους το ρεπορτάζ ίσως της πιο δύσκολης αποστολής της επιστηµονικής τους διαδροµής. Αφουγκραστείτε αυτούς που την επέτειο της 25ης Μαρτίου ο πρωθυπουργός, παραβλέποντας τα σκοτεινά σηµεία της ιστορικής αναγωγής, αποκάλεσε οπλαρχηγούς της σύγχρονης επανάστασης. Οπλαρχηγοί γυµνοί από πολεµοφόδια –και όχι µόνο– και τότε και τώρα. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές µας είναι πολύ θυµωµένοι. Γιατί «δεν θέλουµε χειροκροτήµατα και µεγαλοστοµίες. Θέλουµε να έχουµε µάσκες υψηλής προστασίας όταν πιάνουµε δουλειά, αδιάβροχες ολόσωµες φόρµες, πλαστικά γυαλιά χειρουργείου».
Για «να πολεµήσουµε ως ήρωες και όχι ως µάρτυρες», γιατί «άλλο οι ήρωες και άλλο οι άοπλοι µάρτυρες που πάνε για θυσία». Διαβάστε τους.
Μ.Κ.
Νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο Σωτηρία (τα στοιχεία της στη διάθεση της εφημερίδας)
Έγκλημα στο Σωτηρία, κανείς δεν ξέρει πού είναι ο καθαρός και πού ο ακάθαρτος χώρος
Το κτίριο που επιλέχθηκε για να γίνει κτίριο του κορονοϊού στο Σωτηρία είναι ένα σάπιο κτίριο στο οποίοι οι νοσηλευτές δεν έχουν ούτε δικό τους χώρο για διάλειμμα. Καθόμαστε στο μπαλκόνι, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε πια αν βήχουμε από κορονοϊό ή από κρύωμα. Τα αποδυτήρια των νοσηλευτών και τα εφημερεία των γιατρών βρίσκονται σε έναν χώρο άμεσα συνδεδεμένο με την κλινική. Οι πόρτες απέναντι από τα αποδυτήρια και τα εφημερεία είναι πόρτες ασθενών με κορονοϊό. Οταν έχεις τα αποδυτήρια τόσο κοντά σε θάλαμο ασθενή που είναι μεταδοτικός δεν περιορίζεις την εξάπλωση ούτε προστατεύεσαι.
Δεν οριοθετήθηκαν χώροι που οφείλουν να υπάρχουν σε μια κλινική για την προετοιμασία και την καθαριότητα των αντικειμένων. Ψάχναμε να βρούμε πού θα κάνουμε το μπόχουμ, που είναι ο χώρος όπου μπαίνουν σφουγγαρίστρες, βρόμικα σεντόνια, μια τεράστια λεκάνη που πετάς όλα τα ακάθαρτα και δεν καταλήγουν στον υδροφόρο ορίζοντα. Εχει συγκεκριμένο αποχετευτικό εκεί, πετάς μολυσματικά υγρά, ούρα, ορούς, φάρμακα. Εμείς δεν έχουμε τέτοιο. Κάναμε χώρο για ακάθαρτα το μπάνιο των ΑμεΑ για να μπορούμε να δουλεύουμε.
Το προσωπικό στελεχώθηκε από τέσσερα διαφορετικά νοσοκομεία και δεν έγινε σωστά. Εμένα με πήραν μια Δευτέρα από το τμήμα μου και μου ανακοίνωσαν ότι τώρα πάω στον κορονοϊό, τελείως απρόσωπα, χωρίς καμία εξήγηση ή περαιτέρω ενημέρωση. Η μόνη εκπαίδευση που πήρα ήταν πώς να βάλω και πώς να βγάλω τη στολή μου, που ακόμη κι αυτές οι οδηγίες ήταν συγκεχυμένες. Δεν ξέρουμε ακόμη• γδυνόμαστε μέσα στο δωμάτιο; Εξω από το δωμάτιο; Είναι στη διακριτική ευχέ-ρεια του κάθε νοσηλευτή. Κοιτάμε να μη χαλάμε δεύτερη μάσκα. Σε κάθε βάρδια τις μετράμε. Ε-χουμε βήχα από τη μάσκα. Δεν γίνεται να είσαι με την ίδια μάσκα για δύο ώρες και να βλέπεις 20 ασθενείς. Την πρώτη μέρα που είδα αρχικά στις ειδήσεις για τα χειροκροτήματα και μετά τα άκουσα έξω από το σπίτι μου, βγήκα στο μπαλκόνι μου και έκλαψα. Την επόμενη μέρα έκλαψα ξανά, γιατί δεν είχαμε προσωπικό, δεν είχαμε οργάνωση, δεν είχαμε τα απαραίτητα. Το θέμα δεν είναι αν οι νοσηλευτές βάζουν πλάτη ή δεν βάζουν. Τι να τα κάνω τα χειροκροτήματα όταν βγαίνω στον δρόμο και βλέπω τον κόσμο να φοράει μάσκες FFP3 τις οποίες εμείς που ερχόμαστε κάθε μέρα α-ντιμέτωποι με τον ιό δεν έχουμε γιατί υπάρχει έλλειψη; Μιλώντας με συναδέλφους από άλλα νοσο-κομεία με πληροφόρησαν για ενέργειες που έχουν γίνει σε ανάλογα τμήματα. Οταν είδα στον διά-δρομο τον άνθρωπο που μας έκανε την εκπαίδευση από το τμήμα λοιμώξεων, στάθηκα και του μί-λησα. Ημουν ντυμένη με τον εξοπλισμό καθώς μόλις είχα βγει από ασθενή με κορονοϊό και πήγαινα στον επόμενο. Του ζήτησα να οριοθετήσει τον χώρο του διαδρόμου σε ακάθαρτο και καθαρό με μια κόκκινη γραμμή –όπως σε άλλα νοσοκομεία– και να ενημερωθούν όλοι για το τι είναι καθαρός και ακάθαρτος χώρος. Πού βγάζουμε τα μέτρα προστασίας και πού δεν τα βγάζουμε. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι αν παρατηρήσω κάποιον συνάδελφό μου να κάνει λάθος, να απευθυνθώ στον προϊ-στάμενό μου και τόνισε μάλιστα πως κάτι τέτοιο δεν θεωρείται κάρφωμα, ενώ για τον διαχωρισμό του χώρου είπε ότι ο καθένας μας έχει την ατομική του ευθύνη να λειτουργεί σωστά και να γνωρίζει ποιος είναι ο καθαρός και o ακάθαρτος χώρος. Κανένας υπεύθυνος δεν αναλαμβάνει ευθύνες και εμείς όλοι προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη με τις φοβίες μας, είναι πολύ πιεστικό. Η κούραση που δημιουργείται, όχι απαραίτητα από την ίδια τη δουλειά αλλά από τον φόβο και την ανασφάλεια, δεν μπορεί να μετρηθεί.
Καραχρήστος Χρήστος
Πνευμονολόγος στο νοσοκομείο «Γ. Παπανικολάου»
Στο τμήμα του κορονοϊού το νοσηλευτικό προσωπικό μπαίνει με μάσκες χειρουργικές
Μας χειροκροτούν, λένε ότι είμαστε ήρωες. Ο πρωθυπουργός είπε ότι είμαστε οι οπλαρχηγοί της επανάστασης του σήμερα, αλλά είμαστε και νιώθουμε πρόβατα προς σφαγή. Είμαστε αναλώσιμοι για την πολιτεία κι αυτό μας θυμώνει και μας προβληματίζει. Είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε αλλά είμαστε χωρίς όπλα.
Αυτήν τη στιγμή νοσηλεύονται τρεις ασθενείς και έξι ασθενείς στη ΜΕΘ. Σε κάθε βάρδια μπορεί να μπαίνει μέχρι ένας νοσηλευτής στα περιστατικά λόγω ελλείψεων στα μέσα ατομικής προστασίας. Δεν υπάρχουν μάσκες υψηλής προστασίας.
Στο τμήμα του κορονοϊού το νοσηλευτικό προσωπικό μπαίνει με χειρουργικές μάσκες. Το ίδιο θα συμβεί και αύριο το πρωί που θα δεχτούμε ξανά ύποπτα κρούσματα τα οποία θα παραλάβουμε με απλές χειρουργικές μάσκες. Οι μάσκες υψηλής προστασίας δεν μπορεί να είναι μόνο για τις ΜΕΘ. Οι ασθενείς που έρχονται ως ύποπτα κρούσματα στο νοσοκομείο είναι κάποιες φορές σοβαρά και οι γιατροί δεν ξέρουν από πριν αν κάποιος χρειαστεί να κάνει βρογχοδιαστολή, η οποία προκαλεί σταγονίδια, που σημαίνει ότι η μάσκα υψηλής προστασίας είναι απαραίτητη.
Είναι πρωτόγνωρη κατάσταση κι αυτό φαίνεται και από την έλλειψη σχεδιασμού που υπάρχει σε όλους τους τομείς: από το πώς θα υποδεχτείς ένα περιστατικό μέχρι το πώς θα το φροντίσεις.
Το Παπανικολάου έχει δυνατότητα για δώδεκα κλίνες ΜΕΘ αλλά αυτήν τη στιγμή λειτουργούν οι πέντε επειδή δεν υπάρχουν μέσα ατομικής προστασίας για το προσωπικό.
Σπύρος Ζακυνθινός
Καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, διευθυντής ΜΕΘ νοσοκομείου Ευαγγελισμός
Έρχονται στις ΜΕΘ άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από εντατική θεραπεία
Δυστυχώς έχουμε μεγάλο έλλειμμα ως προς την τεκμηρίωση του ποιοι είναι θετικοί. Το προσωπικό εκτίθεται συνεχώς στον κορονοϊό αλλά δεν ελέγχεται και ούτε πρόκειται. Θα έπρεπε να είχαν επιταχθεί τα αντιδραστήρια από τα ιδιωτικά εργαστήρια.
Το υπουργείο προσπαθεί να αναπληρώσει το κενό με μετακινήσεις από άλλα νοσοκομεία ή με ανα-διάταξη προσωπικού εντός του νοσοκομείου, αφού πολλές ειδικότητες έχουν σταματήσει λόγω της πανδημίας. Ετσι όμως έρχονται άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα από εντατική θεραπεία. Καινούργιο προσωπικό μέσω κοινών προκηρύξεων, άνθρωποι δηλαδή που έχουν προσληφθεί, δεν έχει έρθει ακόμη. Το προσωπικό που χρειάζεται στις ΜΕΘ και τις κλινικές για τον κορονοϊό είναι τουλάχιστον τριπλάσιο από μιας τυπικής κλινικής, αφού απαιτείται να δαπανηθεί και πολύς χρόνος στην προετοιμασία για την προφύλαξη του προσωπικού. Αναλώσιμα υλικά έχουμε κάποια αλλά δεν θα φτάσουν, αυτό είναι σίγουρο. Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στην περιφέρεια, όπου ιδιώτες γιατροί δεν βρίσκουν μάσκες για να προστατευτούν ούτε για να τις φορέσουν στους ασθενείς που βήχουν.
Βαγγέλης Δημητρόπουλος
Γενικός γιατρός, επιστημονικός διευθυντής Κέντρου Υγείας Σιμόπουλου που εκτελεί υπηρεσίες στο Γενικό Νοσοκομείο Αμαλιάδας
Δεν έχει εμφανιστεί έως τώρα συνάδελφος για να αναλάβει υπηρεσία
Το ΕΣΥ βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης, με ελλείψεις σε προσωπικό όλων των βαθμίδων αλλά και λόγω της απαξίωσης που δέχεται κατά καιρούς από διάφορα κέντρα. Σε αυτό το κλίμα εντάσσεται και η νοσηλευτική δομή της Αμαλιάδας, η οποία πριν από το ξέσπασμα της κρίσης βρισκόταν στα πρόθυρα του κλεισίματος και εκ των πραγμάτων αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει κάτι πολύ μεγάλο με κίνδυνο ζωής: τα σοβαρότατα περιστατικά των ταξιδιωτών από τους Αγίους Τόπους που, όπως αποδείχθηκε, οι περισσότεροι ήταν ασθενείς με κορονοϊό. Στο μέτρο του δυνατού ανταποκρίθηκαν όλοι, γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό, άμεσα, με σοβαρότητα και παρά την αρχική κωλυσιεργία του ΕΟΔΥ, ο οποίος βασιζόμενος σε ορισμούς που μιλούσαν για εκτός πρωτοκόλλου προορισμό των ταξιδιωτών δεν αφουγκράστηκε τη σοβαρότητα και την αναγκαιότητα των στιγμών, παρότι δύο ιδιώτες γιατροί της Αμαλιάδας είχαν επικοινωνήσει μαζί του και τον είχαν ενημερώσει σχετικά. Μάλιστα την Κυριακή της Αποκριάς ο διευθυντής παθολόγος του νοσοκομείου της Αμαλιάδας μίλησε ο ίδιος με τον ΕΟΔΥ και δυστυχώς οι κατευθύνσεις που έλαβε κι εκείνος ήταν ότι τα περιστατικά αφορούσαν λοιμώξεις του αναπνευστικού. Αντέξαμε όλοι την αφόρητη πίεση και φυσικά μπήκαμε όλοι μας σε καραντίνα… Οι ελλείψεις παραμένουν μεγάλες και παρ’ όλες τις προσκλήσεις για ανάληψη υπηρεσίας επικουρικών γιατρών, μέχρι τώρα δεν έχει εμφανιστεί κάποιος συνάδελφος για να αναλάβει υπηρεσία. Η μονάδα του νοσοκομείου της Αμαλιάδας στηρίζεται στις υπηρεσίες ενός μόνο παθολόγου, συνεπικουρούμενου από μένα και με την παρουσία συναδέλφων γενικής ιατρικής από διπλανά κέντρα υγείας.
Το νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό δεν επιθυμεί χειροκρότημα. Θέλουμε μόνο σεβασμό και κατανόηση. Το χειροκρότημα το θέλουν οι ασθενείς για να πάρουν κουράγιο και δύναμη και να επιστρέψουν υγιείς στα σπίτια τους.
Νίκος Μαλίνογλου
Νοσηλευτής, μέλος του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων του Σισμανόγλειου
Αγόρασαν χλοοκοπτικές μάσκες που χρησιμοποιούν οι κηπουροί
Θα μπορούσαν να επιτάξουν τα πάντα από τον ιδιωτικό τομέα σε σχέση με κλίνες, αντιδραστήρια, υλικά και να μην τους δίνουν και λεφτά παραπανίσια, 30 εκατ. ευρώ για το σύνολο των αντιδραστηρίων, 1.600 την κλίνη. Ειδικό προσωπικό και γιατροί κάνουν μαζικά αιτήσεις για να προσληφθούν, αλλά στην ουσία είδαμε την κυβέρνηση να μας κοροϊδεύει και να ρίχνει το μπαλάκι του εθελοντισμού. Θα μπορούσε να πει –με ΠΝΠ όπως έχει κάνει για τόσα άλλα– ότι θα πάρει όλους τους αιτούμενους τώρα. Πόσες αιτήσεις έγιναν για τις 2.000 θέσεις του λοιπού (νοσηλευτές κ.λπ.) προσωπικού; 45.000 κόσμος. Να τους πάρει όλους τώρα. Ετσι ενισχύεις το σύστημα υγείας και όχι κάνοντας συμβάσεις ενός δύο ετών.
Στο Σωτηρία, παρότι έχουν γεμίσει δύο μονάδες, υπάρχει ΜΑΦ πλήρως εξοπλισμένη, αλλά επειδή δεν έχει προσωπικό δεν λειτουργεί. Στο Σισμανόγλειο και σε άλλα νοσοκομεία το προσωπικό έχει αρχίσει να ράβει πάνινες μάσκες. Σε νοσοκομείο στη Χίο αγόρασαν χλοοκοπτικές μάσκες που χρησιμοποιούν οι κηπουροί για να κόβουν τον χλοοτάπητα. Αλλοι βάζουν φίλτρα απορροφητήρα ή φίλτρα καφέ μέσα από τις πάνινες μάσκες. Τραγική κατάσταση. Οι αποθήκες στέλνουν πλέον χάρτινες μάσκες. Και φυσικά έχουμε έλλειψη στις ειδικές μάσκες αυξημένης προστασίας FFP3, τις έχουμε με το σταγονόμετρο. Γι’ αυτό και δόθηκαν οι απαράδεκτες οδηγίες από τον ΕΟΔΥ ότι αν δεν έχεις γάντια, να πλένεις τα χέρια σου• αν δεν έχετε αρκετές μάσκες, να τις φοράτε όλη μέρα. Από τη μία παραδέχεται ότι δεν υπάρχει υλικό και από την άλλη θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων. Γιατί αυτό που μας μένει τελικά για να σταθούμε όλοι όρθιοι είναι η υγεία των υγειονομικών. Στον πόλεμο έχεις και δεύτερη και τρίτη γραμμή μάχης. Εδώ έχουμε μόνο μία. Την έχασες; Τέλειωσες! Την επόμενη περίοδο θα λογαριαστούμε για το ποιος έχει την ευθύνη που έφτασε το σύστημα ως εδώ, πώς έπρεπε να ήταν, ποιοι παλεύουν για τις δημόσιες δομές, ποιοι στηρίζουν ιδιώτες.
Χρήστος Κουσουρής
Εκπρόσωπος εργαζομένων Γενικού Νοσοκομείου Καστοριάς
Τεράστιες καθυστερήσεις στην έκδοση εργαστηριακών αποτελεσμάτων
Αυτήν τη στιγμή δεν έχουμε μάσκες υψηλής προστασίας αλλά μόνο απλές. Τα αντισηπτικά είναι τόσο όσο και δεν μιλάμε μόνο για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές. Στην ίδια μοίρα είναι και το υπόλοιπο προσωπικό. Δεν κινδυνεύει για παράδειγμα μια καθαρίστρια που μπαίνει στον θάλαμο να απολυμάνει όταν φεύγει ένα βαρύ περιστατικό για να διακομιστεί σε νοσοκομείο αναφοράς; Ολοι οι εργαζόμενοι είμαστε στην πρώτη γραμμή. Ζητάμε άμεση πρόσβαση σε υλικά, κυρίως σε μάσκες και στολές υψηλής προστασίας.
Εχουμε επιπλέον τεράστιες καθυστερήσεις στην έκδοση εργαστηριακών αποτελεσμάτων. Πάνε με ρυθμούς χελώνας. Σκεφτείτε ότι από τους 350 εργαζόμενους στο νοσοκομείο μας, έχουν δώσει δείγμα μόνο οι 120. Και δυστυχώς τα αποτελέσματα έρχονται ύστερα από δύο τρεις ημέρες. Το ζή-τημα είναι ότι έτσι υπάρχει κίνδυνος διασποράς του ιού. Δεν ξέρω τι θα γίνει με τα ιδιωτικά εργα-στήρια, αλλά πρέπει να παίρνουν περισσότερα δείγματα ώστε να έχουμε ταχύτερα αποτελέσματα στα τεστ και του προσωπικού του νοσοκομείου αλλά και των ασθενών. Είναι πολύ επικίνδυνες οι καθυστερήσεις. Ειδικά το προσωπικό πρέπει να ελεγχθεί και δεν έχουν ελεγχθεί ούτε οι μισοί. Υ-πάρχουν ελλείψεις και στο προσωπικό. Εχουν μετακινηθεί από όμορα νοσοκομεία και άλλες μονά-δες υγείας της ευρύτερης περιοχής γιατροί και νοσηλευτές. Εχουμε προσλάβει αυτήν τη στιγμή επι-κουρικό προσωπικό με 24μηνες συμβάσεις και έχουν εγκριθεί συμβάσεις 36άμηνες για ιατρικό προσωπικό, ωστόσο δεν βρίσκεται κόσμος για να έρθει. Αλλά κι αν έρθουν θα χρειάζονται προ-σαρμογή και ασφαλώς εκπαίδευση. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να βρεθεί τρόπος να καλυφθούν οι θέσεις γιατρών που μας δίνουν.
Γιώργος Σιδέρης
Γιατρός στο Αττικό νοσοκομείο, αντιπρ. ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων, μέλος του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ
Χρεώνουμε μάσκες όπως στον στρατό τα όπλα: ονομαστικά!
Η κατάσταση στο Αττικό, ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας, είναι ανησυχητική. Η κυβέρνηση αντί για τη μονότονη επανάληψη του «Μένουμε σπίτι» πρέπει να πάρει δραστικά μέτρα επειδή αύριο θα είναι αργά. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν ότι πρέπει να διοριστούν άμεσα γιατροί και νοσηλευτές; Για να μονιμοποιηθούν οι επικουρικοί; Παρά τις εξαγγελίες, στο Αττικό δεν έχει έρθει ούτε ένας, δεν έχει μονιμοποιηθεί ούτε ένας. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να επιταχθούν τα αντιδραστήρια και τα κιτ του ιδιωτικού τομέα; Στις τελευταίες εφημερίες το Αττικό αρχίζει με υποδομή για να στείλει τεστ για κορονοϊό σε 13-18 ασθενείς. Οι υγειονομικοί είναι πρόβατα προς σφαγή; Αν όχι γιατί δεν εξασφαλίζονται μέτρα για επάρκεια σε μάσκες, αντισηπτικά, στολές Tyvek; Γιατί αποστειρώνονται πλέον έως και τα γυαλιά; Αυτό που συμβαίνει με τις μάσκες στο δικό μας νοσοκομείο θυμίζει τον στρατό και τη χρέωση όπλων. Οι μάσκες είναι μετρημένες και χρεώνονται ονομαστικά. Στο τέλος της ημέρας ενημερώνεται η διοίκηση όχι αν υπάρχει επάρκεια αλλά πόσες ξοδεύτηκαν! Γιατί πρέπει να γίνουν τα νοσοκομεία χώροι διασποράς του ιού; Στο Αττικό ο χώρος των επειγόντων έχει χωριστεί: στη μια μεριά ύποπτοι για Covid-19, στην άλλη οι υπόλοιποι ασθενείς. Στη μέση μία κουρτίνα! Γιατί πρέπει να θρηνήσουμε ανθρώπινες ζωές για να καταλάβουν ότι αν δεν ανοίξουν κρεβάτια ΜΕΘ θα χαθεί κόσμος που θα μπορούσε να σωθεί; Πώς μπορεί σε ένα νοσοκομείο αναφοράς να μην έχει προστεθεί ούτε ένας νέος αναπνευστήρας; Το μόνο που έγινε είναι η μεταφορά οκτώ αναπνευστήρων από το νοσοκομείο της Βέροιας! Τι θα γίνει με τους υπόλοιπους ασθενείς που πάσχουν από δυνητικά θανατηφόρα νοσήματα; Ασθενείς με χημειοθεραπείες, ανοσοθεραπείες, με καρκίνο, με σοβαρά καρδιαγγειακά και άλλα νοσήματα. Κι αυτοί θα κάτσουν σπίτι τους; Τι άλλο περιμένει η κυβέρνηση; Ο κορονοϊός δεν αντιμετωπίζεται από την αστυνομία ούτε με πρόστιμα. Ούτε πεθαίνοντας μόνος στο σπίτι. «Ο βασιλιάς είναι γυμνός». Τον ξεγύμνωσαν χρόνια τώρα όλοι όσοι κυβέρνησαν. Η υγεία δεν είναι εμπόρευμα. Δεν είναι κόστος ούτε κέρδος. Είναι αγαθό. Το σύνθημα «Κανένας μόνος του στην επιδημία, αγώνας για δημόσια και δωρεάν υγεία» που φώναξαν οι γιατροί έξω από το υπουργείο Υγείας είναι μία φωτοβολίδα στο σκοτάδι που μας έχουν επιβάλει.
Στέλιος Δημητρακόπουλος
Γενικός γιατρός Κέντρου Υγείας Αγίας Βαρβάρας Ηρακλείου Κρήτης, πρώην διευθυντής Υγειονομικής Περιφέρειας Κρήτης
Θα επιστρέφουμε στα νοσοκομεία και θα μεταδίδουμε τον ιό
Με τις εκτιμήσεις που υπάρχουν για την εξέλιξη της πανδημίας η επάρκεια των υλικών αυτήν τη στιγμή δεν μπορεί να καλύψει τις μελλοντικές ανάγκες. Υπάρχει διαδικασία για την προμήθεια υλικών και θέλω να είμαι αισιόδοξος ότι τα υλικά σε επάρκεια θα είναι όταν χρειαστούν. Βέβαια, κύριοι σαν αυτούς του ΕΟΔΥ, που βγήκαν προ ημερών και έδωσαν οδηγίες για το πώς να δουλεύουμε όταν δεν έχουμε υλικά, δεν προοιωνίζονται κάτι θετικό.
Υπήρξαν τραγικές ολιγωρίες και λάθη. Θυμόμαστε τις δηλώσεις του κ. Κικίλια περί θωράκισης της χώρας, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για κάτι τέτοιο. Εφτασαν στο σημείο να απευθύνουν έκκληση για εθελοντές γιατρούς. Καλούμε τώρα συναδέλφους να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά την ώρα που το 12% των νοσούντων στην Ελλάδα είναι εργαζόμενοι σε νοσοκομεία. Με τι κίνητρο; Για να είναι χωρίς μάσκες και άλλα μέσα ατομικής προστασίας; Πολλώ δε μάλλον που δεν γίνονται καν τεστ στους γιατρούς και νοσηλευτές αν δεν έχουν πυρετό και που η καραντίνα είναι επταήμερη. Δηλαδή θα επιστρέφουμε στα νοσοκομεία και θα μεταδίδουμε τον ιό.
Κάνουν διαρκώς συστάσεις να παίρνει ο κόσμος τηλέφωνο τον γιατρό του, αλλά δεν έχω ακούσει κάποιον δημοσιογράφο να ρωτάει: «Ποιος είναι ο γιατρός μας;». Εκείνος που έχει χρήματα κι έχει ιδιώτη γιατρό θα τον καλέσει• κάποιος που μένει στην ύπαιθρο θα πάρει το κέντρο υγείας, αλλά στα αστικά κέντρα ποιον θα καλέσει; Εχει φανεί σε μελέτες από την Κίνα ότι το στοιχείο της προσβασιμότητας στην πρωτοβάθμια υγεία καθόριζε και τα ποσοστά θνησιμότητας. Φαίνεται από προκαταρκτικά στοιχεία ότι η μεγάλη θνησιμότητα αυτήν τη στιγμή στην Ιταλία ενδεχομένως σχετίζεται και με αυτό. Με μια αποδιοργανωμένη πρωτοβάθμια υγεία και με δυσκολία στην πρόσβαση σε γιατρό. Οπου είναι εύκολη, ισότιμη και ανεμπόδιστη η πρόσβαση μειώνεται και η θνησιμότητα. Δυστυχώς, για την πρωτοβάθμια υγεία δεν έχουμε ακούσει κουβέντα.
Αισθάνομαι απίστευτο θυμό και οργή. Νιώθω ότι πηγαίνουμε σαν τα πρόβατα στη σφαγή. Είμαστε κρέας για τα κανόνια. Τι να τα κάνουμε τα χειροκροτήματα; Δεν έχω κανένα πρόβλημα προφανώς με τον απλό κόσμο που θέλει να δείξει την ευγνωμοσύνη του. Οταν αυτό όμως χρησιμοποιείται για επικοινωνιακούς λόγους από ανθρώπους που γνωρίζουμε τη διαδρομή τους, τη στάση τους και την πορεία τους βγαίνω από τα ρούχα μου. Την ίδια στιγμή που ξέρουμε τη θέση τους και την πολιτική τους για το ΕΣΥ. Δήλωναν ότι οι γιατροί πλεονάζουν και τώρα ξαφνικά γίναμε οι ήρωες με τις μπλε και πράσινες στολές. Είμαστε θυμωμένοι που βλέπουμε σε τι κατάσταση είμαστε και θυμόμαστε πόσο μας απαξίωναν, πόσο μας λοιδορούσαν, μας ανέβαζαν φακελάκηδες και μας κατέβαζαν διεφ-θαρμένους. Ας τα βγάλουν πέρα με τον ιδιωτικό τομέα.
Γιατρός νοσοκομείου Σωτηρία (τα στοιχεία του στη διάθεση της εφημερίδας)
Είμαστε ακόμη λιγότεροι απ’ ό,τι τον Ιανουάριο κι έχουμε μία ΜΑΦ κλειστή
Το Σωτηρία πήγαινε για κλείσιμο. Βρίσκομαι σε μια κλινική που νοσηλεύει μόνο περιστατικά με κορονοϊό. Δύο λοιμωξιολόγοι και κάποιοι ειδικευόμενοι εξυπηρετούμε 20-25 περιστατικά την ημέρα, κάποια από τα οποία είναι πολύ βαριά. Μια μονάδα αυξημένης φροντίδας (ΜΑΦ) του νοσοκομείου με εννέα κρεβάτια και πλήρως εξοπλισμένη με αναπνευστήρες είναι κλειστή λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ στη ΜΕΘ βάσει του αριθμού του προσωπικού μπορούν να είναι ανοικτά μόνο τέσσερα από τα οκτώ κρεβάτια.
Προς τιμήν τους, έχουν σε λειτουργία και τα οκτώ αυτήν τη στιγμή. Γίνεται υπερπροσπάθεια, πράγμα λογικό σε συνθήκες πανδημίας, αλλά από την άλλη δεν έχουμε δει έστω έναν εντατικολόγο να έρχεται. Εχουμε νοσηλεύσει μια γκάμα ανθρώπων από 19 έως 88 ετών. Το μεγαλύτερο ποσοστό είναι από 40 έως 60 ετών, ενώ μεγάλο είναι επίσης το ποσοστό εκείνων που δεν έχουν υποκείμενο πρόβλημα υγείας. Ανάμεσα σε όλους αυτούς υπήρξαν και περιπτώσεις με πολύ σοβαρή λοίμωξη και περιπτώσεις που κατέληξαν στη ΜΕΘ. Ξεκινήσαμε να νοσηλεύουμε περιστατικά με κορονοϊό και είμαστε ακόμη λιγότεροι απ’ ό,τι ήμασταν τον Ιανουάριο. Κι έχω θυμώσει τόσο πολύ με τα χειροκροτήματα! Δεν θέλω να με χειροκροτάει κανείς. Θέλω να μη μετράω τις μάσκες το πρωί που πηγαίνω να δουλέψω. Θέλω να ξέρω ότι θα έχω τον εξοπλισμό που χρειάζεται. Θέλω τα στοιχειώδη. Δέχομαι ότι υπάρχει κόσμος που αναγνωρί-ζει τη δουλειά μας, αλλά νομίζω ότι αυτό το χειροκρότημα είναι για να κρύψει την ανεπάρκεια των κινήσεων υποστήριξής μας που θα έπρεπε να έχουν γίνει.
Βάιος Τάσιος
Γιατρός Νοσοκομείου Τρικάλων, πρόεδρος Ενωσης Νοσοκομειακών Γιατρών Τρικάλων
Εδώ λείπουν μέτρα ατομικής προστασίας και μιλάμε για μη διασπορά;
Αλλο είναι το να είμαστε ήρωες και να δίνουμε αυτήν τη μάχη με τον οπλισμό μας και άλλο το να γίνουμε μάρτυρες που θα πάνε άοπλοι για θυσία. Το ζήτημα των υλικών είναι καίριο ζήτημα μη διασποράς της νόσου. Δεν μπορούμε να μιλάμε για μη διασπορά όταν λείπουν μέτρα ατομικής προστασίας για τους γιατρούς που θα μπουν στον κύριο χώρο του νοσοκομείου, θα εξετάσουν άλλα περιστατικά και πιθανώς θα διασπείρουν. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει καμία ουσιαστική στήριξη από την κυβέρνηση. Οι προσλήψεις που έχουν εξαγγελθεί είναι απλώς σταγόνα στον ωκεανό. Μιλήσαμε ακόμη και για επίταξη του ιδιωτικού τομέα, αλλά τα μέχρι τώρα βήματα της κυβέρνησης ακολουθούν το καθαρό πρόσημό της: το νεοφιλελεύθερο. Θα προσπαθήσει να διαφυλάξει το καπιταλιστικό σύστημα ως κόρη οφθαλμού.
Κώστας Κύρλας
Καρδιολόγος στο Γενικό Νοσοκομείο Πρέβεζας
Ο ΕΟΔΥ αναπροσάρμοσε τις οδηγίες με βάση τη διαθεσιμότητα των υλικών
Είμαι σε καραντίνα επτά ημερών (σ.σ.: μιλήσαμε μαζί του το βράδυ της Τρίτης) διότι ήρθα σε επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα, έναν συνάδελφο γιατρό, γεγονός που καταδεικνύει ότι τα μέτρα ατομικής προστασίας για τους επαγγελματίες υγείας είναι κατώτερα των περιστάσεων. Από αύριο που θα ξεκινήσω να εργάζομαι θα πραγματοποιήσω τις εφημερίες που είχα μέχρι το τέλος του μήνα αλλά και αυτές που δεν έκανα κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Δεν περισσεύει κανείς.
Οι γιατροί είναι η πιο ευάλωτη ομάδα απέναντι σε αυτό τον αόρατο εχθρό επειδή δεν έχουν την πολυτέλεια να μείνουν στο σπίτι τους. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη στο Γενικό Nοσοκομείο Πρέβεζας αλλά και στα περισσότερα δευτεροβάθμια νοσοκομεία της χώρας σε μάσκες υψηλής προστασίας. Εξετάζουμε τα ύποπτα κρούσματα με τις απλές χειρουργικές μάσκες. Αυτό είναι μια πρακτική η οποία κινείται στα όρια των οδηγιών του ΕΟΔΥ, ο οποίος αναπροσάρμοσε τις οδηγίες, όχι όμως με αμιγώς επιστημονικά κριτήρια αλλά παίρνοντας ως παραμέτρους το κόστος και το όφελος, τη διαθεσιμότητα των υλικών στη λογική του κόστους – οφέλους, που σημαίνει ότι κάνει επιστημονική έκπτωση και ότι χάνει την αξιοπιστία του ως επιστημονικό όργανο. Το επιστημονικό όργανο πρέπει να λέει τι είναι επιστημονικά ορθό και από εκεί και πέρα η πολιτεία ας πράξει με βάση τη διαθεσιμότητα των υλικών και με βάση πώς θέλει να χρηματοδοτήσει την πανδημία.
Σε αυτήν τη μάχη θα πολεμήσουμε με αυταπάρνηση αλλά θέλουμε να πολεμήσουμε ως ήρωες και όχι ως μάρτυρες. Χρειάζονται τα απαιτούμενα εφόδια ώστε να διεξάγουμε αυτήν τη μάχη νικηφόρα.
Για να κερδίσουμε αυτήν τη μάχη πρέπει να κερδίσουμε σε τρία μέτωπα. Το πρώτο είναι αυτό που με έμφαση λέει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, αυτό που κωδικοποιημένα λέγεται ατομική ευθύνη. Αυτό είναι όντως σωστό. Υπάρχουν όμως και άλλα δύο, εκ των οποίων το ένα λέγεται κρατική ευθύνη, τα οποία αποκρύπτει η κυβέρνηση – εμείς νομίζουμε εσκεμμένα. Το πώς θα διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το έμψυχο δυναμικό και τις υποδομές. Σε αυτό το σημείο κάνει εκπτώσεις γιατί από τη στιγμή που δεν υπάρχουν μέτρα ατομικής προστασίας και δεν γίνονται μαζικά τεστ στους υγειονόμους, οι οποίοι είναι εκτεθειμένοι, δεν γίνεται σωστή διαχείριση του έμψυχου δυναμικού. Το άλλο είναι η επίταξη κλινών ΜΕΘ από τον ιδιωτικό τομέα, επίταξη γιατρών αναισθησιολόγων από τον ιδιωτικό τομέα, επίταξη υλικών που θα χρειαστούν. Βλέπουμε όμως ότι ο κ. Μητσοτάκης αντί να επιτάξει τις ΜΕΘ του ιδιωτικού τομέα τις νοίκιασε με τα διπλάσια λεφτά από ό,τι κοστολογούνται στο ΕΣΥ. Αυτό σημαίνει ότι εν μέσω κρίσης κάποιοι που έπρεπε να βάλουν πλάτη πάνε να θησαυρίσουν και μετά την κρίση θα μας πουν ότι έχουμε δημοσιονομικό κενό και θα ζητήσουν από τον ελληνικό λαό νέα μέτρα.
Παναγιώτης Παπανικολάου
Νευροχειρουργός, διευθυντής στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας, γενικός γραμματέας ΟΕΝΓΕ
Μεγάλη ανάγκη για αδιάβροχες ολόσωμες φόρμες με ενσωματωμένα ποδονάρια
Οι ελλείψεις αρχικά αφορούν τις κλίνες ΜΕΘ στο ΕΣΥ που μέχρι πριν από δεκαπέντε ημέρες ήταν συνολικά 560. Με κάποιες καθυστερημένες κινήσεις που έκανε τις τελευταίες ημέρες η κυβέρνηση προστέθηκαν περίπου 80 που ήταν κλειστές κι άλλες τόσες μικρών ιδιωτικών κλινικών με σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ. Ακόμη υπάρχει το ζήτημα των μεγάλων ιδιωτικών θεραπευτηρίων, για τα οποία η κυβέρνηση πήρε την απαράδεκτη απόφαση να επιδοτήσει με διπλάσια τιμή αυτούς που προσφέρουν κρεβάτια. Αυτό δεν είναι επίταξη των ιδιωτικών θεραπευτηρίων από το κράτος αλλά επίταξη του κράτους από τα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Σχετικά με τα μέσα ατομικής προστασίας μας η κατάσταση είναι τελείως φαιδρή. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για μάσκες υψηλής προστασίας, αδιάβροχες ολόσωμες φόρμες με ενσωματωμένα ποδονάρια, διότι από τα παπούτσια των νοσοκομειακών γίνεται ενδονοσοκομειακή διασπορά, πλαστικά γυαλιά χειρουργείου, χειρουργικές μάσκες. Οσο για τα τεστ, εκτός από το να γίνονται σε μεγάλες κατηγορίες πληθυσμού πρέπει να γίνονται σε όλους τους υγειονομικούς για να αποφεύγεται η ενδονοσοκομειακή διασπορά. Γι’ αυτό πρέπει να μπουν σε πλήρη κρατικό έλεγχο όσοι έχουν σχέση με τα τεστ. Αυτή η ανοησία ότι όποιος ασυμπτωματικός γουστάρει πηγαίνει σε ένα μεγάλο ιδιωτικό θεραπευτήριο και πληρώνει 300 ευρώ σε βάρος του Παστέρ και του αποθέματος αντιδραστηρίων της χώρας πρέπει να σταματήσει και όχι να εξακολουθεί να είναι επίσημη κρατική οδηγία. Πρέπει να γίνει πραγματική στελέχωση προσωπικού. Δεν θέλουμε εθελοντές και συνταξιούχους του ΕΣΥ που είναι ευπαθής ομάδα. Ούτε θα βάλουμε φοιτητές στην πρώτη γραμμή της μάχης, δεν είναι εκπαιδευμένοι στον τρόπο προστασίας. Θέλουμε γιατρούς επιμελητές και νοσηλευτές. Ζητάμε κατά παρέκκλιση –όπως κατά παρέκκλιση έχουν γίνει τέρατα λόγω της επιδημίας με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου– όλοι όσοι είχαν θέσει υποψηφιότητα για τις 950 μόνιμες θέσεις, τους οποίους υπολογίζουμε σε περίπου 2.000-2.500, να προσληφθούν χωρίς κρίση. Και οι ήδη υπηρετούντες επικουρικοί γιατροί και αυτοί που έχουν κάνει αίτηση για να βοηθήσουν με την επιδημία να γίνουν μόνιμοι. Αλλωστε και πριν από την επιδημία μάς έλειπαν 8.500 ειδικευμένοι γιατροί. Να σταματήσουν τα ψέματα, τις αλχημείες και την παραπληροφόρηση. Η μάχη είναι ουσιαστική για την υγεία του λαού και όχι επικοινωνιακή.
Κώστας Κουτρομάνος
Εκπρόσωπος εργαζομένων νοσοκομείου Σωτηρία
Μας δίνουν πέντε μάσκες, δεν έχουμε ούτε τις απαραίτητες φόρμες
Μας φέρνουν πέντε μάσκες και μας λένε να τις χρησιμοποιήσουμε. Τι να κάνουν οι πέντε μάσκες; Ο καθαριστής που θα μπει μέσα στον θάλαμο ή ο διοικητικός υπάλληλος τι θα κάνει; Οι ανακοινώσεις του ΕΟΔΥ για το προσωπικό είναι απαράδεκτες. Πέρα από το ότι μας διαχωρίζουν, περιορίζουν και την καραντίνα στις επτά ημέρες. Και φτάνει ο ΕΟΔΥ να μας πει ότι αν δεν έχουμε μάσκες υψηλής προστασίας δεν πειράζει, γιατί μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις απλές. Είμαστε στο έλεος του Θεού. Είμαστε νοσοκομείο αναφοράς και δεν έχουμε τις απαραίτητες φόρμες. Αν αρρωστήσει το προσωπικό, τι θα γίνει; Προσωπικό με κορονοϊό θα προσπαθεί να σώσει άλλους ασθενείς; Δεν είμαστε έτοιμοι ούτε για μια απλή γρίπη. Οχι για τέτοιο θανατηφόρο φαινόμενο.
Δεν θέλουμε χειροκροτήματα. Θέλουμε σεβασμό. Ομως η κυβέρνηση που για πρώτη φορά αναγνωρίζει το έργο του υγειονομικού προσωπικού έπρεπε να μας έχει θωρακίσει. Επί μήνες συζητάμε για τη λαίλαπα που έρχεται, αλλά άφησαν να περάσει τόσος καιρός. Θέλουν μόνο να δίνουν εντολές και να τις εκτελούμε. Δεν μπορούμε να τις εκτελέσουμε αν δεν έχουμε υλικά. Μέχρι πριν από λίγες ημέρες αντιστοιχούσαν δύο νοσηλευτές σε 40 ασθενείς. Ναι μεν ήρθαν τώρα ορισμένοι αλλά δεν αρκούν. Το προσωπικό είναι κουρασμένο, υπάρχουν εργαζόμενοι με προβλήματα υγείας που πρέπει να προφυλαχθούν. Κινδυνεύουμε όλοι. Γιατροί, νοσηλευτές, διοικητικοί, παραϊατρικοί και εργαστηριακοί υπάλληλοι, καθαριστές, τραπεζοκόμοι, κλητήρες, προσωπικό ασφαλείας, τραυματιοφορείς. Είμαστε όλοι εκτεθειμένοι.
Θεώνη Γεωργοπούλου
Πνευμονολόγος, η γιατρός της Αμαλιάδας στην οποία προσέτρεξε πρώτα ο πρώτος νεκρός από την Covid-19
Ο θάνατος του Μανώλη με συγκλόνισε βαθύτατα
Παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις μου, ο ΕΟΔΥ έδωσε οδηγίες να αντιμετωπίσω το περιστατικό ως λοίμωξη του αναπνευστικού καθώς στο σχετικό πρωτόκολλο ασφαλείας δεν περιλαμβανόταν το Ισραήλ ως επικίνδυνη χώρα. Ο θάνατος του Μανώλη Αγιομυργιαννάκη με συγκλόνισε βαθύτατα καθώς όχι μόνο επιλήφθηκα από την πρώτη στιγμή το περιστατικό του αλλά το συγκεκριμένο πρόσωπο ήταν για μένα δάσκαλος, φίλος και συνοδοιπόρος. Ακόμη και με τον θάνατό του μάθαμε όλοι μας πολλά… Αυτό που ζούμε είναι πρωτόγνωρο. Κι έρχεται στη χώρα έπειτα από μια δεκαετία σκληρών και αβάσταχτων οικονομικών μέτρων που υποβάθμισαν αισθητά την περίθαλψη των πολιτών.
Δεν είναι εύκολο να αντέξει το ΕΣΥ αυτό που συμβαίνει. Το σύστημα υγείας χρειάζεται παντού ενίσχυση, ειδικά στην παρούσα φάση. Είμαστε όλοι αναγκαίοι, γιατροί, νοσηλευτές, εθελοντές και δεν είμαστε ήρωες. Ευχόμαστενα υπερασπιζόμαστε την υγεία των συνανθρώπων μας και αυτό κάνουμε. Ευχόμαστε όλοι να χειροκροτήσουμε όταν τελειώσει αυτός ο πόλεμος…
Αφροδίτη Ρέτζιου
Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ)
Συνέντευξη στην Αντιγόνη Μιχοπούλου
Μαγική εικόνα η «θωρακισμένη» χώρα
«Αν πριν από την εμφάνιση της επιδημίας χρειαζόμασταν τουλάχιστον 6.500 μόνιμους γιατρούς –τόσες ήταν οι κενές οργανικές θέσεις, σύμφωνα με τους υπάρχοντες οργανισμούς, που είναι μάλιστα πολύ πίσω από τις ανάγκες–, καταλαβαίνει κανείς ότι οι ανάγκες σε αυτές τις συνθήκες είναι πολλαπλάσιες. Ελλείψεις έχουν όλες οι ειδικότητες. Προτεραιότητα είναι τώρα να στελεχωθούν τα τμήματα πρώτης γραμμής: ΤΕΠ, ΜΕΘ, ΕΚΑΒ, ΠΦΥ για να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία» είναι η απάντηση της Αφροδίτης Ρέτζιου, προέδρου της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ), όταν τη ρωτάμε με ποιον αριθμό ιατρικού προσωπικού θα μπορούσε το ΕΣΥ να αντεπεξέλθει σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες. Και συνεχίζει: «Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς την απόσταση που χωρίζει την πραγματικότητα από τη μαγική εικόνα της “θωρακισμένης” χώρας που επιδίωκε να καλλιεργήσει η κυβέρνηση. Πώς είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι ότι είναι θωρακισμένη η χώρα όταν οι ανάγκες σε ΜΕΘ πριν από την εκδήλωση της επιδημίας ήταν 3.500 και εμείς δεν είχαμε ούτε 600 κλίνες ΜΕΘ αναπτυγμένες; Και βλέποντας τι επικρατεί στο δημόσιο σύστημα υγείας, με τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, με την υποτυπώδη έως ανύπαρκτη πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, εξαιτίας της πολιτικής της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης που εφαρμόζουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις».
Τι προτείνατε στο υπουργείο Υγείας για να αντιμετωπίσει την κρίση και τις ελλείψεις έστω και τώρα και ποια ήταν η απάντηση;
Από την πρώτη στιγμή έχουμε επισημάνει ότι αν δεν πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα, το σύστημα υγείας δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει. Είναι επιτακτική ανάγκη, κατά παρέκκλιση των διατάξεων που ισχύουν, να διοριστούν οι χιλιάδες γιατροί που έχουν θέσει υποψηφιότητα για τις 943 θέσεις επιμελητών Β´. Εχουν όλα τα εφόδια για να ριχτούν στη μάχη. Να μονιμοποιηθεί το σύνολο των επικουρικών χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Τώρα, χτες έπρεπε να έχει γίνει. Να προσληφθεί τώρα όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό για να ανοίξουν τα κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ. Επίταξη τώρα των μονάδων υγείας του ιδιωτικού τομέα μαζί με το προσωπικό τους και ένταξή τους στο κρατικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Επίταξη, όχι να παζαρεύει η κυβέρνηση με τους εμπόρους της υγείας που εκμεταλλεύονται την επιδημία για να αισχροκερδούν. Οχι να συζητάνε το ύψος του ενοικίου για κάθε νοσηλεία σε κρεβάτι ΜΕΘ. Αν θα είναι 800 ευρώ (όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ) ή 1.600 όπως προβλέπεται στην ΚΥΑ που ψήφισε η κυβέρνηση. Να εξασφαλιστεί η επάρκεια και να εφοδιαστεί με τα κατάλληλα μέσα ατομικής προστασίας το υγειονομικό προσωπικό. Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις. Αυτές τις προτάσεις έχουμε καταθέσει εδώ και καιρό αλλά και στην τηλεδιάσκεψη με την ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Ωστόσο καμία δέσμευση δεν πήραμε.
Τι προτείνετε για την ευκολία με την οποία γίνονται τα τεστ για τον κορονοϊό στα ιδιωτικά νοσοκομεία και διαγνωστικά κέντρα ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία;
Αν δεν αναλάβουν τις ευθύνες τους η κυβέρνηση και το κράτος θα χάσουν άνθρωποι τη ζωή τους ενώ θα μπορούσαν να έχουν σωθεί. Και η ευθύνη θα βαραίνει αποκλειστικά αυτούς. Το βασικό μέτρο πρόληψης είναι η έγκαιρη διάγνωση μέσω της μαζικής εφαρμογής διαγνωστικών τεστ στον πληθυσμό ώστε να εντοπίζονται τα κρούσματα. Το λέει ο ΠΟΥ, το λένε μια σειρά από επιστήμονες. Αντί γι’ αυτό αυστηροποιούν όλο και περισσότερο τα κριτήρια διενέργειας των τεστ επικαλούμενοι την έλλειψη των αντιδραστηρίων.
