Όταν ακούμε τη λέξη Χριστούγεννα και φανταζόμαστε την περίοδο των Χριστουγέννων μας έρχονται αμέσως στο μυαλό λαμπάκια, χριστουγεννιάτικο δέντρο, φαγητά, γιορτινές οικογενειακές στιγμές και φυσικά… χιόνι.
Το χιονισμένο τοπίο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα Χριστούγεννα. Στις χριστουγεννιάτικες κάρτες, στις χριστουγεννιάτικες ταινίες αλλά και σε καθετί χριστουγεννιάτικο το χιόνι είναι σήμα κατατεθέν. Το να χιονίζει την ημέρα τω Χριστουγέννων είναι ό,τι καλύτερο για να συμπληρωθεί η εικόνα των Χριστουγέννων που έχουμε όλοι στο μυαλό μας. Πώς έχει προκύψει όμως αυτή η εικόνα και γιατί περιμένουμε χιόνι την περίοδο αυτή;
Ο καθηγητής γεωγραφίας στο King’s College του Λονδίνου, βρήκε πού οφείλεται ο μύθος αυτός. Αιτία είναι ο Άγγλος μυθιστοριογράφος, Κάρολος Ντίκενς, ορθότερα Τσαρλς Ντίκενς γνωστός για τη διάσημη νουβέλα του 1843, «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» με πρωταγωνιστή τον μίζερο τσιγκούνη Εμπενίζερ Σκρουτζ. Ο Ντίκενς στις ιστορίες του έβαζε πάντα χιονισμένα τοπία την περίοδο των χριστουγεννιάτικων διακοπών και όχι τυχαία.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου μεγάλωσε, ο Δεκέμβριος δεν είναι ένας ιδιαίτερα χιονισμένος μήνας. Ωστόσο, οι μελετητές πιστεύουν ότι η επιρροή του Ντίκενς προέρχεται από την παγωμένη δεκαετία του 1810.
«Μεγάλωσε κατά τη διάρκεια της ψυχρότερης δεκαετίας που είδε η Αγγλία από τη δεκαετία του 1690 και οι σύντομες ιστορίες του όπως και η διάσημη «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» φαίνεται να έχουν επιρροές από τα εντυπωσιακά αυτά χρόνια» γράφει ο ανθρωπολόγος Brian Fagan στο βιβλίο του The Little Ice Αge.
Ήταν τόσο παγωμένο κατά τα πρώτα χρόνια του Ντίκενς που ο Τάμεσης ποταμός πάγωσε τον Φεβρουάριο του 1814. Για τον μικρό Ντίκενς λοιπόν, ο οποίος γεννήθηκε το 1812, τα Χριστούγεννα πρέπει να ήταν μια… κρύα εμπειρία. Για οκτώ περίπου χρόνια κάθε Χριστούγεννα χιόνιζε.
Χρόνια αργότερα, όταν ο Ντίκενς άρχισε να γράφει τα μυθιστορήματά του και τις διηγήσεις του, ο συγγραφέας αποτύπωσε τις αναμνήσεις του από εκείνα τα Χριστούγεννα.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα Χριστούγεννα που ακολούθησαν ήταν το ίδιο κρύα και χιονισμένα.
Επομένως γιατί εξακολουθούμε να έχουμε στο μυαλό μας τα χιονισμένα Χριστούγεννα; Και πώς μπορεί η γραφή ενός ατόμου να δημιουργήσει ένα τέτοιο κλίμα;
Κατά το τέλος της Βιομηχανικής Εποχής που οι άνθρωποι διασκορπίστηκαν σε όλη τη Βρετανία, οι παραδόσεις διαλύθηκαν και τα έθιμα χάθηκαν. Όταν λοιπόν, ο Ντίκενς δημοσίευσε την «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» το 1843 η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία, η βικτοριανή Βρετανία κράτησε αυτή την ειδυλλιακή περίοδο των Χριστουγέννων.
Και κάπως έτσι, τα Χριστούγεννα έμειναν στο μυαλό όλων μας σαν μια χιονισμένη περίοδο.
