Μπορεί ο ιδιοκτήτης του ΔΟΛ Σταύρος Ψυχάρης να δήλωνε κάποια στιγμή εγγράφως ότι το (κλυδωνιζόμενο στο πέλαγος των θαλασοδανείων) σκάφος έχει εφόδια στ’ αμπάρια του ώστε να επιζήσει το πλήρωμα ώσπου να κοπάσει η φορτούνα, όμως αυτά αποδείχθηκαν… φύκια.
Τώρα το αν τ’ αμπάρια ήταν εξ αρχής άδεια ή τρύπησαν από τα κύματα της θαλασσοταραχής, αυτό μικρή σημασία έχει. Το ζήτημα είναι ότι ο πλοιοκτήτης και καπετάνιος έσπευσε, όπως ανακοινώθηκε επισήμως από το Συγκρότημα, να καλέσει… ναυαγοσωστικό. Το ερώτημα πολλών είναι γιατί ο Ψυχάρης φώναξε τον Βασίλη Μουλόπουλο (κι όχι κάποιον άλλον);
Εντάξει, το ότι όντας τριάντα τόσα χρόνια φούρναρης στην πάλαι ποτέ κραταιά ναυαρχίδα του ΔΟΛ εφημερίδα «Το Βήμα», ο Μουλόπουλος ξέρει καλά το μαγαζί, δεν αρκεί… Ούτε το ότι έχει διατελέσει πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών) και έχει γνώση του ευρύτερου δημοσιογραφικού-εκδοτικού χώρου. Άλλωστε, ο άλλοτε διευθυντής σύνταξης του «Βήματος» Β. Μουλόπουλος δεν κλήθηκε ν’ αναλάβει δημοσιογραφικά καθήκοντα ως διευθυντής στο «Βήμα» _ σ’ αυτό το επιτελικό πόστο βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια ο Αντώνης Καρακούσης και δεν έχει τεθεί κάποιο ζήτημα για την επάρκειά του _ ούτε για να επιβάλει το «κλίνατ’ επ’ αριστερά» στον Γιάννη Πρετεντέρη, τον Γιώργο Παπαχρήστο και άλλους συστημικούς αρθρογράφους/«βαρώνους» των «Νέων» οι οποίοι ακούνε Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ και βγάζουν φλύκταινες…
Σωσίβιο
Οπως ανακοινώθηκε από τη Διοίκηση του ΔΟΛ (δηλ. τον Στ. Ψυχάρη και την οικογένειά του), ο Μουλόπουλος κλήθηκε «να συμβάλει στην επίλυση των διαρθρωτικών και οικονομικών προβλημάτων του ΔΟΛ». Ξεχνάμε, λοιπόν, την εμπλοκή του _ ακόμη κι αν κάποια στιγμή υπάρξει με τον έναν ή άλλον τρόπο _ στο αμιγώς δημοσιογραφικό πεδίο των εφημερίδων και των άλλων ΜΜΕ του Συγκροτήματος.
Πώς όμως μπορεί να συμβάλει στο «διαρθρωτικό και οικονομικό» σκέλος ο Β. Μουλόπουλος; Είναι μήπως δεινός μάνατζερ που έχει θητεύσει με επιτυχία σε κάποια μεγάλη πολυεθνική και κλήθηκε να προσφέρει τη σχετική τεχνογνωσία του; Προφανώς και όχι! Πρόκειται μήπως για κάποιον λεφτά που θα επενδύσει τα ζεστά εκατομμύριά του για να ξεφεσωθεί και να σωθεί το μαγαζί; Ασφαλώς και όχι! Έχει μήπως προσωπικά κονέ με τους κατά καιρούς φερόμενους ως υποψήφιους επενδυτές/αγοραστές-σωτήρες του ΔΟΛ (Βαγγέλης Μαρινάκης, Θόδωρος Κυριακού, Φώτης Μπόμπολας, Γιάννης Αλαφούζος, Ιβάν Σαββίδης, Δημήτρης Μάρης, κλπ.) ή άλλους εγνωσμένης οικονομικής επιφάνειας παράγοντες, ώστε να μεσολαβήσει για να εξαγοράσει/χρηματοδοτήσει κάποιος εξ αυτών τον ΔΟΛ; Φυσικά και όχι!
Κλήθηκε να αναλάβει ένα …διαρθρωτικό «deal» του Συγκροτήματος με το αρμόδιο κυβερνητικό επιτελείο
Τότε, λοιπόν, τι απομένει ως απάντηση στο ερώτημα «γιατί ο Ψυχάρης φώναξε τον Μουλόπουλο»; Ε, διά της εις άτοπον απαγωγής έστω, και με δεδομένη την πολιτική ιδιότητά του ως πρώην βουλευτή Επικρατείας (και υποψηφίου βουλευτή) του ΣΥΡΙΖΑ και στελέχους του επικοινωνιακού επιτελείου του Μαξίμου, ο Β. Μουλόπουλος προφανώς κλήθηκε ν’ αναλάβει ένα… διαρθρωτικό «ντιλ» του ΔΟΛ με το αρμόδιο κυβερνητικό επιτελείο. Πρώτον για να κάνει σαφή την πρόθεση της κυβέρνησης να «συμπαρασταθεί” στον όποιο πιθανό επενδυτή, με νόμιμους φυσικά τρόπους. Και δεύτερον, για να βρεθεί μια φόρμουλα (βραχυπρόθεσμης έστω) επιβίωσης των μαγαζιών του Συγκροτήματος με τη χορήγηση της στοιχειωδώς αναγκαίας ρευστότητας _ όχι φυσικά με τη μορφή νέας δανειοδότησης _ για να εξακολουθήσουν να κυκλοφορούν «Βήμα» και «Νέα» έχοντας να πληρώνουν εκτυπωτικά (χαρτί κλπ.) και εργατικά (μισθοδοσία και ασφαλιστικές εισφορές). Και να μην εκποιηθούν κοψοχρονιά, όπως έγινε σε άλλες περιπτώσεις.
Έτσι ίσως να μπορέσει ο ΔΟΛ, ξεπερνώντας ή και αποφεύγοντας το ρεσάλτο εκκαθάρισης εν λειτουργία από τις δανειοδότριες τράπεζες, να ενταχθεί στον πολυπόθητο εξωδικαστικό συμβιβασμό για τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, μπας και προκύψει κάποιος ή κάποιοι που σπεύσουν να αγοράσουν τους «ιστορικούς τίτλους» του Συγκροτήματος εκμεταλλευόμενοι τις ευνοϊκές ρυθμίσεις (γενναίο «κούρεμα», συμφέρουσες-μακροπρόθεσμες δόσεις, κλπ.) του αναμενόμενου νομοθετήματος.
Εμπιστοσύνη
Κι όλο το προαναφερθέν σενάριο (περι)γράφεται με δεδομένη _ κι από την πλευρά Ψυχάρη _ την εμπιστοσύνη στην εντιμότητα και την πραγματική έγνοια του Μουλόπουλου να σωθούν οι εναπομείνασες περίπου 500 θέσεις εργασίας των συναδέλφων του με τους περισσότερους εκ των οποίων δούλεψε μαζί επί χρόνια στα ΜΜΕ του ΔΟΛ. Σχετικά τώρα με τους αντιπάλους-ορκισμένους εχθρούς του Μουλόπουλου στο δημοσιογραφικό επιτελείο του ΔΟΛ (και δη στα «Νέα»), το ζήτημα δεν είναι αν ο Μουλόπουλος θα επιχειρήσει να τους εκπαραθυρώσει _ άλλωστε, όπως δήλωσε ο ίδιος δεν προτίθεται να πράξει κάτι τέτοιο και το πρόβλημα είναι δικό τους απέναντί του _ αλλά τι θα πράξει επ’ αυτού ο Ψυχάρης, ο οποίος, έστω και όντας αιχμάλωτος των τραπεζών, εξακολουθεί εφ’ όσον δεν αποχωρεί να έχει την ιδιοκτησιακή και διοικητική μπαγκέτα του Συγκροτήματος. Σε κάθε περίπτωση η συμβίωση του Μουλόπουλου με κείνους που τον πολεμούν λυσσωδώς από τις στήλες των εφημερίδων που κλήθηκε να βοηθήσει, είναι μάλλον απίθανο να διαρκέσει, καθώς στο Συγκρότημα υπάρχουν ουκ ολίγοι μη προνομιούχοι, που δεν βλέπουν με καθόλου καλό μάτι την εχθρική αντιμετώπιση του Μουλόπουλου από τους προνομιούχους.
Οσον αφορά τις αντιπολιτευτικές αιτιάσεις-κραυγές του λεγόμενου «μετώπου της λογικής» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) περί Μουλόπουλου «κομισάριου» ή «κομματικού επιτρόπου» του ΣΥΡΙΖΑ, που δήθεν άφησε άρον άρον την προεδρία του ΔΣ της «Αυγής» πηγαίνοντας στον ΔΟΛ σε διατεταγμένη υπηρεσία για την άλωση του μαγαζιού, αρκεί να υπενθυμιστεί στον Κούλη, τον Βενιζέλο, τον Λοβέρδο, τη Φώφη, τον Σταύρο (Θεοδωράκη) και τ’ άλλα παιδιά η μικρή λεπτομέρεια ότι: πολύ προτού δρομολογηθεί η εν λόγω εξέλιξη με το κάλεσμα Ψυχάρη στον Μουλόπουλο, είχε δρομολογηθεί η αποχώρηση του δεύτερου από την «Αυγή», όταν το όνομά του ήταν στην πρόταση του Προέδρου της Βουλής για μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), αλλά αποσύρθηκε εξαιτίας του «βέτο» που έθεσε η ΝΔ.
