Από το 2011, όταν κατέρρευσε το καθεστώς του συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι, ο εμφύλιος πόλεμος σπαράσσει την Λιβύη. Οι αντίπαλες ομάδες στο Τομπρούκ και την Τρίπολη συγκρούονται για τον έλεγχο της χώρας. Οι φύλαρχοι και ένοπλες ομάδες τζιχαντιστών εκμεταλλεύονται αυτό το χάος και έχουν πάρει υπό τον έλεγχο τους εδάφη, όπου δρουν ανενόχλητοι.
Τον Σεπτέμβριο του 2012, έγινε για πρώτη φορά αντιληπτό ότι υπάρχει σοβαρό θέμα με την ασφάλεια και τις ομάδες ισλαμιστών φονταμενταλιστών που δρουν στη χώρα. Εκείνη τη χρονιά, στην ενδέκατη επέτειο των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 εναντίον των ΗΠΑ, η οργάνωση Ανσάρ αλ Σαρία επιτέθηκε σε αμερικανικό συγκρότημα κτιρίων και σκότωσε τον Αμερικανό πρέσβη, Κρίστοφερ Στίβενς, άλλους τρεις Αμερικανούς και επτά Λίβυους πολίτες.
Τα τελευταία τρία χρόνια, οι αρχές ασφαλείας της Δύσης γνωρίζουν ότι το Ισλαμικό Κράτος έχει μαχητές και στρατόπεδα εκπαίδευσης. Υπάρχει επίσης ένα αυτοανακυρηχθέν «χαλιφάτο» σε λωρίδα γης, στα ανατολικά της χώρας.
Η οργάνωση έγινε γνωστή για την ικανότητα της να πείθει νέους να κάνουν επιθέσεις στο εξωτερικό. Για παράδειγμα, ο Σεϊφεντίν Ρεζγκούι, που εκπαιδεύτηκε σε στρατόπεδο των τζιχαντιστών, κοντά στην Σάμπραθα της δυτικής Λιβύης και σκότωσε 38 ανθρώπους, εκ των οποίων 30 Βρετανούς, σε τουριστικό θέρετρο στην Τυνησία.
Από το ίδιο στρατόπεδο προήλθαν και οι δύο ένοπλοι που σκότωσαν δεκάδες άτομα στο εθνικό μουσείο της Τυνησίας, τον Μάρτιο του 2015.
Οι πρόσφατες επιθέσεις υπολογίζεται ότι περιόρισαν και τον έλεγχο εδαφών και την δράση του ISIS στη Λιβύη. Αλλά υπάρχουν αναφορές πως αρκετοί διοικητές των τζιχαντιστών φτάνουν από τα επίσης πιεζόμενα στρατιωτικά μέτωπα της βόρειας Συρίας και του Ιράκ και αναδιοργανώνονται επί λιβυκού εδάφους.
