Ο κατευνασμός που επιχειρεί η Κυβέρνηση, μιλώντας για παροδικότητα του ομολογουμένως τεράστιου προβληματισμού που αφορά στις αυξήσεις βασικών αγαθών συνεπεία των πληθωριστικών πιέσεων, είναι άνευ ουσίας και σίγουρα δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα… Πρόκειται αν μην τι άλλο για μία στρατηγική επικοινωνιακού «στρουθοκαμηλισμού» προκειμένου να μην υπάρξουν σοβαρά μέτρα αντιμετώπισης της ακρίβειας επ’ ωφελεία του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου το οποίο ασφυκτιά υπό το βάρος των χαμηλών αμοιβών και της μείωσης του τζίρου των μικρών επιχειρήσεων…
Ας μην ξεχνάμε ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη επέλεξε να μη δώσει αυξήσεις στους μισθούς εντός του 2021 (η παρωδία της αύξησης του κατώτατου κατά 2% εκκινεί από τις αρχές του 2022) και είναι μία εκ των 4 χωρών στην ευρύτερη ευρωπαϊκή επικράτεια που αποφάσισε να μην αυξήσει τους μισθούς…
Εχει καταρριφθεί το σενάριο της παροδικότητας
Σήμερα, Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου ο αρμόδιος υπουργός Ανάπτυξης Α. Γεωργιάδης, μιλώντας στην ΕΡΤ1 και στην εκπομπή «Από τις 6» ανέφερε ότι «η άποψη που επικρατεί είναι ότι δεν θα είναι διαρκές, θα έχει κάποια παροδικά χαρακτηριστικά που έχουν να κάνουν με την ομαλοποίηση της αγοράς μετά τις καραντίνες. Το παρακολουθούμε»… Αυτή η άποψη, περί παροδικότητας, υποστηρίχθηκε ήδη από τις αρχές Αυγούστου στη Γερμανία από στελέχη της Ευρωπαϊκης κεντρικής Τράπεζας αλλά και της Bundesbank αλλά έχει ήδη καταρριφθεί από τις εξελίξεις…
Στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην άνοδο των τιμών των πρώτων υλών και της ενέργειας, οι οποίες εκτιμάται ότι θα είναι «προσωρινές», αφού δημιουργήθηκαν, σύμφωνα πάντα με αυτή την άποψη, λόγω των αναταραχών που επέφερε στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα, η πανδημική κρίση των lockdown.
Αντέχει και μεγεθύνεται ο πληθωρισμός
Υπάρχουν τρεις λόγοι που δεν επιβεβαιώνουν αυτή την άποψη περί παροδικότητας… Καταρχάς οι αναταράξεις στις εφοδιαστικές αλυσίδες παραμένουν ιδιαίτερα ισχυρές ενώ παράλληλα έχει εξαλειφθεί η ικανότητα των επιχειρήσεων να απορροφούν αυτές τις αυξήσεις… Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Γερμανία (που επηρεάζει εξαιτίας των ισχυρών εξαγωγών της προς τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συνολικά την ευρωπαϊκή οικονομία ιδαιτέρα σε χώρες που εισάγουν όπως η Ελλάδα) αναμένεται μεγάλη αύξηση των τιμών σε βασικά αγαθά από το φθινόπωρο με κορύφωση στους πρώτους μήνες το 2022… Ο φόβος του πληθωρισμού μάλιστα (που έχει αποτυπωθεί στο συλλογικό ασυνείδητο των Γερμανών, ήδη από τη δεκαετία του 1930), έχει κάνει τους γερμανούς πολίτες να αγοράζουν σωρηδόν χρυσό αλλά και χρυσές λίρες…
Μία δεύτερη τεράστια συνιστώσα που δεν έχει στοιχεία παροδικότητας αφορά στην μεταστροφή της οικονομίας στο κομμάτι της ενέργειας… Η μετάβαση σε μία πράσινη οικονομία φέρνει στο προσκήνιο ανατιμήσεις (ειδικά στο φυσικό αέριο που αποτελεί το καύσιμο-γέφυρα προς αυτή τη μετάβαση σε καθαρές για το περιβάλλον μορφές ενέργειας). Αυτή όμως η μετάβαση θα αργήσει να επιτευχθεί και στο μεταξύ το κόστος ενέργειας θα αυξάνεται δραματικά (ήδη το πετρέλαιο από 21 δολάρια το βαρέλι έχει πάει στα 70 δολάρια ενώ το φυσικό αέριο κατέγραψε αύξηση το καλοκαίρι κατά 116% για να πέσει στο 88,5% περίπου το Σεπτέμβριο)
Η τρίτη συνιστώσα έχει να κάνει με την κλιματική αλλαγή… Ήδη η αποψίλωση του Αμαζονίου (κεντρικός πνεύμονας του πλανήτη) εκπέμπει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ ό,τι απορροφά… Αυτό σημαίνει περισσότερες και εντονότερες περιόδους ακραίων καιρικών φαινομένων (ξηρασίες, καύσωνες, παρατεταμένες περίδοι παγετού, πλημμύρες κλπ). Αυτό με τη σειρά του επηρεάζει την παγκόσμια αγροτική παραγωγή… Ηδη για το 2021 οι δυο εκ των μεγαλυτέρων σιτοβολώνων του πλανήτη, η Ρωσία και ο Καναδάς εμφανίζουν τεράστια μείωση παραγωγής σιτηρών λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων…
Για να καταλάβουμε τι συμβαίνει θα πρέπει να πάμε στις ΗΠΑ (που όλα τρέχουν ταχύτερα και δεν διυλίζουν τον κώνωπα και να αναφέρουμε ότι κορυφαίες εταιρείες έχουν προχωρήσει σε αυξήσεις στους μισθούς (ενδεικτικά Target, Starbucks, Wayfair, Costco, Walmart, και McDonalds)… Η Ευρώπη βέβαια ακόμη συζητά (σε επίπεδο ΕΚΤ) τι θα πράξει, όταν στη Γερμανία η αύξηση που καταγράφεται στις τιμές παραγωγού έχει ξεπεράσει το 8% κάτι που έχει να συμβεί από τις αρχές του 1980 όταν και κορυφώθηκαν οι πιέσεις στην γερμανική οικονομία από την κατάρρευση της συμφωνίας του Μπρέττον Γουντς (καλοκαίρι 1971).
Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη να υποστηρίζει την άποψη, στο τελευταίο υπουργικό συμβούλιο που ετέθη το ζήτημα των ανατιμήσεων από τους αρμόδιους υπουργούς, ότι η ελληνική κοινωνία μπορεί να αντέξει τις πληθωριστικές πιέσεις (30% αύξηση στο ψωμί, ο καφές από τα 2 στα 5 ευρώ, οι ζωοτροφές πάνω 45% κλπ).
