Η πρώτη απάντηση είναι γιατί ο Ιλισσός είναι εδώ ενωμένος δυνατός! Και γιατί επειδή δεν βλέπουμε τα ποτάμια δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν…
Στο δια ταύτα, μια πρώτη απάντηση δίνουν οι επιστήμονες του συλλόγου “ΡΟΗ” Πολίτες Υπέρ Των Ρεμάτων, μετά την πραγματοποίηση αυτοψίας στο χώρο στάθμευσης στην Καλλιθέα όπου την περασμένη εβδομάδα σημειώθηκε καθίζηση.
Και η εκτίμησή τους είναι ότι για την καθίζηση ευθύνονται η διαχρονική έλλειψη παρακολούθησης και συντήρησης του έργου καθώς και η διαδικασία φθοράς.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι επιστήμονες διευκρινίζουν ότι αυτό το τμήμα του Ιλισσού, όπου και έγινε η καθίζηση, δεν αποτελεί φυσική κοίτη του ποταμού, παρά ένα τεχνητό κανάλι εκτροπής των νερών του για την αποσυμφόρηση του Κηφισού, το οποίο κατασκευάστηκε το 1905.
Την δεκαετία του ’80 με τα έργα κατασκευής του σταθμού ΗΣΑΠ του Ταύρου καλύφθηκε το κανάλι και πάνω του χωροθετήθηκαν χώροι στάθμευσης, άθλησης και περιπάτου. Μια κοινή πρακτική δημιουργίας χώρου με κάλυψη ρέματος, που εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα.
Τριάντα ένα χρόνια μετά την κάλυψη του καναλιού και με δεδομένη τη διαχρονική έλλειψη παρακολούθησης και συντήρησης του έργου, εμφανίστηκαν σημαντικά σημεία φθοράς σε τμήματα του πυθμένα αλλά και των πλευρικών τοιχίων του. Πιο συγκεκριμένα σε δυο υπόγεια τμήματα του έχει φθαρεί τελείως ο πυθμένας και έχει δημιουργηθεί μεγάλο όρυγμα όσο το πλάτος του καναλιού, μήκους περίπου 10 μέτρων και βάθους περίπου 2 μέτρων.
Η χρόνια αυτή διαδικασία φθοράς οδήγησε στην δημιουργία ενός υπόγειου κενού κάτω από τον χώρο στάθμευσης. Το βάρος των οχημάτων και τελευταία η νεροποντή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το… ποτάμι.
