Με τον όρο «κακιασμένη Δεξιά», ο Ραγκούσης γίνεται ανάδοχος ενός κόμματος, το οποίο ο γιος του διαμορφώνει κατ’ εικόνα και ομοίωση του αρχηγού του.
Κάποιοι χαρακτηρισμοί στην πολιτική γράφουν ιστορία. Μένουν και προσδιορίζουν την ταυτότητα κομμάτων και προσώπων. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει ο όρος «κακιασμένη Δεξιά».
Τον υπογράφει ο Γιάννης Ραγκούσης, για να αποδώσει το στίγμα της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η παρέμβαση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη συζήτηση για τη νέα Προανακριτική Επιτροπή που στήνει η πλειοψηφία της Βουλής, πρόσθεσε δυο παραμέτρους.
Η μια μεταφέρει την ουσία της συγκεκριμένης υπόθεσης στο πεδίο της ατομικής ευθύνης των «γαλάζιων» βουλευτών, βάζοντας τον καθένα μπροστά στον καθρέφτη του.
Ως πού μπορεί να πάει ένας βουλευτής προκειμένου να υπηρετήσει μια ακραία κομματική σκοπιμότητα, χωρίς να παραβιάζει τον ηθικό κανόνα της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας για την προσωπική ευθύνη;
Αν ο «φάκελος» μιας υπόθεσης δεν προσφέρει έδαφος για να δικαιολογήσει την καταδικαστική ψήφο του, πώς μπορεί να συνδυάσει την κομματική εντολή με τη συνείδησή του; Η απάντηση και στην περίπτωση Παππά, δόθηκε στην πράξη. Ό,τι πει το κόμμα.
Η άλλη παράμετρος είναι η επικαιροποίηση της φύσης ενός κόμματος που έχει συνδεθεί με ιστορικές επιλογές, αλλά και με ραδιουργίες κατά των αντίπαλων του.
Αλλά όχι ακριβώς ως κόμμα. Ως οικογένεια. Άλλη η ΝΔ των Καραμανλήδων, άλλη των Μητσοτάκηδων. Ο Ραγκούσης το πήγε βαθύτερα: με τον όρο «κακιασμένη Δεξιά», διαχώρισε και τον υιό Μητσοτάκη από τον πατέρα.
Ο παλιός Μητσοτάκης ήταν μηχανορράφος, αλλά ήταν επαγγελματίας. Έλεγε τερατώδη ψέματα με το πιο φυσικό ύφος του κόσμου και μετά έλεγε το αντίθετο ψέμα.
Αν επρόκειτο για το συμφέρον του, οι φίλοι μπορούσαν να γίνουν εχθροί και αντιστρόφως σε μια μέρα. Και κυρίως σε μια νύχτα. «Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε», κατά τη γνωστή ατάκα του.
Είναι μνημειώδες αυτό που αφηγείται ο Δημήτρης Τσοβόλας. Χρόνια μετά το «Βρόμικο 89», συναντήθηκε τυχαία σε μια εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο με τον άνθρωπο που τον είχε στείλει στο Ειδικό Δικαστήριο – μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Εγκάρδιος ο Μητσοτάκης, απευθύνθηκε στη Ρένα Τσοβόλα και της είπε σαν παλιός φίλος: «Να τον προσέχεις τον Δημήτρη, είναι σπουδαίος άνθρωπος και έντιμος πολιτικός».
Στην αυτοπαρουσίαση που μετέφερε σε βιβλίο ο Αλέξης Παπαχελάς με τον τίτλο «Ο Κώστας Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια» -στις εκδόσεις Παπαδόπουλος- υπάρχουν με το τσουβάλι σκληρόπετσες παραποιήσεις.
Πολλά χαρακτηριστικά του διακρίνουν και το δημόσιο βίο του σημερινού Μητσοτάκη. Π.χ. μπορεί να παρουσιάσει με κρύο αίμα την μεγαλύτερη παραδοξολογία, να υιοθετήσει το προφανέστερο ψεύδος και να απευθύνει την πιο αβάσιμη αβάσιμη κατηγορία.
Ακόμη μπορεί και να εκφράσει τη λύπη του με το πιο πλατύ χαμόγελο, ή να πει την μεγαλύτερη κρυάδα με το πιο μεγάλο στόμφο. Πρωτίστως να πάρει προσωπική εκδίκηση για ό,τι δεν μπορεί να χειριστεί αλλιώς…
Ο πατέρας Μητσοτάκης δεν έπαιρνε τίποτε προσωπικά. Ήταν της σχολής «νερό κι αλάτι», σε ό,τι καταλόγιζε και ό,τι του καταλόγιζαν. Είχε να το λέει ότι «δεν κρατούσε κακία». «Πολιτική κάνουμε», έλεγε.
Με τον όρο «κακιασμένη Δεξιά», ο Ραγκούσης γίνεται ανάδοχος ενός κόμματος, το οποίο ο γιος του διαμορφώνει κατ’ εικόνα και ομοίωση του αρχηγού του.
Πηγή: ieidiseis.gr