«Τι να φταίν’ οι εκπρόσωποι, έρημοι κι απρόσωποι» έγραψε κάποτε ο Σαββόπουλος, προτού χάσει κι αυτός το πρόσωπό του. Αλλά για τον Οικονόμου αυτό δεν ισχύει. Δεν είναι καθόλου απρόσωπος ο εκπρόσωπος του Μητσοτάκη. Εχει πρόσωπο ειδικών προδιαγραφών. Ειδικά μάτια που βλέπουν μόνο τους θριάμβους του Μητσοτάκη, αυτιά που ακούνε μόνο τους ύμνους στον Μητσοτάκη όταν δεν ακούνε τον ίδιο τον Μητσοτάκη, μύτη που μεταλλάσσει σε άρωμα κάθε μπόχα του Μητσοτάκη, στόμα που εισάγει κάθε αλήθεια και εξάγει τριχωτά τέρατα βολικά στον Μητσοτάκη. Και δόντια όχι μόνο ειδικών προδιαγραφών αλλά και ειδικού μεγέθους, για να δαγκώνουν όποιον τολμάει να προβάλλει αντιρρήσεις στον Μητσοτάκη.
Το δάγκωμα είναι το απαύγασμα, το επιστέγασμα, το οδοντικό ωσαννά των ειδικών ικανοτήτων του. Τι να τα κάνεις τα ψέματα, τις μπαρούφες, τις κυβιστήσεις και τις μεταλλάξεις χωρίς το διά ταύτα της δάγκας; Δαγκονόμου κανονικός και ανυποχώρητος ο Οικονόμου. Ο Μητσοτάκης αρπάζει αγροτικές ενισχύσεις, τον Βαξεβάνη δαγκώνει ο εκπρόσωπος. Η Δούρου αθωώνεται για τη Μάνδρα, αφού τράβηξε των παθών της τον τάραχο από τον χημικό πόλεμο του Μητσοτάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ δαγκώνει. Ο Μητσοτάκης κατέχει, μυστήριο πώς, το σπίτι του Βολταίρου, τον Τσίπρα δαγκώνει για το Σούνιο. Και πάει λέγοντας, με τις μασέλες και τις δοντάρες του εκπροσώπου να κροταλίζουν απειλητικά κάθε μέρα σε τηλεοράσεις, εφημερίδες, σάιτ και έκτακτες ανακοινώσεις.
Αλλά μην του φάμε το δίκιο. Δαγκωτό το έχει. Κατά τον εκπροσωπούμενο κι ο εκπρόσωπος. Ο Καραμανλής, ας πούμε, με τις ήπιες μεταρρυθμίσεις του, είχε τον Ρουσόπουλο. Ο Μητσοτάκης με τις δώδεκα μασέλες από ποιον θέλατε να εκπροσωπείται; Από κανέναν χλιαρό τύπο που προτάσσει τη λογική, έστω τη δεξιά λογική, και όχι τα δόντια; Ας μην είμεθα υπερβατικοί.
Αμα ο ένας τρώει με δώδεκα μασέλες και έχει κοτζάμ κυνοτροφείο από ακροδεξιούς, άνθρωπο εξοπλισμένο με δόντια και πρόθυμο να δαγκώσει κατά τις βουλές τού αφεντικού του χρειάζεται. Από την άποψη αυτή ο Οικονόμου αντανακλά με την πιο μεγάλη πιστότητα το ήθος, τον πολιτικό πολιτισμό αλλά και τις μασέλες του Μητσοτάκη. Γαβ, γαβ και πάρ’ τον, Γιάννη!
Για να λαϊκίσουμε και λίγο όμως, το πολύ το δάγκα δεν σε κάνει μάγκα. Το έχει παραξηλώσει στο οδοντικό ο Οικονόμου και έχει αρχίσει το ψυλλιασμένο πόπολο να τον παίρνει στην πλάκα. Τιριτόμπας, χαλιαμπάλιας, χλιάχλιας, ψευτόμαγκας η υπόθεση. Κι άμα σε παίρνει τέτοια μπάλα, δεν σε σώζουν ούτε τα δόντια σου ούτε το δόντι που έχεις στο Μαξίμου. Οι δαγκωματιές επιστρέφονται στον αποστολέα με νότες και στιχουργική: «Το σκυλάκι το κανίς ποιος το έκλεψε; Κανείς». Και άντε να ξεμπερδέψει ο Δαγκονόμου.
