Γιάννης, μαλάκες, ε; Τώρα έγινε τόσο δικός σας, τόσο όλων σας ο Αντετοκούνμπο, ώστε να τον ανεβάζετε στον ουρανό των tweet και των Fb σας ως Γιάννη. Σκέτο, οικείο, ελληνικότατο, χωρίς ξένες προσμείξεις, φιλικό κι αγαπησιάρικο. Μέλι να στάζει από κάθε συλλαβή. Με απαραίτητη συνοδεία τη δήλωση υπερηφάνειας και μέχρι δακρύων συγκίνησης. Ο νέγρος, ο μαύρος, ο λάθρο, ο Ακενοτούμπο, ο πώς τον λένε, ο κυνηγημένος από νόμους, αστυνόμους, βουλευτές και τροχονόμους, ο δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ έγινε στα σκεβρωμένα σας αναλόγια και τα κακιασμένα σας πληκτρολόγια Γιάννης. Αντε και Giannis για το διεθνές του πράγματος. Ή Yiannis για τον πλαστογράφο πόθεν έσχες που εδρεύει στο Μαξίμου.
Ρατσιστές, σκατόψυχοι, τοκιστές του ξένου πόνου, εκπρόσωποι του πλήθους που βλέπει μετανάστη και παθαίνει… Μπάμπη παρελαύνουν αυτές τις μέρες στον θρίαμβο του Αντετοκούνμπο. Μπορεί να σήκωσαν το χέρι τους κατά του νόμου που επέτρεπε σε παιδιά σαν αυτόν να πάρουν ιθαγένεια. Μπορεί να έδειξαν… κατανόηση στα κρούσματα ρατσισμού και βίας. Μπορεί να ξέρασε το στόμα τους όσα σέρνει η σκούπα για τη νοθεία της ελληνικότητάς μας. Αλλά να μην ιδιοποιηθούν κάτι κι αυτοί από τη λάμψη του; Να μείνουν στα σκοτάδια τους όταν εκατομμύρια άνθρωποι εδώ αλλά και σ’ όλο τον κόσμο χαμογελούσαν με το χαμόγελό του; Δεν γαμιέται, σκέφτηκαν. Ενα αναγουλιαστικό φιλί στον βάτραχο μέσα τους και, τσουπ, ξεπήδησε ο πρίγκιπας.
Εκατό φορές πιο γενναίος, πιο αξιοπρεπής, πιο Ελληνας δείχνει ο Αντετοκούνμπο μπροστά στη σκατίλα τους. Κι αυτό που μένει δεν είναι μόνο ένα μάθημα στα παιδιά των κολασμένων κάθε χρώματος και φυλής, θρησκείας και καταγωγής που προσπαθούν να χτίσουν ένα μέλλον στα κάθε λογής Σεπόλια. Αλλά και ένα αίσθημα χαράς σε όσους δεν βούλιαξαν στην κόπρο του Αυγεία και δεν παραδόθηκαν στους αλαλαγμούς και στις ορέξεις του αγριεμένου πλήθους. Στάθηκαν στο πλάι του κάθε Γιάννη Αγιάννη κι απέναντι στη φοβέρα και την κανονικότητα των διωγμών. Κράτησαν το φαναράκι τους αναμμένο για να μη γίνει το σκοτάδι καθεστώς αδιαπέραστο. Ανοιξαν με τη φωνή και τα νύχια τους ένα μονοπάτι για τους περιφρονημένους.
Κι ένα αίσθημα χαιρεκακίας, γιατί όχι; Απέναντι σε όσους συνωστίζονται τώρα για να φιλήσουν το χέρι που για χρόνια δάγκωναν. Για όσους κρύβουν τη σκατίλα τους πίσω από θαυμαστικά και εύγε για τον χτεσινό μούλο. Για όσους ξεβρακώθηκαν μπροστά στο πανελλήνιο για να αρπάξουν κάτι από τη δόξα του αράπη. Και για όσους βέβαια σώπασαν και σχολίασαν με ένα ουδέτερο «χμ!» στο κάλεσμα κράτους και παρακράτους «να ανακαταλάβουμε τις πόλεις μας». Ολοι τώρα μας προσφέρουν ένα μοναδικό θέαμα χάρη στον Αντετοκούνμπο: να τους φτύνει η πραγματικότητα στα μούτρα και να δηλώνουν πόσο δρόσισε τις ελληνικές καρδιές τους ο Γιάννης!