Δυνατές συγκινήσεις πρόσφερε η προηγούμενη βδομάδα στους λάτρεις των σπορ, τόσο με τη νεκρανάσταση του Δανού ποδοσφαιριστή όσο και με το φημισμένο τουρνουά τένις με τις δύο ελληνικές συμμετοχές. Αναμφισβήτητος βέβαια πρωταγωνιστής ο Στέφανος Τσιτσιπάς, τη νίκη του οποίου περίμεναν φίλαθλοι και μη για μια ανάσα εθνικής ανάτασης.
Την ίδια μέρα της Κυριακής ο έτερος διεθνής σούπερ σταρ πήρε πάνω του για ακόμη μία φορά την επικράτηση της ομάδας του.
Ο Γιάννης και ο Στέφανος το μόνο κοινό σημείο που έχουν είναι οι υψηλές διακρίσεις και ό,τι αυτές συνεπάγονται: υπέρογκες αμοιβές, διαφημιστικά, εξώφυλλα κ.λπ. Ολα τα υπόλοιπα, όπως η πορεία ζωής, η φύση των αθλημάτων τους, νοοτροπίες και συμπεριφορές είναι εντελώς διαφορετικά. Ο πρώτος προτού έρθουν τα απανωτά τρίποντα της επιτυχίας ήταν για τους περισσότερους ο «σκυλάραπας» που πουλούσε ρολόγια για να επιβιώσει. Ο δεύτερος όχι μόνο γεννήθηκε λευκός και δεν δέχτηκε ποτέ ρατσιστικά σχόλια, αλλά και από γονείς που υπήρξαν επαγγελματίες τενίστες και επομένως κληρονόμησε το DNA της ρακέτας.
Ο πρώτος περνώντας από το ξεθωριασμένο παρκέ του Φιλαθλητικού στο απαστράπτον των Μιλγουόκι Μπακς απάντησε με τον καλύτερο τρόπο στη ΝΔ και στον Βελόπουλο που θα έδιναν το επίδομα παιδιού μόνο στις ελληνικές οικογένειες. Ο δεύτερος πέρασε την παιδική ηλικία και την εφηβεία του ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο, πιστεύοντας από μικρός ότι είναι φτιαγμένος από τα υλικά της αριστείας. Μια αυτοπεποίθηση που συνορεύει υποχρεωτικά με την έπαρση, όταν η μοναξιά του ατομικού σπορ δεν σου επιτρέπει να κρύβεσαι ή να αναζητάς βοήθεια από την ομάδα.
Συλλογικό και λαϊκό το μπάσκετ, σε αντίθεση με το ελιτίστικο τένις, ωστόσο και τα δύο εμπεριέχουν μια σημειολογία πολέμου. Αποκλεισμός, προέλαση, έφοδος, στρατηγική, συγκρούσεις και ιαχές για σώματα που πρέπει συνεχώς να αποδεικνύουν ότι δεν έχουν περιορισμένες αλλά άπειρες δυνατότητες. Οι οπαδοί αρέσκονται σε αυτούς τους κώδικες πολέμου, αλλά οι φίλαθλοι υποκλίνονται όταν τη θέση στη ρητορική μίσους των τυφλωμένων οπαδών παίρνουν η ωριμότητα και η αξιοπρέπεια. «Δεν θα αφήσουμε τα αρνητικά σχόλια να αλλάξουν αυτή την οικογένεια και την αγάπη μας για τη χώρα στην οποία μεγαλώσαμε» έγραψε ο Γιάννης στον λογαριασμό του, υπερασπιζόμενος τον «πίθηκο» αδερφό του Θανάση.
Ο Αντετοκούνμπο έχοντας βιώσει τη φτώχεια έστελνε είδη πρώτης ανάγκης στους πληγέντες από την κακοκαιρία κατοίκους της Καρδίτσας και μοίραζε διακριτικά κούτες με τρόφιμα στα Σεπόλια, τη γειτονιά όπου μεγάλωσε, την ίδια εποχή που ο Στ. Τσιτσιπάς παραπονιόταν επειδή στην Ελλάδα δεν έχουμε Harrods και πήγαινε να ψωνίσει απ’ αυτά στο Ντουμπάι εν μέσω πανδημίας. Αλλά και ο πατριωτισμός τους εκφράζεται αλλιώτικα. Ο Τσιτσιπάς ανεβάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τσιτάτα του αριστοκράτη Πλάτωνα και ο Αντετοκούνμπο αρνείται να υπογράψει αυτόγραφο πάνω στη σημαία, γιατί δεν πιστεύει σαν τον Πάγκαλο ότι είναι ένα πανί που το παίρνει ο αέρας.
Συμπερασματικά, ο Τσιτσιπάς θεωρεί πως δικαιούται την κορυφή, ο Αντετοκούνμπο πασχίζει να αποδείξει ότι την αξίζει. Γι’ αυτό και ο Στέφανος δικαιούται το χειροκρότημά μας για τις επιδόσεις του αλλά ο Γιάννης αξίζει τον θαυμασμό μας για την εν γένει στάση του.
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
