Ο τραγουδιστής Γιάννης Φλωρινιώτης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών
Το 1979 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Γιορτή αγάπης» με δώδεκα τραγούδια του Κώστα Ψυχογιού για τη φωνή αλλά κυρίως για την περσόνα του Γιάννη Φλωρινιώτη. «Χρωστάω τα πάντα στον Ψυχογιό. Aν δεν υπήρχε αυτός, δεν θα υπήρχε κι ο Φλωρινιώτης, γιατί δεν με θέλανε οι εταιρείες λόγω εκκεντρικότητας» μου είχε εξομολογηθεί ο τραγουδιστής και σόουμαν σε μια μαραθώνια συνέντευξη που μου παραχώρησε το 2014. Στη «Γιορτή αγάπης» περιέχονταν δύο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Φλωρινιώτη, το «Πειράζει που είμαι φίρμα» και το «Τάκα τάκα», τραγούδια που τον συνόδευαν ως το τέλος της ζωής του, αν και ο ίδιος το είχε γυρίσει από το αμιγώς λαϊκό τραγούδι στην… ντίσκο.
Ενα χρόνο νωρίτερα ο Μάνος Χατζιδάκις τον είχε χαρακτηρίσει «Ελληνα Ντέιβιντ Μπόουι». Με τον συγκεκριμένο μεγάλο δίσκο του, όμως, ο Φλωρινιώτης μάλλον στον Τζον Τραβόλτα ήθελε να μοιάσει: «Οταν έκανα το μεγάλο σουξέ μου ήμουν ο Ελληνας Τζον Τραβόλτα, τραγουδούσα και ντίσκο εκεί γύρω στο 1978-79. Πιο πολύ Τραβόλτα ήμουν παρά Μπόουι». Πάμε τώρα να ξετυλίξουμε την ιστορία πίσω από την κυκλοφορία του πιο χαρακτηριστικού δίσκου του Φλωρινιώτη, που πέθανε την περασμένη Τρίτη 6 Ιουνίου σε ηλικία 76 ετών και βύθισε στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Ο καλός κόσμος της Αθήνας, τα λαμέ και τα στρας
Ηταν η εποχή που η κοσμική Αθήνα συνέρρεε στη Νέα Αθηναία για να θαυμάσει από κοντά το «φαινόμενο Φλωρινιώτης» όπως έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής. Τη μια μπορούσες να δεις πρώτο τραπέζι πίστα την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Τζένη Καρέζη και την άλλη την Ειρήνη Παπά ή τη Μελίνα Μερκούρη με τον Μάνο Χατζιδάκι. Ενα βράδυ ο συνάδελφος και φίλος του Φλωρινιώτη Κώστας Καφάσης έφερε στο μαγαζί τον συνθέτη Κώστα Ψυχογιό. «Πάμε ν’ ακούσεις έναν τραγουδιστή που θα σ’ αρέσει πολύ» του είχε πει, σύμφωνα πάντα με τη μαρτυρία του Φλωρινιώτη. Επειτα από εκείνη την πρώτη τους γνωριμία ο Ψυχογιός συνέχισε να πηγαίνει στο μαγαζί του Φλωρινιώτη στα… κρυφά σχεδόν, εφόσον δεν ήθελε να καταλάβει ο κόσμος πως ήταν ο συνθέτης μεγάλων λαϊκών επιτυχιών σαν το «Ιστορία μου, αμαρτία μου» που είχε γράψει το 1973 για τη Ρίτα Σακελλαρίου.
Ωσπου κάποια στιγμή είπε στον Φλωρινιώτη ότι τα «σπάσανε» με τον Καφάση και θέλει αυτόν για ερμηνευτή των νέων του τραγουδιών. Του είπε και κάτι άλλο όμως. Να μη φοράει τα λαμέ ρούχα στην πίστα, καθώς δεν συμβάδιζαν με το λαϊκό ύφος των τραγουδιών του. Αυτή ήταν η πιο δύσκολη φάση για τον Φλωρινιώτη, που τραγουδούσε με «σοβαρά» ρούχα κι έκλαιγε, αφού ο κόσμος ερχόταν να τον δει κυρίως για τα σόου που έκανε. «Τον άκουσα γιατί το όνειρό μου ήταν να κάνω καλή δισκογραφία. Εβαλα στην άκρη τα κοστούμια μου και έραψα άλλα, πιο σοβαρά» μου είχε πει ο ίδιος. Ο Ψυχογιός όμως σύντομα κατάλαβε ότι η ενδυματολογική εκκεντρικότητα του Φλωρινιώτη ήταν αυτό που τον είχε χρίσει φαινόμενο! «Βρε Ψυχογιέ, ωραία τα τραγούδια σου, αλλά εμείς ήρθαμε να δούμε τον Φλωρινιώτη να λάμπει με τα στρας και τα λαμέ του» του έλεγαν αρκετοί άνθρωποι. Ετσι αποφάσισε να γράψει νέα τραγούδια προσαρμοσμένα στην περσόνα του τραγουδιστή του. «Να μπορείς όχι μόνο να τα τραγουδάς, αλλά και να τα χορεύεις» ήταν επί λέξει τα λόγια του Ψυχογιού. Και έτσι εγεννήθη ο δίσκος «Γιορτή αγάπης» που κυκλοφόρησε από την εταιρεία Panivar με τον Γιάννη Φλωρινιώτη σε μια φαντεζί πόζα και δύο λέξεις μόνο ακροβολισμένες στο εξώφυλλο: «Super Star».
Στο Τρίτο Πρόγραμμα με τον Χατζιδάκι
Για τις ανάγκες στήριξης του δίσκου ο Φλωρινιώτης προχώρησε σε ανανέωση του μπαλέτου που τον συνόδευε στα μαγαζιά. Μαζί με τον Ψυχογιό πήγαν και είδαν σ’ ένα ημιυπόγειο της Αθήνας τις αδερφές Καίτη και Λιάνα Γαρμπή που χόρευαν και τραγουδούσαν. Πάντως όταν έγινε η περιβόητη εκπομπή με τον Μάνο Χατζιδάκι στο Τρίτο Πρόγραμμα και οι αδερφές Γαρμπή ζήτησαν να συνοδεύσουν τον Φλωρινιώτη στο Ραδιομέγαρο, ο Χατζιδάκις τις απέτρεψε με τον δικό του ευγενικό τρόπο: «Μπορεί να βγαίνετε παντού μαζί, αλλά σήμερα δεν θα σας χρειαστεί ο κ. Φλωρινιώτης».
Η «Γιορτή αγάπης» του Κ. Ψυχογιού σε στίχους του Χρήστου Εμμανουήλ παραμένει ένας απ’ τους πιο καλτ ελληνικούς δίσκους. Κι αν τα τραγούδια «Η μάνα», «Τσιγγανάκι», «Κόσμε μη με κατακρίνεις» ή «Ο γιος της μάγισσας» εξυπηρετούσαν το αφήγημα του μελό –απότοκο ίσως της τραγουδιστικής καριέρας του Νίκου Ξανθόπουλου–, το «Πειράζει που είμαι φίρμα» έφτασε να αναγορεύσει τον Γιάννη Φλωρινιώτη σ’ αυτό που πραγματικά ήταν: ένας χρυσός τραγουδιστής και ένας χρυσός άνθρωπος. Χρυσά τα ρούχα του, χρυσή και η καρδιά του.
