Για την άνοδο του νεοφιλελευθερισμού και την μικροαστικοποιημένη αριστερά, την δικαιοσύνη που ισχύει ή για όλους ή για κανένα, τη νεολαία που χειραγωγείται, τον θεό – δημιούργημα των χειρότερων ενστίκτων μας και την «ανάσα βαθιά» της ποίησης, μιλάει ο Γιάννης Αγγελάκας στη Χρυσούλα Παπαΐωάννου.
«Αντίο μαέστρο». Αναδρομή στην πορεία του Γιάννη Μαρκόπουλου που μας κληροδότησε θρυλικούς κύκλους τραγουδιών και ταυτίστηκε με τους πιο σπουδαίους ποιητές. Τίμησε απόλυτα το καλλιτεχνικό όραμα του για επιστροφή στις ρίζες, από το οποίο δεν λοξοδρόμησε ποτέ σε όλη τη διάρκεια της μεγάλης καριέρας του. Πολλές επιτυχίες του συνθέτη πρωτοακούστηκαν σε ταινίες, από το «Ζαβαρακατρανέμια» και το «Έρχεται ο καλός μου» μέχρι το μπήκαν στην πόλη οι οχτροί». Γράφει ο Αντώνης Μποσκοΐτης.
Ο άνθρωπος που σκεφτόταν (και) με τα χέρια. Ο Κόρμακ Μακ Κάρθι ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 13 Ιουνίου άνοιξε τους δικούς του δρόμους όχι μόνο στη γραφή αλλά και στη σκέψη. Η Έμυ Ντούρου καταγράφει το πορτρέτο ενός από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς.
Ηθοποιός σημαίνει…ινφλουένσερ. Ο Βασίλης Μαγουλιώτης σε μια κουβέντα με την Ηλέκτρα Ζαργάνη για την talk of the town παράσταση «Οι παίχτες» που ξεκινάει την περιοδεία της από το Κατράκειο στις 21 Ιουνίου και για τους αγώνες των καλλιτεχνών.
Ιστορίες από το περιθώριο. «Ο άντρας που έχει πάντοτε απολύτως τακτοποιημένη και καθαρή κουζίνα είναι ένα τέρας. Να έχεις τον νου σου. Η κατάσταση της κουζίνας του φανερώνει την κατάσταση του μυαλού του». Προδημοσίευση από τις «Ιστορίες καθημερινής τρέλας» του Τσαρλς Μπουκόβσκι το οποίο κυκλοφορεί στις 22 Ιουνίου σε νέα μετάφραση του Γιάννη Λειβαδά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
«Η αλήθεια είναι υπερεκτιμημένη». Ένας από τους πιο ξεχωριστούς σύγχρονους Iσπανούς σκηνοθέτες, ο Σεσκ Γκάι βρέθηκε στην Αθήνα και συζήτησε με τον Κωνσταντίνο Καΐμάκη για τη νέα του ταινία, «Αυτά που δεν λέγονται», μια σπονδυλωτή κωμωδία, που βγήκε στις αίθουσες.
