Γιάννης Αγγελάκας: Το νέο του τραγούδι κάτι έχει να μας πει για το μέλλον (Video)

Γιάννης Αγγελάκας: Το νέο του τραγούδι κάτι έχει να μας πει για το μέλλον (Video)

Κυκλοφόρησε το νέο τραγούδι του Γιάννη Αγγελάκα με τίτλο «Το Μέλλον» και όπως όλα δείχνουν ήρθε για να ακουστεί την κατάλληλη στιγμή μιας και η αλληγορία των στίχων του παραπέμπει στην τραγωδία των Τέμπών: «Λυπάμαι τα παιδάκια μου/ Τη νιότη τους χαράμι/ Που θα πετάξουνε κι αυτά/ Μες στης μαφίας τη φωτιά».

Διαβάστε επίσης: Ένα συγκλονιστικό κείμενο για τον «Άνθρωπο στη θάλασσα»

Οι αντιφάσεις του τραγουδιού μιλούν για ένα μέλλον που η αθωότητα θα παλέψει με το σκοτάδι. Η εποχή όπου «Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο/ Σαν δεκαπέντε ήλιοι/ Όμως φοβάμαι μη τυχόν/ Και μου το φαν’ οι σκύλοι».

Διαβάστε επίσης: Γιάννης Αγγελάκας: «Κρίμα που δεν πάει ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ…»

Οι στίχοι και η μουσική ανήκουν στον ίδιο ενώ συμμετέχει και η παιδική χορωδία (υπό την επιμέλεια της Ειρήνης Κολιούση) από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ελευθερίου-Κορδελιού, τα οποία εμφανίζονται και στο video clip.

Στίχοι: 

«Το Μέλλον»

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Κανένας δεν το σκιάζει
Νάτο! Έρχεται περήφανο
Ζεστό σαν το αγιάζι

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν δεκαπέντε ήλιοι
Όμως φοβάμαι μη τυχόν
Και μου το φαν’ οι σκύλοι

Γεννήθηκα στην έρημο
Πηγαίνω κι όπου βγάλει
Κι οι γύπες από πάνω μου
Κάνουν χαρά μεγάλη

Το μέλλον μου είν’ ολόλαμπρο
Σαν ξέπνοο καντήλι
Καλά θα κάνω να κρυφτώ
Μπας κι έχει έρθει ήδη

Το μέλλον έφτασε είναι εδώ
Σα να ‘ταν από πάντα
Μες σε δωμάτιο παιδικό
Κι ας κλείνω τα τριάντα
Με τους δικούς μου ακόμα ζω
Μ’ έχουνε ξεγραμμένο
Στάχτη πετάν στα μάτια μου
Το στόμα μου ραμμένο

“Μη ψάχνεις πια αλλού
Εδώ είναι το ταξίδι”
Ακούω στο ραδιόφωνο
Και νιώθω σα σκουπίδι
Και λέω να πάω να κοιταχτώ
Μπας κι έχω προβοσκίδα
Που θέλω να εξαφανιστώ
Να βρω άλλη πατρίδα

Αριστεροί και δεξιοί
Κεντρώοι και ακραίοι
Απ’ την βουλή με χαιρετάν
Ανέμελοι κι ωραίοι
Και λένε πως με νοιάζονται
Πως είναι δημοκράτες
Μα εμένα όλοι μου φαίνονται
Κρυφοαριστοκράτες

Σαν σκλάβο με παρηγορούν
Σαν βλάκα μου μιλάνε
Και μοναχά τη ψήφο μου
Ν’ αρπάξουνε κοιτάνε
Το αίμα μου ρουφήξανε
Για να ‘χουν να γλεντάνε
Σε κάδο μ’ απορρίματα
στημένο με πετάνε

Λυπάμαι τα παιδάκια μου
Τη νιότη τους χαράμι
Που θα πετάξουνε κι αυτά
Μες στης μαφίας τη φωτιά
Όνειρα ανεκπλήρωτα
Αργοπεθαίνουν στον βοριά

Documento Newsletter