Στα πρώτα λεπτά που ο Γιάννης Νιάρρος εμφανίζεται στο «Life before Grammy’s» ακούγονται τα πρώτα γέλια.
Όσο περνάει η ώρα και ξεδιπλώνει την περσόνα του εκκεντρικού και λίγο ψωνισμένου μουσικού σε αναζήτηση ταυτότητας, το Γυάλινο τραντάζεται. Στις ατάκες που πέφτουν βροχή αναγνωρίζει κανείς πλέον γνώριμες συμπεριφορές και κυρίως τον εαυτό του – για την ακρίβεια όλα όσα προσπαθεί να σπρώξει κάτω από το χαλί. Με αφορμή αυτήν τη stand up παράσταση, η οποία ταυτόχρονα αποτελεί ταξίδι στα διάφορα μουσικά στιλ, από την τζαζ μέχρι την τραπ, συναντηθήκαμε με τον βραβευμένο ηθοποιό ένα μεσημέρι κοντά στο Θέατρο Καρέζη, όπου πρωταγωνιστεί για δεύτερη σεζόν στο «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα».
Η συζήτηση ξεκινά με τον τρόπο που προσεγγίζει την κωμική του περσόνα και περιστρέφεται γύρω από το αυθεντικό και το δήθεν. «Τι σημαίνει μη δήθεν;» αναρωτιέται. «Ολα αποτελούν κατασκεύασμα. Απλώς στο κατασκεύασμα του καλλιτέχνη είναι πολύ έντονο το φαίνεσθαι. Όσο πιο προσωπικό είναι κάτι τόσο πιο πολλούς αφορά. Επομένως για να είναι προσωπικός ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι αυτοαναφορικός, αυτό που ο πολύς κόσμος αποκαλεί “ψωνάρα”. Αυτό εν μέρει έχει μια αλήθεια γιατί εκθέτεις ένα κομμάτι του εαυτού σου».
Η εσωτερική σύγκρουση
Πότε όμως χάνονται οι ισορροπίες; «Οταν η έκθεση γίνεται αυτοσκοπός. Οταν συμβαίνει αυτό φτάνουμε στο Instagram, στους κώλους, στις κρέμες, στα στρινγκ. Θεωρώ ότι η έκθεση του καλώς εννοούμενου καλλιτέχνη πρέπει να υπηρετεί τον σκοπό της εκάστοτε παράστασης, να κινεί δηλαδή τον άλλο πρώτα αισθητηριακά και σε δεύτερο επίπεδο εγκεφαλικά. Αν έχεις έρθει στην παράσταση για να γελάσεις, θα εκθέσω ό,τι μπορεί να σε κάνει να γελάσεις. Αν έχεις έρθει για να κλάψεις, θα φτάσω ως εκεί που χρειάζεται για να σε κάνω να κλάψεις, εξυπηρετώντας πρωτίστως την ιστορία».
Στην περίπτωση του «Life before Grammy’s» εκθέτει «τη γελοιότητα του ανθρώπινου είδους, τη γελοιότητα των δικών μου συναισθημάτων και πώς τα αντιλαμβάνομαι. Την ίδια στιγμή που σκέφτομαι “ρε μαλάκα Γιάννη, σιγά τώρα, τι δίνεις συνέντευξη, ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτά που θα πεις;” λέω“δίνω μια συνέντευξη για να προμοτάρω τη δουλειά μου”. Αυτή η εσωτερική σύγκρουση μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα και αστεία ταυτόχρονα και χαίρομαι που μπορώ να το δω αυτό και να το σχολιάζω».
Συζητάμε για το βραβείο Χορν με το οποίο τιμήθηκε πέρυσι και πόσο άλλαξε τη ζωή του. «Χάρηκα πάρα πολύ με το βραβείο, έθρεψα τη φιλοδοξία του καλλιτέχνη. Από την άλλη όμως ο κόσμος παραμένει ίδιος. Κάποιοι θεωρούν ότι όταν έχεις βραβευτεί πρέπει να είσαι κάπως. Ότι ο κόσμος περιμένει κάτι από σένα. Αυτό εύκολα μπορεί να σε αγχώσει και να σε οδηγήσει στην αλαζονεία».
Χιούμορ το ελληνικόν
Αυτοσαρκάζονται οι Ελληνες; «Δεν είμαστε του εγκεφαλικού χιούμορ κι αυτό μου αρέσει. Μας αρέσουν τα αστεία της πρώτης δημοτικού, αλλά υπάρχει και όριο: να τα κάνεις από επιλογή και όχι από ανάγκη». Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν του αρέσει το εγχώριο stand up. «Με κουράζει λίγο που μένουμε στα αστεία για την Ελληνίδα μάνα, τις αφηγήσεις από τις αίθουσες αναμονής του οδοντιάτρου. Αυτές τις ιστορίες δηλαδή που δεν φτάνουν σε σουρεαλισμό, ενώ είμαστε σουρεάλ λαός. Νιώθω ότι το stand up δεν έχει ευδοκιμήσει εδώ γιατί ένας γέρος στον δρόμο μπορεί να αφηγηθεί μια πολύ πιο αστεία ιστορία από εκείνη που θα σκαρφιστεί ο οποιοσδήποτε stand up comedian».
Σε μια δική του stand up παράσταση υπάρχει χώρος για σχολιασμό πολιτικών προσώπων; «Οχι, γιατί μου φαίνεται πασέ. Πρόκειται για χιούμορ που κρατάει από την αρχαιότητα, δεν νομίζω ότι μπορώ να βρω καλύτερο τρόπο να το κάνω. Υπάρχουν κωμικές καταστάσεις σε πολιτικό επίπεδο, απλώς δεν νιώθω ότι αυτό αφορά τον πολύ κόσμο. Δεν είναι αστείο να σου πω π.χ. ότι ο Τσίπρας έκανε αυτό ή εκείνο. Είναι σαν να κάνεις χιούμορ με την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, ένα θέμα που συζητιέται από τη δεκαετία του ’70. Τι καινούργιο μπορείς να πεις; Προτιμώ σε αυτή την περίπτωση να φτιάξω μια αλληγορία». Ο ίδιος νιώθει πολιτικοποιημένος; «Μπορείς να με πεις απολιτίκ, όμως δεν διαφέρω πολύ σε αυτό από τους συνομηλίκους μου».
Info
Η παράσταση «Life before Grammy’s» παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα στις 21.30 στο Γυάλινο UpStage.
