«Κοίτα γύρω» μας παρακινεί ο γνωστός τραγουδιστής και με αφορμή την παραίνεσή του συναντηθήκαμε για να μιλήσουμε για όλα
Θυµάµαι το 1998 στη Λήµνο που έκανα τη στρατιωτική µου θητεία. Από παντού ακουγόταν µια ερωτική µπαλάντα µε την αισθαντική φωνή ενός νέου τραγουδιστή που ορκιζόταν στο «Τσιγάρο» που κρατούσε. Ο τραγουδιστής αυτός ήταν ο Γιάννης Κότσιρας, ακόµη µια αντρική φωνή που εµφανίστηκε στην απόλυτη παντοδυναµία του λεγόµενου «έντεχνου».
Ευτυχώς δεν επρόκειτο για φωνή-πυροτέχνηµα. Συνέχισε να απασχολεί τη δισκογραφία τα επόµενα χρόνια µε επιλογές που απέδειξαν πως δεν επαναπαύτηκε σε ένα συγκεκριµένο στιλ τραγουδιού. Για την ακρίβεια µέχρι σήµερα συνεχίζει να είναι παραγωγικός και δραστήριος τόσο µε καινούργια τραγούδια όσο και µε µια µόνιµα επιτυχηµένη παρουσία στις µουσικές σκηνές. Στη συνέντευξη που κάναµε µε αφορµή τον νέο δίσκο «Κοίτα γύρω» που µόλις κυκλοφόρησε ο Γιάννης Κότσιρας µίλησε για όλους και για όλα και οµολογώ ότι µε εντυπωσίασε µε την εξοµολογητική του διάθεση, τη σθεναρή πολιτική του άποψη και κυρίως µε όλη εκείνη τη συγκίνηση που αποπνέει ένας αυθεντικός καλλιτέχνης.
Την ώρα που σας περίµενα ανακοινώθηκε η δικαστική απόφαση για τα ελαφρυντικά στη δίκη της Χρυσής Αυγής: κανένα ελαφρυντικό για την ηγετική οµάδα. ∆εν µπορώ να µη ζητήσω την άποψή σας.
∆εν το περίµενα, να πω την αλήθεια. Περίµενα ότι όλο και κάνα ελαφρυντικό θα έβρισκαν. Θα πάρει χρόνο µέχρι να ολοκληρωθεί η ιστορία αλλά θεωρώ πολύ αισιόδοξο αυτό που µου λέτε, κυρίως σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της ∆ικαιοσύνης. Αισιόδοξο επίσης βρίσκω αυτό το αίσθηµα ανακούφισης σε πολύ µεγάλο κοµµάτι του ελληνικού λαού. Από κει και πέρα δεν είµαι πολύ αισιόδοξος. Ο φασισµός στους ανθρώπους, σε αυτό το 10% έστω, υπάρχει και θα πρέπει να τους δείξουµε τον σωστό δρόµο, να το πω απλά. Να τους δηµιουργήσουµε ως συµπολίτες τους και ως πολιτεία την ανάγκη να ψαχτούν λίγο περισσότερο.
Κάτι που ζητάω απ’ όλους τους συναδέλφους σας είναι να µου σχολιάσουν τα ονόµατα που ξαναβγήκαν στην επιφάνεια και που είχαν στηρίξει µε κάποιον τρόπο τη Χρυσή Αυγή.
Υπήρχε µια περίοδος που το πολιτικό σύστηµα είχε απογοητεύσει όλο τον κόσµο. Κάποια κρυµµένα στοιχεία, κυρίως στους κόλπους της Ν∆, αποφάσισαν να βγουν πιο µπροστά και να δηµιουργηθεί το ρεύµα που ενίσχυσε τη Χρυσή Αυγή. ∆εν λέω ότι δηµιούργησε τη Χρυσή Αυγή, γιατί αυτή υπήρχε από το ’80. Είναι ένας κόσµος που δεν ασχολείται µε την πολιτική και που βάζω στοίχηµα ότι δεν είχε ιδέα τι ήταν η Χρυσή Αυγή, την έµαθαν δηλαδή από τα κανάλια. ∆εν µπορώ να κατηγορήσω κάποιον που εκείνη την εποχή πίστεψε ότι θα ψηφίσει κάτι τάχα µου αντισυστηµικό, σύµφωνα και µε τα δελτία ειδήσεων των ηµερών.
Μα ακριβώς εκεί είναι το θέµα: ποιοι έκαναν support στην εγκληµατική οργάνωση από το 2012 µέχρι χθες.
Εκεί είναι το πρόβληµα, συµφωνώ, όπως και στην πολιτική τάξη που αντιµετώπισε εξαρχής τη Χρυσή Αυγή ως κάτι νόµιµο. Εµείς όµως που ζούµε στην Αθήνα και πολιτικοποιούµαστε από τα 14 µας ξέραµε πάρα πολύ καλά ότι η συγκεκριµένη οργάνωση ήταν εγκληµατική. Και το γνώριζαν και οι παλιοί δηµοσιογράφοι. Και το γνώριζαν και τα στελέχη όλων των κοµµάτων. Συνεπώς δεν µπορώ να κατηγορήσω τον κόσµο που αποφάσισε να ψηφίσει κάτι το οποίο τα κανάλια του παρουσίασαν ως αντισυστηµικό. Συγγνώµη αλλά δεν µπορώ. Πλέον καθώς όλοι καταλαβαίνουµε τι ακριβώς πρεσβεύουν αυτές οι οργανώσεις, καλό θα ήταν να αναιρέσουµε παλιότερες δηλώσεις. Νοµίζω ότι όποιος βγει και πει «έκανα λάθος, ζητώ συγγνώµη, µπερδεύτηκα» θα συγχωρεθεί. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι που πήραν συγκεκριµένη θέση επιχειρηµατολογώντας γιατί στηρίζουν τη Χρυσή Αυγή. Θα έλεγα ότι αυτοί κατατάσσονται στους φίλους των εγκληµατιών. ∆ιάβασα µέχρι και για τον Μπέζο και φρίκαρα. Τον Γιάννη τον ξέρω πολλά χρόνια και ήταν υποψήφιος µε τη ∆ΗΜΑΡ, έχει περάσει από την Αριστερά.
Πριν από λίγες µέρες γίνατε 51 χρόνων. Είναι οριακή ηλικία τα -ήντα και πάνω;
Όχι. Η οριακή ηλικία ξεκίνησε από όταν δηµιούργησα την οικογένειά µου. Η µεγάλη στιγµή ήταν η γέννηση του πρώτου µου γιου πριν από τέσσερα χρόνια. Έχω και άλλον ένα που είναι στα δύο σήµερα. Έγινα µεγαλοµπαµπάς, αυτό όµως ήταν που άλλαξε την οπτική µου απέναντι στα πάντα.
Αν σας έλεγε κάποιος ότι πρέπει να επιλέξετε µεταξύ οικογένειας και καριέρας, τι θα κρατάγατε;
Αν αύριο το πρωί έρθει η γυναίκα µου –γιατί µόνο εκείνη θα µπορούσε να µου θέσει τέτοιο δίληµµα– και µου πει «δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, σε θέλουµε πιο πολύ στο σπίτι», θα διάλεγα το σπίτι.
Μάλλον δεν σας έχει τεθεί ακόµη τέτοιο δίληµµα.
Όχι. ∆εν έχει ενοχληθεί η γυναίκα µου. Κατάγοµαι από οικογένεια µε πατέρα ναυτικό και µου έλειπε πάρα πολύ ο πατέρας µου. Αυτό δεν θέλω να το ζήσουν τα παιδιά µου. Ειλικρινά µιλάω. Είναι µια µεγάλη πληγή που όσο µεγαλώνεις µεγαλώνει κι αυτή…
Τους έχετε τους γονείς σας;
Όχι. Τους έχασα και τους δύο. Τη µάνα µου την έχασα φέτος, την 1η Απριλίου, µες στον κορονοϊό. Ήταν πάρα πολύ έντονο το αίσθηµα της ορφάνιας, ειδικά όταν έχασα τη µάνα µου. Υπάρχουν πράγµατα που τα θεωρείς δεδοµένα στη ζωή σου και όσο ζει η µάνα είναι ένα από αυτά. Είναι µονίµως εκεί, από όταν είµαστε µωρά παιδιά. Αυτός ο οµφάλιος λώρος κόβεται µόνο µε τον θάνατο και τότε το συνειδητοποιείς.
∆ηλώνετε λαϊκό παιδί, ένας άνθρωπος λαϊκών καταβολών.
Ακριβώς. Είµαι ένας άνθρωπος που δουλεύω από τα δώδεκά µου, αφού κάθε καλοκαίρι µε έβαζε η µάνα µου και δούλευα. Με το που τελείωσα το σχολείο ξεκίνησα δουλειά, πήγα φαντάρος και µετά ξανάπιασα δύο δουλειές, το πρωί στο επιπλάδικο και το βράδυ στο Περιβόλι τ’ Ουρανού.
∆ουλεύατε από τόσο µικρός ως τραγουδιστής;
Το ’90 ξεκίνησα να τραγουδάω, στα 21 µου, σχετικά µεγάλος. Πριν δούλευα σε συνεργείο αυτοκινήτων, έβαζα κεραίες στα σπίτια, έκανα σε εργοστάσιο σωλήνων και σε οικοδοµές. Σε κεραµικά και σε τυπογραφείο επίσης, αλλά η αγαπηµένη µου δουλειά ήταν στα ηλεκτρονικά. Μεγάλωσα στους Αµπελόκηπους και µετά στο Μαρούσι, εξαιτίας µιας πνευµονίας που είχα πάθει και οι γιατροί σύστησαν να παίρνω καθαρό αέρα στα βόρεια προάστια. Η µάνα µου από την άλλη δεν µπορούσε να δουλέψει γιατί έκανε την πιο δύσκολη δουλειά, ήταν σύζυγος ναυτικού, έκανε τα πάντα, οικονοµολόγος, γιατρός, νοικοκυρά, µάνα.
Και πώς βρεθήκατε στο Περιβόλι τ’ Ουρανού;
Γνώρισα τον Χρήστο Κωνσταντίνου τον µπουζουξή και του λέει ο ιδιοκτήτης: «Ρε συ, ο πιτσιρικάς τραγουδάει». «Να έρθει το βράδυ να τον ακούσω» είπε ο Χρήστος κι έτσι πήγα, µε άκουσαν και µε πήραν. Εκεί τραγουδούσε ο ∆ηµήτρης Κοντογιάννης, αν θυµάµαι καλά. Λαϊκορεµπέτικα λέγαµε, από Τσιτσάνη µέχρι Ρασούλη. Ε όταν ξεκίνησα εκεί σταµάτησα τις άλλες δουλειές.
Θα ήταν καλύτερο το µεροκάµατο.
Πολύ καλύτερο. Έπαιρνα 2.500 δραχµές από την πρωινή δουλειά και 7.000 τα βράδια, οπότε δεν χρειαζόταν να κάνω και τα δύο. ∆ουλεύοντας από πολύ µικρός ήξερα την αξία του µεροκάµατου. Η µέχρι τότε επαφή µου µε τη µουσική ήταν εκείνα ακριβώς τα λαϊκορεµπέτικα, αλλά και πάρα πολύ Ξαρχάκος, Λοΐζος και Θεοδωράκης. Από τους φίλους της αδερφής µου που ήταν στην ΚΝΕ άρχισα να ανακαλύπτω το ρεµπέτικο. Ταυτόχρονα άκουγα και πολλές ροκιές. Τα αγαπηµένα µου ακούσµατα ήταν, είναι και θα είναι οι Pink Floyd και οι Queen. Ναι µεν ροκ, αλλά µε πιο έντεχνες φόρµες.
Την ηµέρα των φετινών γενεθλίων σας κυκλοφόρησε ο καινούργιος προσωπικός σας δίσκος. Αναρωτιέµαι ποιο τραγούδι θα µπορέσει να ξεχωρίσει σε µια εποχή που τα ραδιόφωνα παίζουν ένα τραγούδι µόνο.
Από τον συγκεκριµένο δίσκο ήδη έχουν ξεχωρίσει πέντε τραγούδια. Νοµίζω πως το οµότιτλο, το «Κοίτα γύρω», σε δικούς µου στίχους, µπορεί να µη γίνει σουξέ µε την έννοια που ξέρουµε, αλλά είναι ολοζώντανο τραγούδι. Όταν το έγραφα ήταν η επιδηµία του Η1Ν1 και είχα γράψει για τις «αρρώστιες που τρόµο κερνάνε». Πριν από δύο χρόνια που κάηκε το Μάτι ξύπνησα την εποµένη και δεν πέταγε κανένα πουλί εδώ πέρα. Άλλαξα τον στίχο, τον έκανα «τα πουλιά σταµατούν να πετάνε». Σήµερα επανήλθα στον αρχικό στίχο λόγω κορονοϊού. Σηµειωτέον, το τραγούδι αυτό ήταν ένα γράµµα στους γιους µου, το οποίο θέλω να διαβάσουν όταν δεν θα µπορώ να τους το τραγουδήσω. Ήθελα να τους το αφήσω κληρονοµιά.
Έχουν εποµένως βιωµατικό χαρακτήρα τα νέα σας τραγούδια.
Απόλυτα. Βλέπω επίσης ότι ο κόσµος προτιµά και τον «Άγριο ανθό» που το λέµε µαζί µε τον Μίλτο µου, τον Πασχαλίδη, αλλά και ένα αλά παλαιά ζεϊµπέκικο του Μαχαίρα και του Σταύρου. Αυτά τα δύο φαίνεται να «τσιµπάνε» από τα υπόλοιπα και δεν το περίµενα. Το βλέπω στα views. Πάντως µιλάµε για έναν ακόµη παρεΐστικο πολυσυλλεκτικό δίσκο µου, στον οποίο κάλεσα µεταξύ άλλων τον Μαχαίρα, τον Γερµενή, την Μπάµπαλη, τον Χρήστο ∆άντη, τον Γιώργο Καραδήµο, τον Ανδρέα Κατσιγιάννη.
Κάθε καινούργια δουλειά επιτάσσει live. Τι σκοπεύετε να κάνετε; Η Λίνα Μενδώνη ανακοίνωσε τα νέα µέτρα κατά του κορονοϊού τα οποία προβλέπουν 30% πληρότητα.
Στα 30 χρόνια που τραγουδάω είναι η πρώτη φορά που αισθάνοµαι ότι έχω αντιπάλους τους πολιτικούς. Νιώθω σαν η πολιτική να έχει αποφασίσει να εξαφανίσει τον πολιτισµό. ∆εν µπορώ να καταλάβω γιατί. Αποφασίζουν για τους πάντες και ξεχνάνε τους ανθρώπους που δουλεύουν για τον πολιτισµό. Ασε τους πέντε έξι µεγαλοτραγουδιστές που βγάζουν τα πολλά χρήµατα. Εδώ φαίνεται σαν να θέλουν να εκδικηθούν όλους τους άλλους, τους εργαζοµένους που παράγουν πολιτισµό: τους σκηνοθέτες, τους στιχουργούς, τους ηθοποιούς, τους συνθέτες.
Πιστεύετε ότι ανάγεται στα όρια του προσωπικού πλέον;
∆ιαισθάνοµαι ότι αγγίζει τα όρια του προσωπικού, σαν να θέλουν κάποια άτοµα µέσα από την κυβέρνηση να εκδικηθούν µε έναν τρόπο τους καλλιτέχνες. ∆εν µπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Ή αυτό συµβαίνει ή είναι ακατάλληλοι να διαχειριστούν τον πολιτισµό. Χωρίς καµία αντιπολιτευτική διάθεση, πολύ φοβάµαι ότι το αµέσως επόµενο διάστηµα εάν δεν αλλάξουν τροπάρι, θα έχουµε ειδικά στον πολιτισµό ανθρωπιστική κρίση. Χάνουν σπίτια φίλοι µου, έχω άστεγους γνωστούς αυτήν τη στιγµή. Αναγνωρίζω τη δύσκολη συγκυρία σε όλους τους τοµείς, αλλά χρειάζονται αλλαγές. ∆εν µιλάω έτσι επειδή ιδεολογικά είµαι εντελώς αντίθετος µε τη Ν∆, αλλά επειδή η εποχή επιτάσσει γρήγορες κινήσεις και κοινωνική ευαισθησία.
INF0
Το άλμπουμ «Κοίτα γύρω» του Γιάννη Κότσιρα κυκλοφορεί από τη Minos-EMI