Φεύγοντας από το Μπρούκλιν μετά την –αποτυχημένη– απόπειρα των Antetokoun-bros να κουρσέψουν τον διαγωνισμό καρφωμάτων του 2015, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έδωσε μία υπόσχεση στον εαυτό του: «Δεν πρόκειται να εμφανιστώ ξανά στο τριήμερο των Αστέρων μέχρι να αξιωθώ να παίξω στο κανονικό All-Star Game».
Την επόμενη χρονιά, τον κάλεσαν να λάβει μέρος στον σαββατιάτικο διαγωνισμό Skills Challenge, που μοιάζει κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του: επίδειξη σουτ, πάσας, ντρίμπλας και άλλων δεξιοτήτων, με αντίπαλο το χρονόμετρο. Ο Γιάννης θυμήθηκε τον όρκο του και αρνήθηκε. «Το 2017 θα παίξω, όχι Σάββατο, αλλά Κυριακή» είπε μέσα του. Δεν φανταζόταν όμως ότι η ομόφωνη ψήφος κοινού, παικτών και δημοσιογράφων θα τον έστελνε… σούμπιτο στη βασική πεντάδα της Ανατολής.
Λίγες ώρες πριν από το παρθενικό All-Star Game της καριέρας του, το πρώτο από τα πολλά που ασφαλώς θα ακολουθήσουν εφόσον έχει την υγειά του και συνεχίσει να προοδεύει, ο Giannis της Ελλάδας και του παγκόσμιου μπάσκετ, ο ίδιος Γιάννης που έπαιξε χαριστικά, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, στο ελληνικό «ματς των αστέρων» εγχώριας κατανάλωσης προ τετραετίας στην Πάτρα, ανοίγει την καρδιά του στο Documento σε μια συνέντευξη που πέρασε από σαράντα κύματα. Διότι, πολύ απλά, ο Γιάννης πριν από ενάμιση μήνα κατέβασε τους διακόπτες…
«Θέλεις να σου δείξω το κινητό μου για να μετρήσεις τα μηνύματα που μου έστειλαν μετά το νικητήριο καλάθι που πέτυχα στη Νέα Υόρκη; Όταν πήγα στα αποδυτήρια και το άνοιξα, δεν πίστευα στα μάτια μου. Έχετε 1.059 νέα μηνύματα, έγραφε». Χίλια πενήντα εννέα. Για ένα ματσάκι της κανονικής περιόδου. Και η ψηφοφορία για το All-Star Game βρισκόταν ακόμη στο ξεκίνημά της. «Είχα τρελαθεί» ομολογεί. «Μπούχτισε το μυαλό μου και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Με ήθελαν από το «ESPN», από το «Sports Illustrated», από το «SLAM», από παντού. Αποφάσισα λοιπόν να απομακρυνθώ λίγο, για να ηρεμήσω».
Πενήντα μέρες τώρα, ο Γιάννης δεν έκανε ούτε μία δήλωση. «Θα τα ξαναπούμε μετά το All-Star» έλεγε σε όποιον πλησίαζε με ανοιχτό μικρόφωνο. Συχνά άφηνε το κινητό του στους γονείς του και δεν εμφανιζόταν ούτε για να υπογράψει εμπορικά συμβόλαια. Σε μία τουλάχιστον περίπτωση χρειάστηκε να ταξιδέψει σε άλλη πόλη η κοπέλα του, Μαράια, για να του δώσει κάποια χαρτιά χέρι με χέρι. Ταυτόχρονα με τον όρκο σιωπής ήρθε και η κατρακύλα. Οι Μπακς μέτρησαν 10 ήττες σε 11 αγώνες και βρέθηκαν έξω από την οκτάδα των πλέι οφ της Ανατολικής Περιφέρειας. Ο ίδιος ο Γιάννης δυσκολεύτηκε να ξαναβρεί τον καλό εαυτό του έπειτα από μια ίωση που τον καθήλωσε μερικές μέρες στο κρεβάτι.
Όταν επέστρεψε στο γήπεδο, δεν είχε την ενέργεια για να κουβαλήσει την ομάδα στις πλάτες του. Ο σοβαρός τραυματισμός του «διόσκουρου» Τζαμπάρι Πάρκερ, που θα μείνει 12 μήνες έξω, πολλαπλασίασε τα γκρίζα σύννεφα. Κάπου μέσα στην παγωνιά του Γενάρη, ο Γιάννης έχασε προσωρινά ό,τι πολυτιμότερο έχει: το χαμόγελό του. Το ξαναβρήκε όταν η ομάδα επέστρεψε στις νίκες με δικά του όργια, όπως οι 41 πόντοι που έβαλε στους Λέικερς, την ομάδα του θρυλικού Μάτζικ Τζόνσον, με τον οποίον συγκρίνουν τον Γιάννη οι αμετροεπείς…
Ήρθε η ώρα
Ήταν, πλέον, η ώρα της συνέντευξης. Μας την είχε υποσχεθεί πριν ξεκινήσει το δίμηνο της ομερτά. «Θα σου στείλει τις απαντήσεις γραπτώς μέχρι την Τετάρτη» δεσμεύτηκε ο ατζέντης του –και πολύτιμος αρωγός– Γιώργος Πάνου. Οπερ και εγένετο, μέσω του Whatsapp! Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου λάβαμε γράμμα από το Μπρούκλιν, όπου έπαιζαν το επόμενο βράδυ οι Μπακς. Ο Γιάννης είναι παιδί της εποχής του, αλλά του αρέσει και να γράφει, στα αεροπλάνα και στα ταξίδια. Το μόνο κακό στην ηλεκτρονική αλληλογραφία είναι ότι δεν μάθαμε ποτέ τον γραφικό του χαρακτήρα! Χρησιμοποιεί όμως σωστά τη γλώσσα, χωρίς ορθογραφικά λάθη και χωρίς Greeklish. Και στο σχολείο, άλλωστε, υπήρξε καλός μαθητής.
Τι πιστεύεις ότι «χρωστάς» στην Ελλάδα, αφού αυτή δεν σου έχει προσφέρει τίποτε; Το μόνο που σου δώσαμε ήταν ένα διαβατήριο. Και αυτό μόνο όταν φοβήθηκαν ότι δεν θα συμμετάσχεις στην εθνική.
Η σχέση με τη χώρα σου ποτέ δεν μπορεί να βασιστεί στο τι σου «χρωστάει» ή σε ό,τι της οφείλεις. Ούτε κρίνεται από ένα διαβατήριο ή από τις δυσκολίες της καθημερινότητας.
Ναι, αλλά είναι γεγονός ότι σου έδωσε μόνο το διαβατήριο.
Με ρωτάς τι σημαίνει η χώρα που έδωσε την ευκαιρία στους γονείς μου να γεννήσουν τέσσερα παιδιά, να πάνε στο σχολείο, να βρουν μια γειτονιά και μια εκκλησία που τους αγκάλιασε; Επίσης ανθρώπους που πίστεψαν σε εμένα και τον αδελφό μου πριν καν εμείς πιστέψουμε στον εαυτό μας, αλλά και φίλους που ήταν πάντα εκεί. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω.
Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε δεκαπέντε χρόνια από τώρα; Επαγγελματικά και προσωπικά.
Θα θέλω να είμαι σε θέση να παίζω στο υψηλότερο επίπεδο που θα επιτρέπει το σώμα μου. Και από την κερκίδα να με παρακολουθούν τα παιδιά μου και η οικογένειά μου.
Εκτός από τους παίκτες του ΝΒΑ, μελετάς το παιχνίδι Ευρωπαίων ή άλλων Ελλήνων; Τι έχεις αντιγράψει από τους πρώην συμπαίκτες σου στην εθνική;
Έβλεπα μπάσκετ πολύ πριν πάω στο ΝΒΑ και παίξω στην εθνική ομάδα. Πάντοτε θαύμαζα την οξυδέρκεια και την ομαδικότητα των Παπαλουκά και Διαμαντίδη. Έκαναν το παιχνίδι να μοιάζει τόσο απλό. «Διάβαζαν» με το μυαλό τους τέσσερις, ίσως και πέντε πάσες το δευτερόλεπτο, ενώ εμείς και χωρίς σφυγμούς άντε να βλέπαμε από την τηλεόραση μόνο τη μία! Προσπαθώ πολύ να τους μοιάσω σε αυτό τον τομέα.
Τι είναι αυτό που σε κρατάει προσγειωμένο, τώρα που σου συμβαίνουν πράγματα που ούτε καν είχες διανοηθεί; Ποια σκέψη είναι το «φρένο» όταν πάει να ξεφύγει το μυαλό;
Προσπαθώ να μην ξεχνώ από πού έρχομαι και τι θυσίες έχουν κάνει οι γονείς μου για να μπορώ να απολαμβάνω το σήμερα.
Έχεις βρεθεί μπροστά σε πειρασμούς; Τι είδους πειρασμούς; Πόσο εύκολο είναι να αντισταθεί ένας νέος 20-22 χρόνων όταν του προσφέρονται τα πάντα στο πιάτο;
Για να είμαι ειλικρινής, τα τέσσερα τελευταία χρόνια η ζωή μου είναι προπονητήριο, σπίτι, αεροδρόμιο, αγώνας και πάλι από την αρχή! Πιστεύω στην πειθαρχία και στην αναγκαιότητα της ρουτίνας, ώστε να βγει αυτό το πολύ δύσκολο πρόγραμμα.
Σε αυτά τα τριάμισι χρόνια που ζεις στην Αμερική, υπήρξαν στιγμές που φοβήθηκες ότι τα πράγματα δεν θα πάνε καλά; Πώς το αντιμετώπισες; Πώς ξεπερνάς τις σκοτεινές στιγμές;
Δεν έχω μάθει να ζω με φόβο. Σίγουρα τα πράγματα δεν ήταν πάντα τέλεια και ούτε θα γίνουν. Αλλά στο μπάσκετ, όπως και στη ζωή, όλα είναι δράση – αντίδραση. Δεν υπάρχει περιθώριο για παύση. Πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος να αντεπεξέλθεις.
Πώς θα ήθελες να σε θυμούνται στο μέλλον; Οχι μόνο ως αθλητή, αλλά και ως προσωπικότητα. Ο Σπύρος Γιαννιώτης είπε ότι θέλει να λένε γι’ αυτόν ότι ήταν καλός άνθρωπος.
Θα ήθελα να με θυμούνται ως καλό γιο, καλό αδελφό, καλό συμπαίκτη και καλό συνάνθρωπο.
Τι σημαίνουν για σένα τα χρήματα; Με ποιον τρόπο άλλαξαν τη ζωή σου;
Όσοι με γνωρίζουν καλά ξέρουν ότι οι προτεραιότητες στη ζωή μου παραμένουν οι ίδιες. Τα χρήματα έδιωξαν το άγχος της επιβίωσης και χάρισαν στα μικρότερα αδέλφια μου την ευκαιρία να σπουδάσουν, κάτι που ούτε εγώ ούτε ο Θανάσης καταφέραμε τελικά.
Τι ήταν το πρώτο ακριβό πράγμα που αγόρασες για τον εαυτό σου και για την οικογένειά σου;
Στους γονείς μου έκανα δώρο ένα ταξίδι.
Υπάρχει κάτι που λείπει από τη ζωή σου; Κάτι που είχες και δεν έχεις τώρα;
Προφανώς μου λείπει η παρέα μου από την παλιά γειτονιά. Θα ήθελα επίσης να είχα ελεύθερο χρόνο για να κάνω πράγματα με τους δικούς μου ανθρώπους. Αυτοί είναι που μου προσφέρουν την απόλυτη πνευματική και ψυχική ισορροπία. Για τους δικούς μου ανθρώπους άλλωστε είμαι ακόμη ο Γιαννάκης! Είχα, έχω και θα έχω πάντα την ανάγκη να τους αισθάνομαι δίπλα μου. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την αναζήτηση της ανεξαρτησίας.
Ποιο ματς θα ήθελες να ξαναπαίξεις, είτε για να το ευχαριστηθείς από την αρχή είτε για να αλλάξεις το αποτέλεσμά του;
Εννοείται πρώτο και… χειρότερο το Κηφισιά – Φιλαθλητικός, που έκρινε την άνοδο της Α1. Ήθελα φεύγοντας να αφήσω την ομάδα μου στην Α1, αλλά δυστυχώς χάσαμε. Επίσης τον αγώνα Ελλάδα – Ισπανία, από το Ευρωμπάσκετ του 2015 στη Γαλλία. Εάν είχαμε 2 λεπτά ακόμη, είμαι βέβαιος ότι θα τους κερδίζαμε.
Γιάννη, τι σε κάνει να πεισμώνεις περισσότερο;
Η ήττα. Τίποτε δεν με θυμώνει πιο πολύ από ένα χαμένο ματς. Ο μόνος τρόπος για να το ξεπεράσω είναι να δουλέψω πιο σκληρά, ώστε να κερδίσω το επόμενο παιχνίδι. Πολλές φορές φέρνω στο γήπεδο τα μικρά αδέλφια μου για να προπονηθούμε μαζί.
Συμπλήρωσε την παρακάτω φράση με όσες λέξεις θέλεις: «Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι…». Όσο περισσότερες γράψεις τόσο το καλύτερο!
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι παιδί που πιστεύει στη σκληρή δουλειά και γνωρίζει ότι τίποτε δεν χαρίζεται στη ζωή. Δεν αφήνει μέρα να πάει χαμένη και προσπαθεί καθημερινά να βελτιώνεται, στο παρκέ αλλά και έξω από το γήπεδο…
Mπάσκετ και έρωτας
Ο Giannis είναι παιδί που πιστεύει στη σκληρή δουλειά και γνωρίζει ότι τίποτε δεν χαρίζεται στη ζωή. Δεν αφήνει μέρα να πάει χαμένη και προσπαθεί καθημερινά να βελτιώνεται, στο παρκέ αλλά και έξω από το γήπεδο. Υπήρξαν και ερωτήσεις που έμειναν αναπάντητες. Για το μεταναστευτικό, για τις διαφορές ανάμεσα στην αμερικανική και την ελληνική κοινωνία, για τα πρότυπά του εκτός γηπέδων, για τις εξωγηπεδικές στιγμές που θα ήθελε να ζήσει ξανά και ξανά. Ο Γιάννης δεν θέλει να ξανοιχτεί σε βαθιά νερά, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας. Προς το παρόν, η ζωή του είναι (λόγια του Φώτη Κατσικάρη) «μπάσκετ, μπάσκετ και λίγο ακόμη μπάσκετ». Και φυσικά είναι οικογένεια αλλά και… Μαράια! «Ι love you μωρό μου» έγραψε στο Instagram κάτω από αγαπησιάρικο ενσταντανέ το πρωί της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου, λίγο προτού πιάσει χαρτί, μολύβι και πληκτρολόγιο. Τους αφήσαμε να γιορτάσουν τον έρωτά τους. Εμάς, πάντως, ο Γιάννης μας έκανε να ερωτευτούμε ξανά το μπάσκετ…
