Ο γαλαζοαίματος γιος του Μητσοτάκη, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης καλά θα κάνει, προτού ανοίξει το στοματάκι του να θυμηθεί κάτι που μας έμαθαν στο δημοτικό. Στα δημόσια σχολεία μας δίδαξαν κάτι που λέγεται συντακτικό: Υποκείμενο-Ρήμα –Αντικείμενο. Η φράση «Αυτοί δεν απλοί τραγουδιστές» δεν έχει ρήμα, μοιάζει λίγο με την κοίτη του πατέρα του. Έλεος, πια με τους ακριβοπληρωμένους αγράμματους.
Προφανώς, για τον χρυσό διάδοχο της οικογένειας Μητσοτάκη καλλιτέχνες δεν είναι όσοι και όσες συμμετέχουν στην συναυλία για την ειρήνη και την αλληλεγγύη των λαών. Για την οικογένεια Μητσοτάκη καλλιτέχνες είναι ο Ρουβάς, ο Λιγνάδης, η Μόνικα και η Πρωτοψάλτη με την καρότσα της.
Το πρόβλημα, όμως, του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη δεν είναι ούτε ο Εισβολέας, ούτε η Μποφίλιου κι ούτε φυσικά ο Δημήτρης Μητσοτάκης, το πρόβλημα του είναι πως η συναυλία είναι χωρίς αλισβερίσι, χωρίς μίζα. Έτσι, είναι, όταν σε μεγαλώνουν σαν να σου ανήκει όλος ο κόσμος, δεν μπορείς να εκτιμήσεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν χωρίς να αμειφθούν ή χωρίς να αρπάζουν.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν έμαθε ποτέ πως είναι να νοιάζεσαι, τι σημαίνει προσφορά. Νομίζει πως αλληλεγγύη είναι οι αγκαλιές της Κοσιώνη. Μετά, την εργαλειοποίηση της σχέσης του με τη Μαρία Σάκκαρη και το ξεπούλημα στα κανάλια, το μικρό Μητσοτάκη άρχισε να δαγκώνει, μόνο που τα δόντια του δεν μας τρομάζουν για αυτό να προσέχει την επόμενη φορά που θα ανοίξει το στόμα του.
