Για το ζεϊμπέκικο του Μανώλη Χιώτη

Απόσπασμα από το βιβλίο «Λαϊκά πορτρέτα ΙΙ – Μεγάλοι σολίστες του μπουζουκιού από τη δεκαετία του ’50 / Γιάννης Σταματίου (Σπόρος) – Μανώλης Χιώτης» (Eκδόσεις Μετρονόμος) του Γιώργου Αλτή με αφορμή τη σημερινή επέτειο από τη γέννηση του Μανώλη Χιώτη. Ο Χιώτης γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1921 και πέθανε στις 20 Μαρτίου 1970 (παρότι συχνά γράφεται ότι πέθανε στις 21).

 Μανώλης Χιώτης, αριστοκράτης και μάγκας

Σύμφωνα με μαρτυρίες, ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Μανώλης Χιώτης χορεύανε το καλύτερο ζεϊμπέκικο, το πιο μάγκικο. Ο φωτογράφος Τάκης Πανανίδης στο βιβλίο του «Τα θρυλικά του ’60-’65» (Eκδόσεις Ντέφι, 2004) αναφέρει σχετικά: «Χόρευε το καλύτερο ζεϊμπέκικο της οικουμένης κατά ομολογία των ιερών τεράτων και των ειδημόνων, αλλά ποτέ στα κέντρα όπου έπαιζε. Ενα αξέχαστο απόγευμα, αφού τελείωσα στο στούντιό μου την επίσημη φωτογράφηση του Μανώλη Χιώτη και της Μαίρης Λίντα για τις αφίσες της Columbia, ο Χιώτης μού είπε: “Έλα το βράδυ να μας δεις στου Μοστρού στην Πλάκα. Σε προσκαλούμε”. Πήγα και όταν τελείωσαν το πρόγραμμά τους ανέβηκα στο καμαρίνι τους και ο Χιώτης μου πρότεινε: “Είσαι για ένα ξενυχτάδικο;”. Και πήγαμε με το Φίατ του Χιώτη στο τότε διάσημο ξενυχτάδικο των καλλιτεχνών, στην Πίνδο του Αλεξανδριανού, στον Ποδονίφτη. Επαιζαν επτά μουσικοί και τραγουδούσαν ο Τζουανάκος με τον Τατασόπουλο. Αφού καθίσαμε, έπειτα από λίγο η ορχήστρα άρχισε να παίζει την εισαγωγή από το “Φτωχοκάλυβο” του Χιώτη και ο Τζουανάκος ανήγγειλε: “Χορεύει ο Μανώλης”. Ο Χιώτης σηκώθηκε, πήγε στην ορχήστρα και τους σταμάτησε λέγοντάς τους κάτι σιγά. Η ορχήστρα άλλαξε τόνο και ο Τζουανάκος άρχισε να τραγουδάει αντί το “Φτωχοκάλυβο” το “Ένας αλήτης πέθανε”. Χόρεψε το μισό τραγούδι θαύμα. Και κάθισε καταχειροκροτούμενος από όλους και από τον συγκινημένο δημιουργό του τραγουδιού, τον Κώστα Καπλάνη, που καθόταν με παρέα στο παρακείμενο τραπέζι».