Κι από κει που θα πετάγαμε τις μάσκες με τους εμβολιασμούς (τις οποίες ξανασκεφτόμαστε να βάλουμε), τώρα μάλλον θα χρειαστεί να τις φοράμε όχι για τον κορονοϊό αλλά για προστασία από τις στάχτες και τα αιωρούμενα σωματίδια που έχουν κατακλύσει σχεδόν ολόκληρο τον ελληνικό ουρανό. Οι πύρινες γλώσσες καταπίνουν αδηφάγα ό,τι βρουν μπροστά τους σε Εύβοια, Αττική, Ηλεία, Γρεβενά, Φωκίδα, Κιλκίς, Καρδίτσα, πιο πριν στη Ρόδο και σε τόσες άλλες περιοχές. Συνολικά 145 πυρκαγιές διάσπαρτες σε όλη την επικράτεια. Περιουσίες χάνονται και δασικές εκτάσεις σβήνονται μονομιάς από τον χάρτη, αφήνοντας πίσω τους μόνο πόνο, θλίψη, αγανάκτηση και τεράστια οικολογική καταστροφή.
Πριν μας επέβαλαν lockdown για να μας προστατέψουν από τον κορωνοϊό, τώρα λένε σε όσους δεν κινδυνεύουμε να κλειστούμε στα σπίτια μας με κλειστά παράθυρα και πόρτες για να μην εισπνεύσουμε τους τοξικούς αέριους ρύπους που έχουν προκληθεί από τις γιγαντιαίες φωτιές. Χωριά ολόκληρα εκκενώνονται, αφήνοντας τη φωτιά να σβήσει στη θάλασσα. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν δώσαμε έμφαση στην πρόληψη αλλά μόνο στην καταστολή. Οπως και στα Γεράνεια όρη, το αποδίδουμε στην κακή μας τύχη και περισσότερο βέβαια στην κλιματική κρίση, που τελευταία χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει και να καλύψει κάθε ανθρώπινη αβελτηρία, αστοχία, εκούσια αδιαφορία ή επενδυτικό συμφέρον.
Γιατί ναι μεν η κλιματική κρίση μπορεί να δημιουργεί ακραίες ξηροθερμικές συνθήκες που επιτείνουν τις φυσικές καταστροφές, αλλά δεν είναι αυτή που βάζει τις φωτιές ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά σημεία στην ίδια δασική ενότητα, η οποία ως διά μαγείας αποτελεί «αναπτυξιακό» φιλέτο για κάποιους μεγαλοεπενδυτές. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από μια πυρκαγιά αν θέλεις να «αξιοποιήσεις» μια δασική έκταση. Γλιτώνεις τεράστια έξοδα από τους εκβραχισμούς, τις διανοίξεις δρόμων, την κοπή των δέντρων, τη μεταφορά των κορμών αλλά κυρίως γλιτώνεις την οργή και τις αντιδράσεις των κατοίκων. Ενώ με τη φωτιά όλα λύνονται αφού η μοίρα το αποφάσισε έτσι…
Φταίει η κλιματική κρίση που περιμέναμε καύσωνα εδώ και δέκα μέρες, σύμφωνα με τα προγνωστικά μετεωρολογικά μοντέλα, αλλά οι φωτιές μάς έπιασαν με τις πιτζάμες με άνεμο 2-3 μποφόρ;
Φταίει η κλιματική κρίση που 15 Canadair δεν μπορούσαν να σηκωθούν γιατί δεν ήταν συντηρημένα ή
τους έλειπαν ανταλλακτικά;
Φταίει η κλιματική κρίση που δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις 5.066 δασοπυροσβεστών;
Φταίει η κλιματική κρίση που στο δασαρχείο της Πάρνηθας δεν υπάρχει ούτε ένας δασολόγος ή που στο δασαρχείο των Μεγάρων (με την πρόσφατη φωτιά στα Γεράνεια όρη) αυτήν τη στιγμή υπηρετεί μόνο ένας δασολόγος;
Φταίει η κλιματική κρίση που τα δασαρχεία ζητούσαν 17 εκατ. ευρώ για άμεσες ανάγκες και την υποστήριξη του έργου τους και τελικά έλαβαν μόνο 1,7 εκατ. ευρώ;
Φταίει η κλιματική κρίση που το υπουργείο Περιβάλλοντος νομοθετεί για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις αλλά την εφαρμογή αναλαμβάνει το υπουργείο Εσωτερικών μέσω των αποκεντρωμένων διοικήσεων όπου ανήκουν τα δασαρχεία;
Φταίει η κλιματική κρίση που ενόψει της αντιπυρικής περιόδου δεν γίνεται διαχείριση της καύσιμης ύλης σε δάση και δασικές εκτάσεις με άμεση εφαρμογή του άρθρου 60 του ν. 4280, που προβλέπει σύνταξη ολοκληρωμένου Εθνικού Σχεδίου Στρατηγικής Ανάπτυξης της Δασοπονίας;
Φταίει η κλιματική κρίση που σπανίζουν οι μελέτες διαχείρισης δασών που να προβλέπουν σε βάθος δεκαετίας συγκεκριμένα βήματα για την αραίωση και τον καθαρισμό ενός δάσους, για τη διάνοιξη και συντήρηση δασικών δρόμων με όλα τα απαραίτητα δασοκομικά μέτρα;
Φταίει η κλιματική κρίση που με νόμο υποβαθμίστηκε ο ρόλος των διαχειριστών φορέων των προστατευόμενων περιοχών;
Φταίει η κλιματική κρίση που τελευταίος περιβαλλοντικός νόμος (4685/20) ορίζει χρήσεις γης και μάλιστα πολεοδομικού χαρακτήρα σε προστατευόμενους δασικούς όγκους; Που ακόμη δεν υπάρχει δασολόγιο; Που (ΑΚΟΜΗ) δεν υπάρχουν δασικοί χάρτες;
Δεν φταίνε λοιπόν η κλιματική κρίση και τα αέρια του θερμοκηπίου. Φταίει το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολιτική ολοκληρωμένης διαχείρισης οικοσυστημάτων με έμφαση όχι μόνο στην καταστολή αλλά και στην πρόληψη αλλά και τη διαχείριση μετά την κρίση, που να εφαρμόζει τη διαχείριση των κρίσεων όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πηγή του προβλήματος, με το κατάλληλο πάντα θεσμικό οπλοστάσιο και η οποία να διαπερνά οριζόντια όλες τις τομεακές πολιτικές.
Φταίει ότι στην Ελλάδα πάντα τα δάση και οι δασικές εκτάσεις ήταν φτηνές γαίες προς εκμετάλλευση παντοιοτρόπως για την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου και τώρα πια χρηματιστικού, που μπορεί να μοχλεύεται στις αγορές. Πώς το είπανε; Τα δέντρα και τα δάση ξαναγίνονται,
Δεν φταίνε λοιπόν η κλιματική κρίση και τα αέρια του θερμοκηπίου. Φταίει το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολιτική ολοκληρωμένης διαχείρισης οικοσυστημάτων με έμφαση όχι μόνο στην καταστολή αλλά και στην πρόληψη και τη διαχείριση μετά την κρίση ωσάν να είναι αναλώσιμα υλικά και αδιαφορώντας για την αδιαιρετότητα του φυσικού περιβάλλοντος με τον άνθρωπο ακόμη και στο θέμα της προστασίας από την ανάδυση νέων επιδημιών. Η δε κρίση της βιοποικιλότητας για πολλούς δημοσιολογούντες παραμένει ακόμη άγνωστη λέξη. Το περιβάλλον έχει χρηστική αξία για τους λίγους (στη θέση των δασών χτίζω σπίτια, ξενοδοχεία ή ανεμογεννήτριες) και όχι ολοκληρωμένη αναπτυξιακή, κοινωνική και ατομική αξία στο πλαίσιο της ενδογενεακής και διαγενεακής ισότητας για τους πολλούς.
Δεν έχουμε λεφτά για να το προστατέψουμε οργανωμένα γιατί είναι δημόσιο. Οπως δεν έχουμε λεφτά για τη δασική υπηρεσία, τα δημόσια νοσοκομεία, την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, τα δημόσια σχολεία, τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς… Ακριβώς γιατί όλα τα παραπάνω δεν έχουν κέρδος, δεν θα θησαυρίσουν κάποιοι. Αν όμως ιδιωτικοποιήσω τα παραπάνω, κάποιοι θα έχουν καλό και σημαντικό κέρδος…
Γι’ αυτό κι αν δεν ψηφιστεί νόμος από όλα τα κόμματα στη Βουλή, με την αρωγή της προέδρου της Δημοκρατίας, που να απαγορεύει αυστηρά σε αναδασωτέες και καμένες εκτάσεις οποιαδήποτε αλλαγή χρήσης για τα επόμενα 30 χρόνια εκτός του δασικού προορισμού τους, τα όμορφα χωριά μας θα εξακολουθήσουν όμορφα να καίγονται!
Για το δημόσιο συμφέρον, βρε γαμώτο!
