Με αφορμή την παρέμβαση του «Νέστορα» της αριστεράς Γ. Δραγασάκη, όπως και άλλων στελεχών, θέλοντας να εκφράσουν την αγωνία για το μέλλον της αριστεράς που ακρογωνιαίος λίθος θεωρείται η ενότητα της, και μπροστά στην κρίσιμη συνεδρίαση της Κ.Ε που διεξάγεται στις 11 και 12 Νοέμβρη, θεωρώ αναγκαίο να επισημανθούν ορισμένα δεδομένα.
Να ξεκινήσουμε από το πρώτο ότι η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός. Πρέπει να εντοπίσεις πρώτα τις διαφορές σου, τις διαφωνίες ώστε να βρεθεί η βάση για να μπορέσει να χτιστεί η ενότητα. Να ερευνήσεις αν υπάρχουν ιδεολογικές, πολιτικές, οργανωτικές διαφορές και αν θα μπορεί να υπάρξει κάποια στοιχειώδη σύγκλιση μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις. Έτσι μπορεί να δώσεις μία προοπτική στο αφήγημα σου, να μιλάς για μία δημιουργική ενότητα που θα φέρει και τα ανάλογα αποτελέσματα. Είναι όμως έτσι αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ;;
Μπορεί να θεωρηθεί ιδεολογική ή πολιτική η διαφορά όταν με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων άρχισαν τα πικρόχολα σχόλια , οι επιθετικά αρνητικοί χαρακτηρισμοί ,η προσομοίωση με ακροδεξιούς ηγέτες στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο;; Όταν τον αμφισβητείς από την πρώτη ημέρα;; Όταν τον αποκαλείς ΠΕΠΕ ΓΚΡΙΛΟ ή ΤΡΑΜΠ αυτό συνιστά πολιτική κριτική;; Όταν τον θεωρείς φυτευτό , σταλμένο από την ολιγαρχία, ή τον θεωρείς διαπλεκόμενο αυτό ορίζεται ως δημιουργική κριτική; Από αυτές τις απαντήσεις θα εξαρτηθεί η πορεία του κόμματος.
Τι συνέβη και ξαφνικά την επομένη των εσωκομματικών εκλογών κάποια στελέχη , πιάσανε « στασίδι» στα πετσωμένα Μ.Μ.Ε και άρχισαν να «βάλουν κατά ριπές» στον νεοεκλεγέντα πρόεδρο; Πώς το «σήκωνε» η συνείδηση τους να πηγαίνουν στον ΣΚΑΙ την ναυαρχίδα του αντί-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου όλο το προηγούμενο διάστημα , τον σταθμό που πολέμησε όσο κανένας άλλος τον Τσίπρα και να πυροβολείς όχι μόνο τον πρόεδρο αλλά και το ίδιο σου το κόμμα.
Έπαθαν ξαφνικά παράκρουση και ξεκίνησαν νέο «ανένδοτο»; Προφανώς όχι! Απλούστατα η εκλογή της νέας ηγεσίας , αφού δεν ήταν της αρεσκείας τους, ήταν η τομή , το κρίσιμο σημείο όπου όπως αναφέρεται και στον νόμο της διαλεκτικής περνάμε από την μία φάση στην άλλη, από μία ποσοτική σε μία άλλη νέα ποιοτική κατάσταση. Και αυτή προφανώς ήταν η αναβάθμιση της φραξιονιστικής τακτικής τους. Αυτοπαγιδεύτηκαν στην ιδιοκτησιακή τους αντίληψη , και είδαν να φεύγει το «έδαφος κάτω από τα πόδια τους», όταν διαπίστωσαν ότι αφού έφυγε το σοβαρό εμπόδιο ο Τσίπρας, ήρθε ένας από το πουθενά, άγνωστος στον κόσμο της αριστεράς και τους «πήρε το κόμμα»!!! Δεν μπόρεσαν να «χωνέψουν» ότι τα μέλη προτίμησαν κάποιον άγνωστο που μπορεί να τους έδινε κάποια ελπίδα από τους γνωστούς που ήξεραν ότι δεν είχαν καμία ελπίδα!! Αποδείχθηκε ότι δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν με ψυχραιμία και νηφαλιότητα την νέα κατάσταση. Οι υπέρμαχοι των θεωρητικών αναλύσεων ξέχασαν έναν βασικό κανόνα: δεν μπορείς να «βιάσεις» την πραγματικότητα ούτε να δημιουργήσεις ξαφνικά μία δική σου βολική, ούτε μπορείς να παραβιάσεις την θέληση της πλειοψηφίας. Αυτοί που κόπτονταν για την δημοκρατία στο κόμμα προσπάθησαν να την στραγγαλίσουν όταν αυτή δεν τους άρεσε.
Το παράδοξο και το οξύμωρο είναι ότι κατηγορούνε τους άλλους -τους προεδρικούς- ότι είναι τοξικοί, ότι τους αποκαλούσαν υπονομευτές και ότι ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Μπορεί να απάντησαν στις προκλήσεις τους με κάποιες υπερβολές, ηπιότερες μάλλον από τις επιθέσεις που δέχτηκε ο πρόεδρος. Ούτε βέβαια να τις θεωρήσεις σαν άλλοθι στο «ξεκατίνιασμα» στα Μ.Μ.Ε.
Να έρθουμε λίγο στην ουσία: όταν όλο το προηγούμενο διάστημα λειτουργούσατε με ανεξάρτητη πανελλαδική οργανωτική δομή μέσα στο κόμμα, εκδίδατε δικό σας έντυπο, οργανώνατε μονομερείς συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, τις όποιες διαφωνίες τις εκφράζατε δημόσια, όταν λειτουργούσατε σαν κόμμα μέσα στο κόμμα αυτή η πρακτική πως χαρακτηρίζεται; Δεν αντιλαμβανόσασταν ότι η δήθεν καθαρότητά σας δημιουργούσε μεγάλη σύγχυση στην κοινωνία με αποτέλεσμα να μας γυρίσει ομαδικά την πλάτη και ότι προτίμησε το market pass των 50 ευρώ από την δική μας εναλλακτική πρόταση!! Στρουθοκαμηλίζατε όταν δεν παίρνατε υπ’ όψη ότι η κατάσταση αυτή αντανακλώνταν και στα στελέχη των Νομαρχιακών Επιτροπών, κάτι που οι τοπικές κοινωνίες το γνώριζαν και επέδειξαν την ανάλογη εκλογική συμπεριφορά.
Μιλάνε για αναλύσεις των αποτελεσμάτων των εκλογών του 2019 και του 2023, να γίνει ο καταμερισμός των ευθυνών. Βέβαια ο καταμερισμός να αφορά τους άλλους, όχι αυτούς! Γιατί χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να διαπιστώσει κανείς την καταστροφική γραμματεία του Σκουρλέτη που, ενώ το κόμμα κέρδισε το 32% και οι κερδισμένοι δήμοι μετρούνταν στα δάχτυλα της μιας παλάμης, δεν είχε την ευαισθησία να παραιτηθεί για την ανικανότητα του, περίμενε να περάσει ο κουρνιαχτός -πονηρά σκεπτόμενος– για να σηκώσει αργότερα κεφάλι, και άκουσον – άκουσον να διατυμπανίζει ότι φταίει η διεύρυνση!! Και τελευταία να γίνεται η ντουντούκα της υπόγας του Μαξίμου περί δήθεν τρολ του ΣΥΡΙΖΑ που έπαιζαν έναν υπονομευτικό ρόλο. Ή το αίσχος με τον Βούτση ,που κουνάει συνέχεια το αριστερόμετρο και δίνει μαθήματα ηθικής και συνέπειας της αριστεράς, την Χριστοδουλοπούλου -σύζυγο του «πούρου» αριστερού Δρίτσα, που ψήφισαν την ντροπολογία της τελευταίας νύχτας προτού κλείσει η Βουλή για να ευνοήσουν συγγενικά τους πρόσωπα, όσα δηλαδή κατάγγελλε η αριστερά τα τελευταία χρόνια. Ή ό,τι μας εκθέτει το «πετάμε» στην λήθη της ιστορίας.
Σαφώς πρέπει να γίνει η αποτίμηση να διερευνηθούν παραλείψεις και αδυναμίες να επαναπροσδιοριστούν οι στόχοι και να χαραχθεί η νέα πορεία. Αυτά γίνονται οργανωμένα, συντεταγμένα στο συνέδριο που είναι το ανώτερο όργανο και όχι στα στούντιο των πετσωμένων Μ.Μ.Ε. Ούτε να πάμε σε αρένα αντιπαραθέσεων. Η κοινωνία βιώνει την πιο επικίνδυνη κυβέρνηση τουλάχιστον από την μεταπολίτευση και εμείς «διυλίζουμε τον κώνωπα»!! Αν συνεχιστεί αυτή η κατηφόρα, αφήσουμε την κοινωνία απροστάτευτη από την ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση τότε και αυτή θα μας γυρίσει οριστικά την πλάτη και θα πάρει τον δρόμο χωρίς επιστροφή.
Αφού δεν αποδέχεστε την εκλογή του προέδρου, τον αμφισβητείτε, δεν σας εκφράζει, γιατί παραμένετε; Καλύτερα να αποχωρήσετε έντιμα, να ακολουθήσετε τον δρόμο που έχετε χαράξει.
Κάθε προσωρινός συμβιβασμός χωρίς αρχές, μόνο στο όνομα της ενότητας, μελλοντικά αποβαίνει πιο καταστροφικός. Η κάθε προσπάθεια μένει μετέωρη, αφού λείπει η βάση όπου μπορεί να χτιστεί η ενότητα. Όσο πιο νωρίς γίνει τόσο το καλύτερο για όλους, που θα αξιοποιήσουν τον χρόνο μέχρι τις ευρωεκλογές για την ανασύνταξη τους. Ένα συναινετικό διαζύγιο είναι προτιμότερο από την συμβίωση με συνεχείς τριβές, τσακωμούς, υπονομεύσεις, κραυγές, διαφωνίες.
Πρόεδρε, σαφώς δεν φέρεις -σήμερα- ευθύνη για τις επιλογές των συνεργατών σου. Θα την έχεις όμως αύριο όταν όποια κενά και αδυναμίες διαπιστώσεις δεν τα διορθώσεις… Έχεις το δικαίωμα στο λάθος για πρώτη φορά, όχι όμως το επαναλαμβανόμενο. Και ορισμένοι να φέρονται σαν συνεργάτες σου, όχι σαν «Ηρακλείς του στέμματος», αποφεύγοντας ακρότητες και βερμπαλισμούς.
*Ο Γιώργος Κακαφίκας είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ στην Βέροια