Από τα μεγάφωνα της πλατείας Νερού ακούγονται γαυγίσματα. Ήρθε λοιπόν η ώρα να βγει ο Iggy Pop και να μασήσει τη σκηνή. Φοράει μαύρο δερμάτινο τζάκετ και μαύρο παντελόνι και ξεκινάει δυνατά με το «TV Eye» – από κάτω ο κόσμος ουρλιάζει τους στίχους. Περνάει στο «I wanna be your dog», το «Lust for life», το «Passenger». Έχει ήδη βγάλει το τζάκετ και αλωνίζει. Είναι βραχνιασμένος, αλλά δεν μας νοιάζει (στο τέλος ζητάει συγγνώμη για τη φωνή του). Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι είναι εδώ, ότι μέσα στο πρώτο μισάωρο έχει καταφέρει να μας περάσει από όλη την γκάμα των συναισθημάτων· οι μουσικοί του τα σπάνε.
Όταν είχε έρθει πριν από τρία χρόνια (πάλι στο Release Athens Festival) η αίσθηση που είχα είναι ότι η σκηνική του παρουσία ήταν δυναμίτης. Κάτι που δύσκολα ξεχνάει όποιος ήταν εκεί. Αυτή τη φορά η εμφάνισή του έφερε μια βαθιά συγκίνηση. Για όσα περάσαμε όλοι όλο αυτό το διάστημα. Για την πανδημία που μας πήρε τόσα, αλλά να που τελικά τα πάντα έχουν ένα τέλος και μπορούμε να ξαναβρισκόμαστε. Είμαστε ακόμη ζωντανοί. Lust for life.
Ο Iggy Pop δεν είναι απλώς ένας ροκ σταρ ούτε καν ένας ροκ σταρ από τους τελευταίους μεγάλους μιας εποχής που παρέρχεται. Είναι κομμάτι μας, είναι οι παρέες μας, είναι τα τόσα χρόνια που τον ακολουθούμε όπου παίζει. Είναι η φωνή που μας κάνει να θέλουμε να ανοίξουμε δρόμους εκεί όπου δεν υπάρχουν. Όπως έκανε κι εκείνος όταν ήταν «νέος, φτωχός και βρόμικος» και όπως εξακολουθεί να κάνει ακόμη στα 75 του (που συνεχίζει όπως είπε να είναι βρόμικος) – μας διέλυσε με τον τρόπο που ερμήνευσε το «I’m sick of you».
Όχι, αυτό δεν είναι ένα δημοσιογραφικό ρεπορτάζ για τη βραδιά που έπαιξε ο Iggy Pop στο Release Festival. Είναι ένα μικρό ευχαριστώ για το γεγονός ότι ακόμη γουστάρει να εντάσσει τη χώρα μας στους προορισμούς της περιοδείας του. Ακόμη γουστάρει να βλέπει τις φάτσες μας και να μας ευχαριστεί για τη σχέση που έχουμε δημιουργήσει. Και επειδή παρακολουθώντας τα social είδα κόσμο δυσαρεστημένο σχετικά με το τι εισέπραξε, θα ήθελα να πω ότι είναι σεβαστό να μην σε αγγίξει μια περφόρμανς. Αυτό που δεν είναι σεβαστό είναι να βγάζεις το ρυτιδόμετρο ειδικά σε ανθρώπους που ποτέ δεν πούλησαν πλαστική ομορφιά – αντιθέτως έχουν τη μαγκιά να βγαίνουν μπροστά σου σχεδόν γυμνοί, ψυχί τε και σώματι. Οι καλλιτέχνες δεν είναι προϊόντα ώστε να απαιτούμε συγκεκριμένη ανταλλακτική αξία – σε αυτή την περίπτωση όχι μόνο καταλήγουμε να σκεφτόμαστε ως καταναλωτές αλλά χάνουμε και την ευκαιρία για μέθεξη με κάποιον που τουλάχιστον όσο βρίσκεται επί σκηνής έχει το θάρρος να φτύνει τη θνητότητά του στα μούτρα.
- Εξαιρετικές εντυπώσεις άφησαν οι Sleaford Mods. Ο Liam Gallagher φάνηκε ότι με την εμφάνισή του ικανοποίησε το φανατικό κοινό του. Προσωπικά περίμενα μια άλλου τύπου σύνδεση, η οποία δεν μου συνέβη, παρότι το αποτέλεσμα ήταν άρτιο.
