Τους τελευταίους μήνες ζούμε στην εποχή της πανδημίας του covid-19, των περιορισμών, των απαγορεύσεων αλλά και των κοινωνικών αναταραχών.
Γράφει ο Γεώργιος Ρουκλιώτης*
Όλες οι κοινωνικές δομές έχουν περιέλθει σε πολλές αλλαγές, κάτι που έχει ως απόρροια την κοινωνική απομόνωση αλλά και πολλές οικονομικές επιπτώσεις.
Είναι δεδομένο ότι το επόμενο διάστημα θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον covid-19, αφού ακόμα και αν καταφέρουμε τελικά να νικήσουμε την πανδημία, το σημάδι της στην οικονομία και την κοινωνία θα είναι πολύ βαθύ και η επούλωσή του μια πολύ δύσκολη υπόθεση.
Ας περάσουμε τώρα, στον δικό μας χώρο, τον τομέα αθλητισμού. Οι αθλητές, ερασιτέχνες και μη, βιώνουν μία απίστευτη καθημερινή αλλαγή στην ζωή τους λόγω της πανδημίας.
Το άγχος των απαγορεύσεων, τα συνεχόμενα lockdown, την ολιγωρία της πολιτείας και των φορέων και τις οικονομικές δυσχέρειες που βίωναν παλαιότερα και τώρα πολύ περισσότερο, και που συνεχίζονται λόγω της συγκεκριμένης κατάστασης και ωθούν όλο και περισσότερους αθλητές στο να εγκαταλείψουν τον υψηλό αθλητισμό.
Γιατί καλό είναι να γνωρίζουν όλοι, ότι πολλά από τα παιδιά που σπεύδουν όλοι να αγκαλιάσουν στα αεροδρόμια μετά από μια επιτυχία σε Ολυμπιακούς αγώνες ή σε ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, όταν τα φλας σταματήσουν να λάμπουν, επιστρέφουν στην δουλειά τους στο Super Market ή την οικοδομή (!) και συνεχίζουν με τη μοναξιά τους στην προπόνηση.
Αλλά έχουν μάθει. Το ξέρουν και είναι επιλογή τους να συνεχίσουν να μάχονται.
Οι συνεχόμενες ακυρώσεις μεγάλων διοργανώσεων και αγώνων – στόχων , εκτός από οικονομικές επιπτώσεις, έχουν ψυχολογικές αρνητικές επιδράσεις στην ζωή των αθλητών.
Ειδικά τώρα η πολιτεία και φυσικά οι ομοσπονδίες, οφείλουν να προστατεύσουν τους πρωταθλητές μας που προσπαθούν τούτη τη στιγμή να επιβιώσουν κάτω από πολύ πιεστικές συνθήκες, ενισχύοντάς τους οικονομικά και βελτιώνοντας την παρούσα δυσχερή κατάσταση, διευκολύνοντας την προπόνησή τους.
Δεν στέκομαι αυτή τη στιγμή στους μαζικούς αγώνες δρόμου. Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι η επανεκκίνησή τους πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό, τόσο για οικονομικούς, όσο και για ψυχολογικούς λόγους.
Ο αθλητισμός είναι υγεία. Αλλά την υγεία μας, μπορούμε να τη φροντίσουμε έστω και μέσα από περιορισμούς. Το καθημερινό μας τρέξιμο στο πάρκο, στο δρόμο ή στο βουνό δεν έχει διακοπεί.
Σίγουρα η έλλειψη αγώνων και event είναι κάτι αφύσικο για τη χώρα μας στην οποία γίνονται, ούτε λίγο, ούτε πολύ περίπου 600 αγώνες δρόμου, βουνού, τριάθλου και άλλων δραστηριοτήτων το χρόνο.
Και σίγουρα είναι αρκετοί επαγγελματίες (διοργανωτές, χρονομέτρες κ.α.) που έχουν τελματώσει και δεν βρίσκουν στήριξη από πουθενά.
Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά, αφού και το ξεκίνημα να γίνει, δεν θα είναι εύκολο για όσους ασχολούνται επαγγελματικά με αυτή τη δραστηριότητα, να βρουν ξανά το βηματισμό τους. Θα τον βρουν, όμως, αργά η γρήγορα.
Δεν ξέρω, όμως, αν αυτό είναι εύκολο να γίνει με τους πρωταθλητές μας, μετά από τόσο μεγάλο διάστημα απραγίας. Δεν ξέρω πόσα παιδιά που είχαν στόχο τους Ολυμπιακούς αγώνες και δεν είχαν περιθώριο για τους επόμενους, αν δεν πιάσουν ένα όριο θα συνεχίσουν να ασχολούνται.
Δεν ξέρω πόσα μικρότερα παιδιά που ασχολούνταν επαγγελματικά, θα έχουν το σθένος και τη δύναμη να συνεχίσουν.
Και δεν ξέρω τελικά, τι θα λέμε όλοι, αν χαθούν μία ή και δύο γενιές αθλητών.
Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας πριν να είναι πολύ αργά. Ήδη η ζημιά είναι μεγάλη…
* Ο Γεώργιος Ρουκλιώτης είναι Προπονητής Στίβου και Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
Πηγή: runnfun.gr
