Καθώς αρκετές εκατοντάδες ευρωπαίοι πολίτες έχουν μείνει άστεγοι στη γηραιά ήπειρο, ενώ περισσότεροι απειλούνται λόγω της κρίσης, η Ευρωπαϊκή Κοινωνική και Οικονομική Επιτροπή (ΕΟΚΕ), συμβουλευτικό – και όχι θεσμικό – σώμα που δημιουργήθηκε από την συνθήκη της Ρώμης το 1957, καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να εντείνει τις προσπάθειες για πολιτικές που θα αποτρέπουν την αύξηση του προβλήματος της αστεγίας.
Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Εθνικών Οργανώσεων που δουλεύουν με τους Άστεγους (FEANTSA), 4 στους 100 Ευρωπαίοι έχουν υπάρξει άστεγοι τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους, ενώ ο αριθμός των αστέγων έχει αυξηθεί την περίοδο 2009-2019 κατά 70%, και υπολογίζονται σε 700.000. Το νούμερο αυτό αναμένεται να αυξηθεί μετά τις αλλεπάλληλες κρίσεις από την πανδημία και τον πόλεμο και τις συνεπαγόμενες συνέπειες που έχουν στο κόστος διαβίωσης.
Ελλιπής προσοχή στο πρόβλημα
Σε συνέδριο που διοργάνωσε στις 7 Οκτωβρίου η ΕΟΚΕ, συζήτησε με κοινωνικούς εταίρους, ειδικούς και εθνικούς φορείς την εξάλειψη της αστεγίας μέχρι το 2030 μέσω πολιτικών στέγασης και άλλων υποστηρικτικών πολιτικών. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ειπώθηκε στο συνέδριο, παρά το γεγονός ότι πολλά κράτη-μέλη έχουν αναπτύξει εθνικές στρατηγικές για την αστεγία, ενώ η ΕΕ έχει δημιουργήσει σχετική πλατφόρμα.
Η ΕΟΚΕ υπογραμμίζει ότι η προσιτή και επαρκής κοινωνική στέγαση είναι η πρώτη προϋπόθεση για την απομάκρυνση των αστέγων από τους δρόμους, αλλά απαιτούνται πολλές ακόμα υπηρεσίες υποστήριξης για να καταστεί δυνατή η πλήρης επανένταξή τους στην κοινωνία. Αυτές περιλαμβάνουν ποιοτικές θέσεις εργασίας, εκπαίδευση, ψυχοκοινωνική υποστήριξη.
Χωρίς ενσωμάτωση σε ευρωπαϊκές στρατηγικές
Η πρόεδρος της ΕΟΚΕ Κρίστα Σβενγκ είπε ότι η ΕΟΚΕ έχει ήδη καλέσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να δρομολογήσει ένα ευρωπαϊκό σχέδιο δράσης για τη στέγαση, το οποίο θα βοηθήσει τα κράτη μέλη, τις περιφέρειες και τις πόλεις σε όλη την Ευρώπη να αυξήσουν βιώσιμα την προσφορά κοινωνικής και οικονομικά προσιτής στέγης και να καταπολεμήσουν αποτελεσματικά την έλλειψη στέγης.
Ωστόσο, η έλλειψη στέγης δεν έχει ακόμη ενσωματωθεί σε όλες τις σχετικές ευρωπαϊκές στρατηγικές. Παρούσα στη Στρατηγική για τους Ρομά και τη Στρατηγική για την Αναπηρία, δεν έχει ακόμη βρει το δρόμο της στη Στρατηγική για την Ισότητα των Φύλων, τη Στρατηγική για τη Νεολαία ή το Σύμφωνο Μετανάστευσης, παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες, οι νέοι και οι μετανάστες εκτίθενται περισσότερο στον κίνδυνο να χάσουν τη στέγη τους.
