Ο «Δρόμος της πεταλούδας» είναι το νέο μυθιστόρημα της Γερακίνας Μπουρίκα, το οποίο έχει ως αφετηρία τον Μάρτιο του 1981 όταν στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ρέντη, ένα εγκαταλειμμένο βαγόνι γίνεται το λίκνο της αναγέννησης της δεκαεξάχρονης Μαρουσώς. Ένας βιασμός, τρεις θάνατοι, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, μια μόνιμη φυγή και μια θετή κόρη που παίρνει τη θέση ενός πραγματικού γιου, συνθέτουν το παζλ της ταραγμένης ζωής ενός κοριτσιού που, ακολουθώντας το πέταγμα μιας πεταλούδας, βαδίζει θαρραλέα μέσα στα σκοτάδια της ψυχής της, ψάχνοντας να βρει τον δικό της δρόμο προς το φως. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου η συγγραφέας απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Docville.
Πού γεννηθήκατε και πού μεγαλώσατε;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Νέα Αρτάκη Ευβοίας. Η καταγωγή μου είναι από το χωριό Στρόπωνεςτου ίδιου νησιού.
Όταν ακούτε τη λέξη σπίτι, τι σας έρχεται στο μυαλό;
Χαμόγελα, θαλπωρή, αγκαλιές, ασφάλεια.
Μια ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια.
Καλοκαίρι. Εγώ είμαι ξυπόλητη με ένα σορτσάκι κι ένα φανελάκι στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού και με το λάστιχο καταβρέχω έναν τεράστιο κισσό στην άκρη του κήπου. Κάθομαι εκεί ακίνητη και νιώθω τις σταγόνες του νερού που από την πίεση καταβρέχουν κι εμένα. Νιώθω την απόλυτη ελευθερία.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που βυθιστήκατε σε ένα βιβλίο;
Ήμουν πολύ μικρή. Δημοτικό. Δεν μπορώ να θυμηθώ την ακριβή ηλικία. Θυμάμαι όμως ότι ένιωσα τρελή ικανοποίηση με την δύναμη που μόλις είχα αποκτήσει. Να δραπετεύω τόσο εύκολα σε έναν άλλο κόσμο.
Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας μύησε στο διάβασμα;
Ο πατέρας μου πάντα ήταν με ένα βιβλίο στο χέρι, όμως το βασικό ερέθισμα για εμένα ήταν τα αποσπάσματα από λογοτεχνικά βιβλία στα αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου.
Τι σας ώθησε στη συγγραφή;
Πάντα ο τρόπος ο δικός μου από μικρό παιδί ήταν να εκτονώνω κάθε τι που με συγκινούσε θετικά ή αρνητικά, γράφοντας κείμενα. Άλλοτε με λίγες λέξεις, άλλοτε με πολλές γλύκαινα την ψυχή μου με τον δικό μου τρόπο. Η συγγραφή βιβλίων νομίζω ήταν η φυσική συνέπεια αυτής της συνήθειας.
Η συγγραφή είναι τρόπος ζωής;
Όπως είπα και πριν ήταν τρόπος ζωής για εμένα από μικρό παιδί, και συνεχίζει, με την διαφορά ότι εδώ και έξι χρόνια τολμώ να μοιράζομαι τις σκέψεις μου και τις προσωπικές μου καταθέσεις ψυχής.
Η ζωή του συγγραφέα είναι μοναχική;
Μοναχική είναι μόνο η στιγμή της δημιουργίας. Εκεί σβήνουν όλα τα άλλα και υπάρχω μόνο εγώ και οι ήρωές μου.
Υπάρχουν ιδανικές συνθήκες για τη συγγραφή ενός βιβλίου;
Οι ιδανικές συνθήκες για εμένα είναι να έχω έμπνευση. Δεν με ενοχλεί η φασαρία του κόσμου.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε όταν βάλατε την τελευταία τελεία στο νέο βιβλίο σας;
Ήθελα να κλάψω. Ένιωθα μεγάλη ικανοποίηση αλλά ταυτόχρονα και μια απέραντη μοναξιά. Ήταν σαν να ζούσα για καιρό μέσα σε έναν κόσμο και ξαφνικά κάποιος μου έκλεισε την πόρτα λέγοντάς μου, «Μέχρι εδώ μπορούσες να μείνεις μαζί μας. Τώρα συνεχίζουμε μόνοι μας».
Νιώσατε ποτέ φόβο έκθεσης;
Όχι, ποτέ. Ίσως γιατί δεν το σκέφτομαι. Ίσως γιατί δεν έχω τίποτε να κρύψω.
Συγγραφικό μπλοκάρισμα. Σας έχει τύχει;
Ναι. Κάθε φορά νομίζω ότι αυτό ήταν. Στέρεψα. Μα επίσης κάθε φορά κάτι γίνεται και ξυπνάει το πνεύμα και βλέπω ότι τίποτε δεν έχει τελειώσει.
Ποιοι συγγραφείς έχουν «γράψει» μέσα σας;
Είναι πολλοί. Έχω διαβάσει όλα τα ήδη λογοτεχνίας και κάθε συγγραφέας έχει γράψει κάτι μέσα μου. Ίσως γιατί είχα καλό ένστικτο με τις επιλογές μου και ποτέ δεν έχει πέσει στα χέρια μου βιβλίο που να μου ήταν αδιάφορο.
Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;
Ποτέ δεν μου άρεσε αυτή η φράση. Αυτό το νερό στο μισό ποτήρι δεν μου φαίνεται φρέσκο. Θα το αδειάσω το «μισό» για να το ξαναγεμίσω εγώ μέχρι επάνω.
Αύριο ξημερώνει μια καλύτερη μέρα;
Και αν όχι αύριο, σίγουρα μεθαύριο.
Βασίζεστε στην καλοσύνη των ξένων;
Δεν θεωρώ δεδομένη την καλοσύνη των ξένων οπότε δεν βασίζομαι ποτέ σε αυτή. Απλά θέλω να πιστεύω πως υπάρχει.
Η κόλαση είναι οι άλλοι;
Θα ήταν ωραία δικαιολογία για να μη μας βαραίνει η ευθύνη για πολλές πράξεις μας. Δεν συμφωνώ όμως. Η κόλαση είναι οι άλλοι, μα ταυτόχρονα είναι στο χέρι μας από μια ηλικία και μετά, να χτίσουμε τον δικό μας παράδεισο.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης εκτιμάτε ιδιαιτέρως;
Την ειλικρίνεια.
Ποιο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης σας απωθεί;
Η έπαρση.
Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σας;
Σημαντικό όσο και η οικογένεια.
Είναι σημαντικός για εσάς ο έρωτας;
Απόλυτα σημαντικός.
Τι είναι ευτυχία για εσάς;
Όλα αυτά που με κάνουν να χαμογελώ την ώρα που τα ζω ή τα σκέφτομαι.
Η ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο;
Η σωστή εκπαίδευση που θα μας κάνει να μπορούμε να αναγνωρίζουμε την ομορφιά μπορεί να σώσει τον κόσμο.
Πώς σκέφτεστε τον εαυτό σας σε δέκα χρόνια;
Χαρούμενη όπως και τώρα.
Είστε ικανοποιημένη με όσα έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα;
Ό,τι έχω καταφέρει μέχρι σήμερα στη ζωή μου είναι προσωπικές μου νίκες. Οπότε ναι. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη και συνεχίζω να βάζω στόχους για να καταφέρω ακόμη περισσότερα.
Info
Ο «Δρόμος της πεταλούδας» της Γερακίνας Μπουρίκα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος.
