Ακούσαμε το «Απέραντη ευτυχία», το σημαντικότερο μέχρι τώρα άλμπουμ της Γεωργίας Νταγάκη.
Ας ξεκινήσω από το εξώφυλλο του νέου δίσκου της Γεωργίας Νταγάκη, που θα το χαρακτήριζα συγκλονιστικό. «Απέραντη ευτυχία» τιτλοφορείται το άλμπουμ κι όμως το σκοτεινιασμένο πρόσωπο της Νταγάκη με τα σχεδόν δακρυσμένα μάτια δηλώνει το ακριβώς αντίθετο. Μοιάζει με το πρόσωπο μιας λαβωμένης γυναίκας που εκθέτει τις ανοιχτές πληγές της στο κοινό της και συγκεκριμένα στους ακροατές των καινούργιων τραγουδιών που προτείνει. Περνώντας μετά στο περιεχόμενο, στα τραγούδια που της χάρισε ο συνθέτης Πάνος Γεωργόπουλος έχοντας δίπλα του πολλούς και σημαντικούς στιχουργούς (Sunny Μπαλτζή, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Κύριος Κ., Γιώργος Μαρκόπουλος κ.ά.), διαπιστώνεις πως το όλο δοξαστικό, για να μην πω διονυσιακό, κλίμα έρχεται να διαγράψει μονομιάς κάθε υπόνοια απαισιοδοξίας ή και απελπισίας.
Και εξηγούμαι. H «Απέραντη ευτυχία» της Νταγάκη και του Γεωργόπουλου θα χαρακτηριζόταν έως και ροκ δίσκος. Ροκ 100% απ’ την άποψη της ρυθμολογίας και του ήχου βασικά, εφόσον η κρητική λύρα, ένα όργανο στο οποίο η Νταγάκη θεωρείται εξπέρ, πρωταγωνιστεί μέσα στον αμιγώς ηλεκτρικό ήχο, συστήνοντας τελικά ένα γοητευτικό άκουσμα, ικανό να σε παραπέμψει σε αντίστοιχα γοητευτικά ροκ ακούσματα του ένδοξου παρελθόντος. Μην παρεξηγηθώ, δεν πρόκειται για τραγούδια «παλαιομοδίτικα», τη στιγμή που –εκτός από το καθαρόαιμο ροκ– υπάρχουν και στοιχεία ηλεκτρονικής, ακόμη και techno χορευτικής μουσικής.
Σε μία άλλη περίπτωση, κάτι τέτοιο θα ήταν παρακινδυνευμένο αισθητικά, έχοντας μπουχτίσει πια απ’ το πάντρεμα Δύσης και Ανατολής. Η Νταγάκη όμως αυτό το έχει κάνει απ’ τους πρώτους στην Ελλάδα και συνεχίζει να το κάνει ως ειδικευμένη στην κρητική λύρα, σε συνδυασμό πάντα με τις πιο σύγχρονες αναζητήσεις της και, κυρίως, χωρίς να παρεκκλίνει στο ελάχιστο από το ζητούμενό της στην τέχνη του τραγουδιού, όπως και στο πώς στέκεται κάθε φορά στη σκηνή. Επιπλέον, θα ήταν παράλειψη να μην πούμε και για την ερμηνευτική της δεινότητα. Οι λέξεις βγαίνουν πεντακάθαρες από τα χείλη της, αρθρωμένες άρτια, μεταφέροντας τελικά όλο το πυκνό νόημα του λόγου που ερμηνεύει. Σαν να διαθέτει τη στόφα μιας μεγάλης λαϊκής – ποπ τραγουδίστριας (ακούστε το «Μαύρο τσιφτετέλι» και θα καταλάβετε).
Ξεχωριστές στιγμές η ταξιδιάρικη «Τελευταία φορά», με ένα απ’ τα πιο πετυχημένα κουπλέ – ρεφρέν που έχουν γραφτεί, η «Βαρύτητα» με τα γλυκά σφυρίγματα και τους εξαιρετικούς στίχους («έχει βαρύτητα η γη, η νίκη και η ήττα/ έχει κι η κάθε επιλογή κι η κάθε λέξη που είπα»), το δημοτικοφανές «Για να σου μοιάσω» και το εξόδιο «Πώς να τον πούμε τον έρωτα σήμερα» που επίσης κερδίζει από στιχουργικής και μουσικής άποψης. Η ίδια η Νταγάκη σημειώνει στο ένθετο του δίσκου πως για πρώτη φορά νιώθει ότι ηχογράφησε αυτό ακριβώς που κάνει επί σκηνής. Θα συμφωνήσω απόλυτα και θα το πάω ένα βήμα παραπέρα χαρακτηρίζοντας την «Απέραντη ευτυχία» το σημαντικότερο άλμπουμ στη μέχρι τώρα πορεία της.
INFO
Το άλμπουμ «Απέραντη ευτυχία» της Γεωργίας Νταγάκη είναι ανεξάρτητη παραγωγή και κυκλοφορεί σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες
