Υστερα από πεντέμισι χρόνια ανακοινώθηκε η ετυμηγορία του δικαστηρίου για τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, η οποία αποτελεί δικαίωση για τα θύματα των ναζιστών, επώνυμα και ανώνυμα.
Αναμφισβήτητα είναι μια απόφαση-σταθμός για τη δημοκρατία στον τόπο μας και βήμα απομόνωσης των φασιστών. Είναι μια ανάσα, μια ελπίδα.
Αποτέλεσε όμως και αιτία για να ξεσκεπαστούν οι υποκριτές και οι όψιμοι αντιφασίστες. Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση και τις αναρτήσεις στα διάφορα ενημερωτικά σάιτ αναρωτιόμουν αν ακούω και βλέπω καλά. Ξαφνικά η χώρα –εκτός ολίγων εξαιρέσεων– γέμισε αντιφασίστες.
Ας γίνω πιο συγκεκριμένη και ας κάνω μια πολύ μικρή και απλοποιημένη αναδρομή. Εν μέσω μνημονίων και οικονομικής κρίσης, τότε που οι άνθρωποι έτρωγαν από τα σκουπίδια και υπήρχαν έντονη αγανάκτηση και θυμός, κάποιοι φασίστες βρήκαν ευκαιρία να παραστήσουν τους φιλάνθρωπους και καλούς πατριώτες και να βγουν έτσι από τις τρύπες όπου ήταν κρυμμένοι. Βοήθησαν σε αυτό τα ΜΜΕ, τα οποία τους παρουσίαζαν άλλοτε ως αγανακτισμένους, άλλοτε ως καλούς χριστιανούς που βοηθούν τους ηλικιωμένους (ψωνίζοντας τρόφιμα και βοηθώντας στις δουλειές) και με αυτό τον τρόπο δημιούργησαν ένα οικείο προφίλ, των καλών και συμπονετικών παιδιών. Ολα άψογα σκηνοθετημένα. Μετά τις εκλογές και με την είσοδό τους στη Βουλή θυμάμαι πολλές εκπομπές αλλά ιδιαίτερα κάποιες λαϊφστάιλ να τους καλούν και να ξελιγώνονται οι παρουσιάστριες στη θέα τους.
Ενώ τα εγκλήματά τους σε βάρος μεταναστών και αδύναμων ανθρώπων ήταν γνωστά, αν δεν γινόταν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μπορεί ακόμη να αλώνιζαν. Αυτό το αναφέρω γιατί λίγο πολύ, τώρα μας παρουσιάζουν τον τότε πρωθυπουργό ως τον διώκτη τους χωρίς να αναφέρουν τις θαμμένες υποθέσεις στα συρτάρια. Θυμάμαι τότε πολλούς γνωστούς πρώην δημοσιογραφούντες (πολλοί εξ αυτών σημερινοί κυβερνητικοί βουλευτές) να αποδίδουν τον φόνο του Παύλου σε ποδοσφαιρική διένεξη ή ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Σημερινός υπουργός μέχρι τις παραμονές της ετυμηγορίας δεν έπαιρνε θέση για τη δίκη για να μην «επηρεάσει», αλλά δεν έχασε την ευκαιρία μετά την ετυμηγορία να κάνει λόγο για δικαίωση του Αντώνη Σαμαρά.
Δεν μπορώ να μη σχολιάσω ότι σε τοπικό επίπεδο στη Χίο παραμονές της απόφασης υπήρξαν ελάχιστα ειδησεογραφικά σάιτ που δεν είδαν ούτε άκουσαν τη μεγάλη συγκέντρωση των δημοκρατικών πολιτών, δεν άκουσαν την απόφαση του δικαστηρίου, αλλά αντίθετα απομόνωσαν αναρτήσεις και λεγόμενα για να αποδείξουν τη γραφικότητά τους. Αυτές οι ελάχιστες εξαιρέσεις αποδεικνύουν ότι χρειάζεται πάντα επαγρύπνηση.
Η ουσία είναι ότι όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας μας από την περασμένη Τετάρτη νιώθουν δικαιωμένοι, αλλά αυτή η ελπίδα και η χαρά δεν σβήνουν το τι έλεγαν, τι έδειχναν και τι δηλητήριο έσταζαν. Μπορεί ως πολίτες να ξεχνάμε συχνά και αυτό να θολώνει την κρίση μας, αλλά δεν έχουμε πάθει αμνησία και δεν υπάρχει περίπτωση να μας πείσουν για τα αντίθετα από αυτά που έλεγαν.
Η Ευαγγελία Μανιτσούδη είναι εκπαιδευτικός
