Ένα τεύχος για τη γενέθλια πράξη του σύγχρονου κόσμου. Τη Γαλλική Επανάσταση τη γνωρίζουμε διότι ζούμε – grosso modo – μέσα στο θεσμικό πλαίσιο το οποίο δημιούργησε.
Ταυτόχρονα την αγνοούμε γιατί διδαχτήκαμε ή διαβάσαμε «στρογγυλεμένα» κι εξιδανικευτικά βιβλία. Το αφιερωματικό τεύχος φωτίζει τις γωνίες που αφήνει σκοτεινές η επίσημη αφήγηση. Η επανάσταση που ξέσπασε στις 14 Ιουλίου 1789 υπήρξε εξαιρετικά βίαιη και σάρωσε τον παλιό κόσμο.
H μονομερής φορολόγηση αστών και πληβείων, με ταυτόχρονη απαλλαγή ευγενών και κλήρου, φέρνει πτώχευση. Ο Λουδοβίκος 16ος αναγκάζεται να συγκαλέσει τη Συνέλευση των Γενικών Τάξεων. Η Τρίτη Τάξη, των ανερχόμενων αστών, αρνείται να αποδεχθεί τη λήξη των εργασιών και αυτοανακηρύσσεται σε Εθνοσυνέλευση.
Μέσα από το τεύχος προβάλλονται η κατάληψη της Βαστίλης. Η καμπή του αποκεφαλισμού του βασιλιά δυόμιση χρόνια αργότερα . Ακολουθούν η ανατροπή των Γιρονδίνων από τους Αβράκωτους. Η Τρομοκρατία, αναπόδραστη επιλογή των Ιακωβίνων, ως άμυνα απέναντι στην αντεπανάσταση της Βανδέας και την ξένη εισβολή. Περιγράφονται η δράση της Επιτροπής Κοινής Σωτηρίας και οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις μεταξύ των παλιών συντρόφων-επαναστατών. Η κατάληξη στο πραξικόπημα της 9ης Θερμιδόρ που οδήγησε στην καρατόμηση του Ροβεσπιέρου.
Το μεσοδιάστημα του διεφθαρμένου Διευθυντηρίου έληξε το 1799 με την 18η Μπρυμαίρ του Βοναπάρτη που εγκαινίασε μια αναμφισβήτητη συντηρητικοποίηση με διάσωση – όμως – βασικών χαρακτηριστικών της Επανάστασης τα οποία αποτέλεσαν τα θεμέλια της σύγχρονης εποχής.
