Με τον διορισμό του Μπαρνιέ στην πρωθυπουργία κατέστησε τη Λεπέν ρυθμιστικό παράγοντα και ουσιαστικά της άνοιξε τον δρόμο για την προεδρία
Σε περίοδο πολιτικής αναταραχής μπαίνει η Γαλλία μετά το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα στο οποίο προχώρησε ο Εμανουέλ Μακρόν μες στην εβδομάδα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας με τον διορισμό τού ακραία συντηρητικού Μισέλ Μπαρνιέ στην πρωθυπουργία έκανε ξεκάθαρο ότι προτιμά να βρίσκεται στην ανάγκη του ακροδεξιού Εθνικού Συναγερμού (RN) της Μαρίν Λεπέν, από το να δώσει στην πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας, το αριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), μια ευκαιρία να κυβερνήσει με το πρόγραμμα που προτίμησαν οι Γάλλοι στις πρόσφατες εκλογές.
Ολοταχώς δεξιά
Η κίνηση αυτή εκ των πραγμάτων μετατοπίζει τη γαλλική πολιτική από το υποτιθέμενο κέντρο που αρέσκεται να λέει ότι εκφράζει ο ίδιος ο φιλελεύθερος Μακρόν στον γκρίζο πολιτικό χώρο μεταξύ Δεξιάς και ακροδεξιάς. Κι αυτό γιατί στην εθνοσυνέλευση τα κουκιά είναι μετρημένα.
Την επιλογή Μπαρνιέ επί του πρακτέου από το σύνολο των 577 βουλευτών στηρίζουν οι βουλευτές του μακρονικού πολιτικού μορφώματος Αναγέννηση (Ensemble), που είναι η δεύτερη δύναμη με 168 έδρες, και το κλασικό δεξιό-συντηρητικό κόμμα Ρεπουμπλικάνοι (LR) του Μπαρνιέ, τέταρτη δύναμη με 46 έδρες. Συνολικά δηλαδή στηρίζουν πρακτικά τον πρωθυπουργό 214 βουλευτές. Ομως η κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει πλειοψηφία αν δεν φτάσει στις 289 έδρες. Οπερ σημαίνει ότι το σχέδιο Μακρόν για να «πετύχει» χρειαζόταν τη στήριξη ή έστω την ανοχή κάποιας από τις άλλες δύο μεγάλες πολιτικές δυνάμεις εντός της εθνοσυνέλευσης. Σε αυτόν ακριβώς τον υπολογισμό στηρίχτηκε ο Γάλλος πρόεδρος όταν σνόμπαρε την πρόταση της μεγαλύτερης πολιτικής δύναμης της εθνοσυνέλευσης, του NFP, που διαθέτει 182 έδρες και μετά άρχισε τις επαφές με την ακροδεξιά και το RN το οποίο έχει 143 έδρες.
Το τηλεφώνημα
Σύμφωνα με δημοσιεύματα ο Μακρόν κατέληξε στον Μπαρνιέ, ο οποίος έχει εκφράσει ακραίες αντιμεταναστευτικές και ευρωσκεπτικιστικές θέσεις παρότι ο ίδιος ήταν ο κύριος διαπραγματευτής της ΕΕ για το Brexit, έπειτα από ένα τηλεφώνημα που είχε στο πλαίσιο των διερευνητικών με τη Μαρίν Λεπέν. Συζήτησαν το ενδεχόμενο διορισμού είτε του Ρεπουμπλικανού Ξαβιέ Μπερτράν είτε του Σοσιαλιστή Μπερνάρ Καζνέβ. Ομως κατά τα φαινόμενα η Λεπέν απέρριψε και τις δύο προτάσεις γιατί ο μεν Μπερτράν παραείναι κεντρώος για την ακροδεξιά ενώ με τον Καζνέβ έχει χρόνια κόντρα. Ο Μακρόν έβαλε στο τραπέζι το όνομα του νέου πρωθυπουργού της Γαλλίας λίγο αργότερα.
Η Λεπέν από την πλευρά της όπως και ο εκλεκτός της Ζορντάν Μπαρντελά με το που ανακοινώθηκε ο διορισμός Μπαρνιέ έσπευσαν να ξεκαθαρίσουν πως η κίνηση Μακρόν κρίνεται θετικά αλλά δεν σημαίνει ότι τη στηρίζουν άκριτα. Θα τηρούν στάση ανοχής, αφού όπως το έθεσε η Λεπέν «τουλάχιστον ο Μπαρνιέ θα σεβαστεί τους ψηφοφόρους μας».
Από όσα κυκλοφόρησαν σχετικά με τη συμφωνία στήριξης Μακρόν – ακροδεξιάς οι όροι που έθεσε η Λεπέν είναι: σκληρή στάση στο θέμα της μετανάστευσης (σχεδόν σίγουρα ο Μπαρνιέ θα την ικανοποιήσει), ενίσχυση της ασφάλειας (επίσης κοινό σημείο με τον Μπαρνιέ) και μέτρα για την ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης. Προφανώς εννοούν την αγοραστική δύναμη των πιο προνομιούχων, γιατί με βάση το χρέος και το έλλειμμα της Γαλλίας μάλλον έρχονται μέτρα λιτότητας.
Ακριβώς αυτό βέβαια είναι και το σημείο διαφωνίας του Μακρόν και της ακροδεξιάς με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο που παρότι πρώτη πολιτική δύναμη βρέθηκε σε θέση να πρέπει να υπερασπιστεί και πάλι, όπως έκαναν τα κόμματα που συμμετέχουν στο σχήμα πριν από τις εκλογές του Ιουλίου, το εισόδημα των λιγότερο προνομιούχων. Η ακροδεξιά επιλογή Μακρόν έφερε ήδη έντονες κινητοποιήσεις, οι οποίες θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι θα κλιμακωθούν.
Διαβάστε επίσης
Με την πλάτη στον τοίχο – Στο Documento που κυκλοφορεί – Μαζί το Docville
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το σύνδρομο του πάπα
