Το ορόσημο της Τρίτης, που είχε θέσει μέσω διαρροών το περιβάλλον του Εμμανουέλ Μακρόν για τον ορισμό πρωθυπουργού της Γαλλίας πέρασε τελικά, χωρίς να υπάρξει καμιά εξέλιξη. Στα ΜΜΕ της χώρας δυναμώνουν οι φωνές που επικρίνουν το γεγονός ότι ποτέ άλλοτε στην ιστορία της η Γαλλία δεν είχε μείνει για τόσο μεγάλο διάστημα χωρίς κυβέρνηση. Κάποιοι πάντως παρατηρούν ότι η σημερινή υπηρεσιακή κυβέρνηση λαμβάνει κάποιες αποφάσεις, ίσως όχι μεγάλης πολιτικής εμβέλειας, αλλά όχι και εντελώς ασήμαντες, όπως οι διορισμοί υψηλόβαθμων στελεχών στον κρατικό μηχανισμό.
Οργισμένος Μελανσόν
Σύμφωνα με την Deutsche Welle, ο πρόεδρος της Γαλλίας δείχνει να μην βιάζεται, αδιαφορώντας και για την όξυνση του πολιτικού κλίματος από μια εξοργισμένη Αριστερά, που όλο και πιο έντονα τον καταγγέλλει για αγνόηση της λαϊκής εντολής που είχε δώσει την πρώτη θέση στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο (ΝΛΜ) και για διαρκή καταπάτηση θεσμικών διαδικασιών. Όλα δείχνουν να οδηγούν σε μια μετωπική σύγκρουση, με τον Ζαν Λυκ Μελανσόν της Ανυπότακτης Γαλλίας να σηκώνει το γάντι απέναντι στην προκλητική – κατά τη γνώμη του – στάση του Μακρόν και να εξαγγέλλει πανεθνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για τις 7 Σεπτεμβρίου. Η κίνηση αυτή θεωρείται και μια αναμέτρηση δυνάμεων των δύο πλευρών ενόψει των επόμενων πολιτικών εξελίξεων.
Οι «Ανυπότακτοι», αν και μεγαλύτερη δύναμη μέσα στο ΝΛΜ, είχαν δεχτεί τις περασμένες ημέρες να διοριστεί πρωθυπουργός που δεν θα προέρχεται από τις τάξεις τους. Ο Μακρόν αγνόησε παντελώς την πρόταση για την 37χρονη οικονομολόγο Λουσί Καστέτ. Και στις νέες επαφές με τα κόμματα, αυτήν την Τρίτη, αγνόησε επιδεικτικά τα κόμματα της Αριστεράς, όπως φυσικά και τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν.
Διαρροές… διερευνητικού χαρακτήρα
Φιλικά προς τον ίδιο ΜΜΕ διαρρέουν διάφορα ονόματα πιθανών πρωθυπουργών με προτίμηση σε πρώην στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος ή και των Γκωλιστών.
Ο στόχος των διαρροών αυτών είναι πολλαπλός. Από τη μια υπογραμμίζουν ότι ο πρόεδρος είναι ανένδοτος και δεν πρόκειται να υποκύψει στις πιέσεις της Αριστεράς. Από την άλλη η προθυμία του να αποδεχτεί κάποιο πρόσωπο από την κεντροαριστερά μπορεί να λειτουργήσει ως ένα είδος πολιορκητικού κριού για να σπάσει την ενότητα του Λαϊκού Μετώπου, που μέχρι τώρα δείχνει ακόμα να αντέχει. Παράλληλα είναι σαφές μήνυμα προς τους αποψιλωμένους εδώ και χρόνια γκωλιστές Ρεπουμπλικάνους ότι μπορεί να έχουν κοντύνει σημαντικά σε ποσοστά, αλλά ο ίδιος τους θεωρεί υπολογίσιμους πολιτικά, αναθέτοντάς τους έναν ρόλο-κλειδί για τον επόμενο κεντρώο συνασπισμό που έχει στο μυαλό του.
Τέλος, τα συγκεκριμένα ονόματα που διαρρέουν στοχεύουν να δείξουν την εμμονή του Μακρόν σε μια κυβέρνηση του κέντρου, έναν χώρο που ο ίδιος θεωρεί ότι εκπροσωπεί, αν δεν έχει αποκτήσει και την «απόλυτη ιδιοκτησία» του. Σε αυτόν τον χώρο θεωρούνται κινούμενοι και οι δύο πιθανοί εκλεκτοί του, που αμφότεροι έχουν εγκαταλείψει τα κόμματά τους. Ο συντηρητικός Ξαβιέ Μπερτράν και ο σοσιαλιστής Μπερνάρ Καζνέβ.
Στενός κορσές από τις Βρυξέλλες
Η τεράστια αυτή καθυστέρηση μόνο καλό δεν κάνει στη χώρα και συνεχίζει να προκαλεί ανησυχίες στους γείτονές της. Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είχε κινήσει τη σχετική διαδικασία για υπερβολικό έλλειμα και δείχνει διατεθειμένη να μην αφήσει από το στόχαστρο της στενής παρακολούθησης τα οικονομικά της Γαλλίας το επόμενο διάστημα. Είναι κάτι που σε κάθε περίπτωση θα περιορίσει τις δυνατότητες κινήσεων της επόμενης κυβέρνησης και θέτει σε πολύ συγκεκριμένο, αν όχι ασφυκτικό, πλαίσιο το πρόγραμμα που αυτή θα εξαγγείλει. Από την άλλη, όσο η στασιμότητα παρατείνεται, τόσο πιο δύσκολη θα είναι η επόμενη μέρα, τόσο πιο επιφυλακτικές γίνονται οι αγορές, τόσο περισσότερο απίθανο να υπάρξει μια αίσθηση αισιοδοξίας στη χώρα, όταν θα ορκιστεί ο/η πρωθυπουργός.
Με βάση το ευρωπαϊκό χρονοδιάγραμμα η Κομισιόν περιμένει από το Παρίσι μέχρι τις 20 Σεπτεμβρίου ένα τετραετές βιώσιμο σχέδιο μείωσης του ελλείματος. Η μέχρι τώρα κυβέρνηση του Γκαμπριέλ Ατάλ είχε ετοιμάσει ένα προσχέδιο προϋπολογισμού, που σε απόλυτους αριθμούς ήταν ακριβώς ίσος με τον περσινό, αλλά σε πραγματικές τιμές αντιστοιχούσε με βάση τον πληθωρισμό σε μείωση της τάξης του 2%.
Για αναγκαίες προσαρμογές είχε κάνει λόγο ακόμα και η Καστέτ, αλλά με διαφορετική κοινωνική στόχευση. Όποιος ή όποια αναλάβει λοιπόν τα ηνία της κυβέρνησης θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με τις φιλοδοξίες και τις παρεμβάσεις Μακρόν, με τις απαιτήσεις της Κομσιόν και με μια κοινωνία που παραμένει δυσαρεστημένη, διχασμένη και σε μεγάλο βαθμό καχύποπτη απέναντι στο πολιτικό σύστημα.
Πηγή: DW
