Και τώρα τι; Σε μια δημοκρατική χώρα, μετά τις αναταράξεις, αναμένεται κάποια προοπτική για να επανέλθει σε μια ηρεμία.
Αυτό ωστόσο δεν διαφαίνεται στη Γαλλία. Το αντίθετο μάλιστα μετά την πτώση του Μισέλ Μπαρνιέ του οποίου η «βασιλεία», υπό τον «αυτοκράτορα» Εμανουέλ Μακρόν διήρκησε μόλις 90 ημέρες. Ήταν ο τρίτος πρωθυπουργός της χώρας το 2024!
Τι περιμένουμε όμως τώρα;
Ο Μπαρνιέ θεωρείται μετριοπαθής, συστημικός, συμβιβαστικός αλλά όσο και αν αυτή ήταν η συνταγή μέχρι τώρα, απέτυχε παταγωδώς.
Ο προϋπολογισμός δεν εγκρίθηκε και πολύ δύσκολα κάποιος θα μπορέσει να τετραγωνίσει τον κύκλο/ημικύκλιο του γαλλικού κοινοβουλίου.
Γιατί όλα εξαρτώνται από τα αίτια της κρίσης που δεν είναι άλλο από τη διαίρεση του Κοινοβουλίου -της Εθνοσυνέλευσης- σε τρία μπλοκ που όπως φάνηκε κανένα δεν μπορεί -ή δεν θέλει- να συμμαχήσει με το άλλο.
Οι δύο ομάδες θα μπορούν να ανατρέψουν την τρίτη ομάδα και η προσπάθεια να «παντρευτεί» το κέντρο με την ακροδεξιά της Μαρίν Λεπέν, ήδη απέτυχε.
Και η ψυχολογία στα έδρανα δεν είναι ό,τι καλύτερο αφού επικρατεί μάλλον η διαφοροποίηση παρά η συναίνεση με τις δαπάνες που πρέπει να περιοριστούν λόγω εθνικού χρέους. Και μια κεντροδεξιά κυβέρνηση θα έχει πάντα απέναντί της τα κόμματα της αριστεράς ή της κεντροαριστεράς (αν προτιμάται) που θα προτιμά μία διαφορετική διαμόρφωση των δαπανών και των «οικονομιών».
Το μέλλον της Πέμπτης Δημοκρατίας μπαίνει σε κίνδυνο
Η Πέμπτη Δημοκρατία δημιουργήθηκε για να συγκεντρώσει την εξουσία στα χέρια του Σαρλ ντε Γκολ σε μια περίοδο εθνικής κρίσης. Από τότε όμως άλλαξαν πολλά πράγματα, άλλαξε ο κόσμος όλος και όσοι θέλουν να γίνουν Ντε Γκολ, αποτυγχάνουν περισσότερο ή λιγότερο.
Τελευταία προσπάθεια ο Εμανουέλ Μακρόν που θέλησε να κρατήσει την κρίση με μια συντηρητική επιλογή, του Μισέλ Μπαρνιέ, αγνοώντας τα αποτελέσματα των εκλογών που εκείνος προκάλεσε και την άνοδο της ενωμένης αριστεράς.
Θα μπορούσε να ξεφύγει από την κρίση ο Μακρόν πηγαίνοντας και πάλι σε εκλογές το καλοκαίρι; Μάλλον δύσκολα!
Όταν ο Ντε Γκολ είχε μια παρόμοια κυβερνητική κρίση το 1962, πήγε στο λαό και έλαβε μια τεράστια λαϊκή εντολή στις επόμενες εκλογές. Αλλά η ιστορία μετά από τόσες δεκαετίες δεν μπορεί μάλλον να επαναληφθεί.
Η ευκαιρία που είχε τον Ιούλιο ο Μακρόν απέτυχε. Ο αυτοκράτορας έχασε έμμεσα τη δύναμή του με τον κατακερματισμό της Εθνοσυνέλευσης. Η εξουσία από τα χέρια του πέρασε σε μεγάλο βαθμό στην Εθνοσυνέλευση.
Εκεί πρέπει να γίνει ένας συμβιβασμός για να μπορέσει η Γαλλία να ξεπεράσει την κρίση με το μεγάλο αγκάθι να μην βρίσκεται στην αριστερά, αλλά στην ακροδεξιά που για πρώτη φορά τόσο ισχυρή θέλει να ρυθμίσει την πολιτική ζωή.
Μην μας ξεγελούν ωστόσο τα αιτήματά της για κοινωνικά θέματα, συντάξεις ή ό,τι άλλο. Η ακροδεξιά παραμένει ακροδεξιά και δεν είναι μέσα στη λογική του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης. Αλλά όλα είναι στα χέρια του Προέδρου. Αυτός υποδεικνύει τον υποψήφιο πρωθυπουργό και δίνει το πολιτικό χρώμα.
Η λύση μάλλον θα είναι να βρεθεί μια ισορροπία μεταξύ κέντρου και αριστεράς αλλά αυτό ακόμα μάλλον βρίσκεται μακριά.
Δεν φαίνεται να είναι της νοοτροπίας του Μακρόν που η πρώτη του επιλογή ήταν να στραφεί προς την ακροδεξιά της Λεπέν, να την προσεταιριστεί να παίξει μαζί της κατά της ευρύτερης αριστεράς που υπερίσχυσε στις εκλογές.
Τι μας κάνει να πιστέψουμε πως τώρα θα καταλάβει το λάθος του;
Είτε η Γαλλία αρνείται να δει την οικονομική πραγματικότητα, είτε αρνείται να δει ότι δεν είναι ακριβώς «αυτοκρατορία» η λύση της Γαλλίας και της Ευρώπης δεν είναι το φλερτ με την ακροδεξιά και τους λάτρεις του ναζισμού, έστω και καλυμμένα.
Αν ο οικονομικός παράγοντας θέλει την ακροδεξιά ως παρτενέρ, μπορεί να βολεύει μια πολιτική εξουσία αλλά παραμένει άγνωστο αν βολεύει την ίδια την ύπαρξη της χώρας, την παρακαταθήκη της, το ίδιο της το «επαναστατικό» παρελθόν ή την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Προς το παρόν το θέμα είναι πως κανένας δεν σκέφτεται τον συμβιβασμό, ούτε και ο πρόεδρος!
Διαβάστε επίσης:
Νότια Κορέα: Έρευνα κατά του προέδρου Γιουν – Το Σάββατο η ψηφοφορία για την αποπομπή του
Διεθνής Αμνηστία: Το Ισραήλ διαπράττει «γενοκτονία» στη Γάζα