Ενώ ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ και απευθύνει επιστολή προς τους Γάλλους με στόχο μια κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής, οι φιλόδοξοι «επίγονοι» στο Παρίσι εξοπλίζονται.
Στο «προεδρικό στρατόπεδο» δύο άτομα ξεχωρίζουν που ωστόσο δεν ταυτίζονται.
Ο ένας είναι ο πρώην πρωθυπουργός και νυν ασκών τα καθήκοντα του πρωθυπουργού Γκαμπριέλ Ατάλ. Ο δεύτερος είναι ο Ζεράλ Νταρμανέν, υπουργός Εσωτερικών.
Και οι δύο προσπαθούν να ενώσουν το παζλ με τα χιλιάδες μικρά κομμάτια που άφησε ο β’ γύρος των γαλλικών εκλογών, προσπαθώντας να κρατήσουν τις δυνάμεις τους ανέπαφες και να τις ενισχύσουν.
Ωστόσο το κόμμα του προέδρου -αν και ο δεύτερος γύρος ήταν ένα βάλσαμο- βρίσκεται με ανοικτή πληγή αφού το 1/3 της δύναμής του στην Εθνοσυνέλευση εξανεμίστηκε με τις κεντρόφυγες δυνάμεις να ενισχύονται.
«Κληρονόμοι» σε διαφορετικό μήκος κύματος.
Καθένας τους ελπίζει να συγκεντρώσει αρκετή υποστήριξη για να σχηματίσει κυβερνητικό συνασπισμό μετά από μια ψηφοφορία που έφερε πρώτο κόμμα τον συνασπισμό της Αριστεράς, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο αλλά χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία.
Ο Ατάλ, 35 χρόνων, θεωρείται προεδρικός αλλά είναι και εκείνος που διαφώνησε με τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης από τον πρόεδρο Μακρόν και δεν το κράτησε κρυφό. Πρώην σοσιαλιστής που εφάρμοσε βασικές δεξιές πολιτικές όσο ήταν στην κυβέρνηση, σηματοδοτεί την προθυμία του να συνεργαστεί με κόμματα αριστερά του κέντρου. Σε περίπτωση επιτυχίας, θα ενισχύσει τις πιθανότητές του να εκπροσωπήσει το στρατόπεδο του Μακρόν στις προεδρικές εκλογές του 2027.
Ο Νταρμανέν, μαθητής του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος ξεκίνησε ως νεαρός ακτιβιστής στις τάξεις των γαλλικών συντηρητικών δυνάμεων, επικεντρώνει τις προσπάθειές του στην οικοδόμηση μιας συμμαχίας με την κεντροδεξιά.
Με πιο απλά λόγια πρόκειται για έναν «κεντρώο επαναστάστη» απέναντι σε έναν καθαρόαιμο πιστό συντηρητικό».
Ο «μακρονισμός» ωστόσο έχει φθαρεί. Η ηγεσία του αμφισβητήθηκε κατά τη διάρκεια των εκλογών και ιδιαίτερα μετά το πρώτο χαστούκι. Δεν ήταν λίγοι οι υποψήφιοι που απέφευγαν και το όνομά του αφού για μεγάλο μέρος των Γάλλων θεωρείται «τοξικό». Δεν είναι τυχαίο που και ο Ατάλ προσπάθησε να διαχωρίσει τη θέση του.
Ο Ατάλ πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι έκανε σκληρή εκστρατεία για το κόμμα του, πραγματοποιώντας πολυάριθμα επιτόπια ταξίδια για να υποστηρίξει υποψηφίους και εμφανίσεις στα μέσα ενημέρωσης για να υπερασπιστεί το στρατόπεδό του. Αλλά ήρθε σε ανοιχτή ρήξη με την απροσδόκητη απόφαση του Μακρόν να διαλύσει το κοινοβούλιο τη νύχτα των εκλογών.
«Δεν επέλεξα να διαλύσω το κοινοβούλιο – αλλά αρνήθηκα να παραμείνω παθητικός», δήλωσε ο Ατάλ.
Το μαχητικό πνεύμα του επικεφαλής της κυβέρνησης τον έκανε αγαπητό στους εναπομείναντες βουλευτές της προεδρικής παράταξης, με αποτέλεσμα να εκλεγεί πρόεδρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας – προς μεγάλη απογοήτευση της γαλλικής προεδρίας, η οποία αισθάνεται ότι απειλείται από την αύξηση της δημοτικότητάς του.
Ο Νταρμανέν, εν τω μεταξύ, ήταν ένα από τα σπάνια απερχόμενα μέλη του υπουργικού συμβουλίου που στάθηκαν στην απόφαση του προέδρου να προκηρύξει νέες εκλογές. Προσβλέποντας σε μια διέξοδο από την κυβέρνηση, εξήρε το “θάρρος” του Μακρόν, υποστηρίζοντας ότι η απόφαση για την προκήρυξη πρόωρων εκλογών ευθυγραμμίζεται με το πνεύμα ενός από τους προγόνους της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, του Σαρλ ντε Γκωλ.
Ο υπουργός Εσωτερικών είναι γνωστός για τις σκληροπυρηνικές θέσεις του σε θέματα μετανάστευσης και ασφάλειας. Ο Νταρμανέν έχει καλέσει να κυβερνήσει “δεξιά”, ενώ πιέζει να προστατεύσει τις πιο αριστερές πολιτικές κοινωνικής αναδιανομής της Γαλλίας. «Αυτό που θα κερδίσει αύριο είναι μια σταθερή γραμμή για τη δικαιοσύνη, τη μετανάστευση και την εγκληματικότητα, καθώς και την κοινωνική μέριμνα», δήλωσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Ο Νταρμανέν επιδιώκει τώρα να οικοδομήσει έναν συνασπισμό με τη συντηρητική ομάδα των Ρεπουμπλικάνων στην Εθνοσυνέλευση. Ωστόσο, ο Λοράν Βοκιέ, πρόεδρος της νεοσύστατης ρεπουμπλικανικής ομάδας, απέρριψε αμέσως κάθε προοπτική συνασπισμού. Αντίθετα αποκλείει συνεργασία τόσο με την Αριστερά ων Ανυπότακτων Γάλλων αλλά και τους Πράσινους
Ο Ατάλ, από την άλλη πλευρά, προτιμά μια «πλουραλιστική συνέλευση» που περιλαμβάνει διακομματική νομοθέτηση με κάθε κόμμα εκτός από τις πιο ριζοσπαστικές αριστερές και δεξιές δυνάμεις.
«Πιστεύω ακράδαντα ότι υπάρχουν ρεπουμπλικανικές πολιτικές δυνάμεις στη δεξιά, στο κέντρο και στην αριστερά που μπορούν να συσπειρωθούν γύρω από τα συμφέροντα του γαλλικού λαού», δήλωσε ο Ατάλ
Αποστάσεις και βαθιά νερά
Αρκετοί πλέον δεν είναι βέβαιοι αν το κόμμα τους είναι αυτό του Μακρόν. Ένα παράδειγμα είναι ο βουλευτής
Πολλοί αναρωτιούνται εάν το μέλλον τους βρίσκεται στο κόμμα του Μακρόν, Αναγέννηση, τώρα που είναι πλέον η κύρια δύναμη στο κοινοβούλιο. Ο βουλευτής Σασά Ουλιέ, ένας από τους πρώτους υποστηρικτές του προέδρου ανεξαρτητοποιήθηκε , με στόχο να δημιουργήσει τη δική του ομάδα που θα μπορούσε να περιλαμβάνει βουλευτές «από την κοινωνική δεξιά έως τη σοσιαλιστική αριστερά».
Όπως καταλαβαίνει κανείς η κατάσταση είναι χαοτική, αλλά η πολιτική τα έχει αυτά.
Το θέμα είναι η τελευταία παρότρυνση του Μακρόν προς τους Γάλλους και τις Γαλλίδες που τα έλεγε για να τα ακούσουν οι βουλευτές όλων των αποχρώσεων.
Διαβάστε επίσης: Γαλλία: Ο Μακρόν δεν βλέπει «νικητή» στις εκλογές – Έκκληση στις δημοκρατικές δυνάμεις για «νέα κουλτούρα» και συνεργασία
Θέλει να ξεπεραστεί το «αριστερά» και το «δεξιά» για μια ευρύτερη κυβερνητική συμμαχία. Κανείς όμως δεν ξέρει τι ακριβώς εννοεί ο Μακρόν και αν υπάρχουν αποκλεισμοί.
Ίσως θα πρέπει να περιμένουμε την επιστροφή του στα πάτρια εδάφη για να ξεκαθαριστεί η κατάσταση.
Ωστόσο το πιθανότερο σενάριο θα ήταν να επιχειρήσει έναν συνασπισμό αποκλείονται αυτά που οι «μακρονιστές» αποτελούν άκρα: Την ακροδεξιά της Λεπέν και την ακροαριστερά του Μελανσόν.
Διαβάστε επίσης:
Η αυτοκρατορία των Αψβούργων αντεπιτίθεται με τον Όρμπαν
ΗΠΑ-Φλόριντα: Συνάντηση Τραμπ και Όρμπαν μέσα σε πνεύμα αλληλοεκτίμησης
Ερυθρά Θάλασσα: Εμπορικό πλοίο ανέφερε εκρήξεις δυτικά από τη Μόχα της Υεμένης