Το Κρεμλίνο έχει αποφασίσει να «στραγγαλίσει» την ευρωπαϊκή οικονομία, δια της εργαλειοποίησης του φυσικού αερίου, σταματώντας -για την ώρα- ένα βήμα πριν το οριστικό κλείσιμο της κάνουλας. Το σενάριο του ενεργειακού σοκ δεν είναι κάτι καινούργιο για την Ευρώπη, καθώς -θεωρητικά- τα κράτη μέλη προετοιμάζονταν συστηματικά για παν ενδεχόμενο…
Ένα… προαιρετικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης
Το σχέδιο έκτακτης ανάγκης που εκπονήθηκε, εν τέλει, έχει τόσους πολλούς αστερίσκους που μοιάζει… εθελοντικό. Η συνηθισμένη στους ανώδυνους συμβιβασμούς Ευρωπαϊκή Επιτροπή αφήνει το «πλοίο» χωρίς καπετάνιο και κάθε ένα κράτος – μέλος πρέπει ουσιαστικά να δρα μόνο του.
Η μείωση της κατανάλωσης του αερίου κατά 15 ποσοστιαίες μονάδες αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός, αφού προϋποθέτει τη συμφωνία όλων των κρατών μελών στο ευρωπαϊκό συμβούλιο, ενώ υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις.
Από τη μία, οι απαιτήσεις του Βερολίνου για αλληλεγγύη δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν χαιρεκακία στους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου, που επί μία δεκαετία παρουσιάζονταν ως τεμπέληδες, ενώ στην ουσία ήταν θύματα της «αρχιτεκτονικής» (και των συσχετισμών) του ευρωπαϊκού εποικοδομήματος.
Από την άλλη, η Ε.Ε. δε φαίνεται ικανή να αντιδράσει και «σέρνεται» πίσω από τις επιταγές της Ουάσιγκτον, η οποία σε κάθε περίπτωση βγαίνει κερδισμένη.
Το γερμανικό «παιχνίδι» με τη ρωσική ενέργεια φτάνει στο τέλος του, μειώνοντας ταυτόχρονα τη γερμανική παραγωγική ικανότητα. Επιπροσθέτως, το ΝΑΤΟ από εκεί που έπνεε τα λοίσθια, τώρα έχει αποκτήσει ξανά λόγο ύπαρξης.
Η απρονοησία και το στοίχημα του Πούτιν
Εντούτοις, η Ε.Ε. βαδίζει προς επικίνδυνα μονοπάτια. Η πολιτική σταθερότητα σύντομα θα αποτελεί επίδικο, διότι οι τιμές της ενέργειας και δη του φυσικού αερίου ούσες στη «στρατόσφαιρα» συμπαρασύρουν τα πάντα προς τα πάνω.
Η απρονοησία των Βρυξελλών και του Βερολίνου να αποφύγει τις γενναίες επενδύσεις στις «πράσινες» υποδομές που θα εξασφάλιζαν σε ένα βαθμό την ενεργειακή ασφάλεια, οδήγησαν τις ευρωπαϊκές οικονομίες στο φάσμα μιας εκ νέου συρρίκνωσης.
Συν τοις άλλοις, το στοίχημα του Πούτιν για εκπαραθύρωση των δυτικών πολιτικών ελίτ, ως απάντηση στη δυτική υποστήριξη στην Ουκρανία φαίνεται ότι γέρνει προς την πλευρά των Ρώσων. Το Κρεμλίνο παίζει το χαρτί των αυξομειώσεων στη ροή του αερίου συντηρεί και επιτείνει το κλίμα αβεβαιότητας στις αγορές της ενέργειας. Κατά συνέπεια, οι τιμές αυξάνονται ανάλογα, ενώ η προσφορά που θα κάλυπτε τη ρωσική απουσία, απλούστατα δεν υφίσταται.
Αντιθέτως, οι δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία όχι μόνο δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, αλλά έχουν ενισχύσει τη ρωσική οικονομία, η οποία πλέον έχει ογκώδη εμπορικά πλεονάσματα και ένα ρούβλι που έχει ανακάμψει στα επίπεδα του 2014.
Παράλληλα, η Ρωσία ισχυροποιεί τις σχέσεις της με την Ινδία και τη Κίνα, κατασκευάζοντας νέους εμπορικούς δρόμους μέσω της Κασπίας και της Αρκτικής αντίστοιχα, ενόσω ενισχύει τις σχέσεις της με τα κράτη της Μέσης Ανατολής.
