Στις 10 Μαρτίου η ισραηλινή κυβέρνηση κατάφερε να περάσει από την Κνεσέτ την πρόταση ενός νόμου για την ιθαγένεια που αποτρέπει την πολιτογράφηση Παλαιστινίων που έχουν Ισραηλινούς συζύγους. Το αποτέλεσμα θα είναι χιλιάδες οικογένειες να χωριστούν, καθώς πλέον οι Παλαιστίνιοι σύζυγοι δεν θα μπορούν να κατοικήσουν στο Ισραήλ, αφού θα πρέπει να μετοικήσουν είτε στα παλαιστινιακά εδάφη είτε εκτός χώρας. Ο νόμος κάνει λόγο και για συζύγους που είναι από άλλα «εχθρικά κράτη», όπως ο Λίβανος, η Συρία και το Ιράν.
Ο νόμος υποστηρίχτηκε και από κόμματα της αντιπολίτευσης, ενώ προκάλεσε ρήγματα μεταξύ των αραβικών κομμάτων του ισραηλινού κοινοβουλίου. Αυτή η νομοθετική ρύθμιση αντικαθιστά μια άλλη διαταγή με παρόμοιες προβλέψεις, η οποία είχε τεθεί σε εφαρμογή το 2003 επί κυβέρνησης Αριέλ Σαρόν, κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα.
Η διαταγή εκείνη υποτίθεται ότι είχε προσωρινό χαρακτήρα αλλά επεκτεινόταν κάθε χρόνο μέχρι το καλοκαίρι του 2021, όταν η αντιπολίτευση του Μπενιαμίν Νετανιάχου κατάφερε να μπλοκάρει την ανανέωσή της, όχι γιατί αναγνώρισε την αδικία της διάταξης αλλά για να δημιουργήσει κυβερνητική κρίση. Να σημειωθεί ότι το αραβικό κόμμα Ράαμ και το αριστερίστικο Μερέτζ ψήφισαν την ανανέωση το περασμένο καλοκαίρι, όμως τώρα δεν στήριξαν την πρόταση νόμου. Ο νόμος πέρασε τελικά με τις ψήφους του θρησκευτικού σιωνιστικού κόμματος του Σίμτσα Ρόθμαν, ενώ αποτελεί κράμα των προτάσεων που έκαναν δεξιά κόμματα, μεταξύ των οποίων και το κόμμα του Νετανιάχου, Λικούντ.
Ανενδοίαστη στοχοποίηση
Μετά την ψήφιση του ρατσιστικού νομοθετήματος η υπουργός Εσωτερικών του Ισραήλ Αγελέτ Σακέντ έγραψε στον λογαριασμό της στο Twitter: «Εβραϊκό και δημοκρατικό κράτος: 1 – Ενα κράτος όλων των πολιτών του: 0». Είναι η πρώτη φορά που Ισραηλινός πολιτικός παραδέχεται τόσο ανοικτά και τόσο δημόσια τον ρατσιστικό χαρακτήρα ενός νομοθετήματος του ισραηλινού κράτους. Η εθνοτική καθαρότητα που επιδιώκεται καλύπτεται μέσα στη διατύπωση του νόμου από ένα ρητορικό πέπλο περί «προστασίας ζωτικών συμφερόντων ασφάλειας» ενός «εβραϊκού και δημοκρατικού κράτους», στοχοποιώντας έτσι ανενδοίαστα το ένα πέμπτο των κατοίκων του Ισραήλ που έχουν αραβική πολιτισμική κληρονομιά.
Παλιά ιστορία
Η υπόθεση αυτή ταλαιπωρεί πολλές παλαιστινιακές οικογένειες εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες. Σε μια νομική διαδικασία που κίνησαν Παλαιστίνιοι το 2012 στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, το σκεπτικό ενός εκ των δικαστών που απέρριπταν την προσφυγή εναντίον του νόμου ιθαγένειας συνοψιζόταν απόλυτα στην πρώτη πρόταση: «Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι συνταγή για εθνική αυτοκτονία».
Το Νομικό Κέντρο για τα Δικαιώματα της Αραβικής Μειονότητας στο Ισραήλ Adalah σε διαδικτυακό κάλεσμα για την ακύρωση του νόμου στο Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε ότι το νομοθέτημα αυτό αποτελεί έναν από τους πιο ρατσιστικούς νόμους που υπάρχουν παγκοσμίως. Στην ιστοσελίδα του γράφει ότι «δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να περιορίζει το δικαίωμα των πολιτών ή των κατοίκων της στην οικογενειακή ζωή με συζύγους από τον ίδιο τον λαό της». Συνεχίζει με ακόμη πιο δηκτικό τρόπο: «Ακόμη και το Ανώτατο Δικαστήριο στη Νότια Αφρική το 1980 κατά τη διάρκεια του απαρτχάιντ, σε μια απόφαση που δημιουργεί προηγούμενο, κατέρριψε έναν παρόμοιο νόμο που απαγόρευε την ένωση μαύρων οικογενειών σε περιοχές όπου ζούσαν λευκοί, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων ότι το απαρτχάιντ δεν είχε ποτέ σκοπό να βλάψει την οικογενειακή ζωή».
