Επέστρεψε στη μόνιμη θέση ελλιμενισμού του, στο ‘Αλσος Ναυτικής Παράδοσης, στη Μαρίνα Φλοίσβου στο Τροκαντερό, το θρυλικό θωρηκτό Γ. Αβέρωφ μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των προγραμματισμένων εργασιών δεξαμενισμού, συντήρησης και επισκευής του.
Καθ όλη τη διάρκεια του πλου, τιμές απέδιδε η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού, ενώ το ιστορικό πλοίο συνόδευαν ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής ‘Αμυνας, Δημήτρης Βίτσας, ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης και ο αρχηγός ΓΕΝ, αντιναύαρχος Νικόλαος Τσούνης, επιβαίνοντες σε σκάφος της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών.
Το θωρηκτό συνόδευαν ακόμη και σκάφη ιδιωτών και ναυτικών ομίλων, ενώ οποιοδήποτε πλοίο βρισκόταν στο διάβα του, όπως και αυτά στο Αρχηγείο Στόλου, απέδιδε τιμές στο θωρηκτό – θρύλο του Πολεμικού Ναυτικού
Το ιστορικό πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού προβλέπεται να είναι έτοιμο να υποδεχθεί ξανά τους επισκέπτες του περί τα μέσα Σεπτεμβρίου, οπότε αναμένεται να ολοκληρωθούν η επανατοποθέτηση του κύριου καταστρώματος, καθώς και οι εναπομείνασες στοχευμένες εργασίες συντήρησης και αναβάθμισης εσωτερικών χώρων του.
Για την εκτέλεση των εργασιών εξασφαλίστηκαν χορηγίες, οι οποίες κάλυψαν τις ανάγκες προμήθειας υλικών και παροχής υπηρεσιών.
Η ταυτότητά του:
Το θωρακισμένο καταδρομικό «Γεώργιος Αβέρωφ» (Θ/Κ Γ. Αβέρωφ) είναι ιστορικό πλοίο της νεότερης Ελλάδας.
Παρά το γεγονός ότι αναφέρεται ως θωρηκτό, είναι θωρακισμένο καταδρομικό, κλάσης ΠΙΖΑ (ήταν ακριβές αντίγραφο του ιταλικού θωρακισμένου καταδρομικού «Pisa» που είχε ναυπηγηθεί το 1907 με βάση σχέδιο του ναυπηγού Ιωσήφ Ορλάντο), το οποίο ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία του Oρλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908 – 1911, και εντάχθηκε στο τότε Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.
Η τότε κυβέρνηση του Κυριακούλη Μαυρομιχάλη δαπάνησε 23.650.000 δρχ. για την απόκτησή του. Τα 8.000.000 χρυσές δρχ. προέρχονταν από το 20% της συνολικής κληρονομιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, που παραχώρησε με τη διαθήκη του στο Ταμείο Εθνικού Στόλου το 1899 (χρονολογία δημοσίευσης της διαθήκης), στην οποία όριζε ότι το ποσό αυτό διατίθεται για την ναυπήγηση πολεμικού πλοίου που θα φέρει το όνομά του και θα χρησιμοποιείται ως Εκπαιδευτικό πλοίο και “Σχολή Ναυτικών Δοκίμων”. Το υπόλοιπο ποσό (15.650.000 χρυσές δραχμές) καλύφθηκε από το Ταμείο Εθνικού Στόλου.
Πρόκειται για το μοναδικό δείγμα του τύπου (θωρακισμένο καταδρομικό) που διατηρείται στο κόσμο ως σήμερα.
Η Ιστορία του:
Το «Αβέρωφ» ήταν από τα πιο σύγχρονα πολεμικά της εποχής του. Ατμοκίνητο, έπλεε με ταχύτητα 23 κόμβων και είχε πλήρωμα 20 αξιωματικών και 670 ναυτών. Αμέσως έγινε η ναυαρχίδα του απηρχαιωμένου ελληνικού στόλου.
Το «Αβέρωφ» σε επιχειρησιακό επίπεδο άλλαξε τις ισορροπίες στο Αιγαίο. Με κυβερνήτη τον ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη ηγήθηκε των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Οι νικηφόρες ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου κατά του τουρκικού στόλου διέλυσε τις προσδοκίες του Σουλτάνου και της Υψηλής Πύλης για τον έλεγχο του Αιγαίου.
Τον Οκτώβριο του 1918 το «Αβέρωφ» ύψωσε την ελληνική σημαία στην Κωνσταντινούπολη, καθώς η χώρα μας ήταν μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Το «Αβέρωφ» συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία, μεταφέροντας στρατεύματα και παραλαμβάνοντας τους πρόσφυγες μετά την Καταστροφή. Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και «γερασμένο» το «Αβέρωφ» συμμετείχε σε νηοπομπές στον Ινδικό Ωκεανό.
Το εύδρομο καταδρομικό, που συνδέθηκε άρρηκτα με τον ναύαρχο Κουντουριώτη και την πολιτική πίστη του Ελευθερίου Βενιζέλου στη ναυτική ισχύ της Ελλάδας, παροπλίσθηκε το 1951. Σήμερα είναι πλωτό μουσείο και ναυλοχεί στο Φάληρο.
